fbpx
Εφτά ποιήματα της Μαρίνας Αρμεύτη

Εφτά ποιήματα της Μαρίνας Αρμεύτη

Λίλιθ

Ο μηρός
το αρχέγονο κύτταρο του πρωτόπλαστου
Ο κόκκυγάς μου
στρογγυλός
Και η φύση μου πεντασπόνδυλος
Ο λοβός του αυτιού μου μεγάλος
Ο θύμος αδένας μου λειτουργεί –ευτυχώς– ακόμα
Η μύγα της Μεσογείου
ίσως είναι ο προπομπός
της αναπηρίας της Παναγίας
Κι η θεών καθέδρα
σημείο φωτοχυσίας
σε κάποιον του σύμπαντος οργασμό
Η γεωφυσική περίμετρος
το χωροχρονικό προαύλιο μιας –ποιας–
αυτογνωσίας
Απολλώνιε Τυανέα ή Ιησού,
Γλυκιά μου Λίλιθ
Όταν το πρόσωπό σου φανεί
η ξύλινη Αφροδίτη
θα ντυθεί τις μεταξωτές νίκες των ανθρώπων.

 

…–…

 

Κουρελού

Πίσω κοιτάς
Μνήμες μπαλώνεις στην κουρελού σου
Πάνω της ξαπλώνεις
Δήθεν εκπέμπει μια ασφάλεια
Καθώς από γνωστό σου υλικό είναι καμωμένη
Κι όλα τα χρώματα που ράβεις
θαρρείς είναι δικά σου χρώματα
Λύπες, χαρές, ματαιώσεις
Έκτισαν –κομπάζεις– τον εαυτό σου
Κι ύστερα
Προσδοκίες μπαλώνεις στην κουρελού σου
Φανατικά υπέρ ονείρων και αναμονών τάσσεσαι
«Λες να είναι εφικτό;»
Και κρατάς για λίγο μετέωρο το βελόνι σου
Πόσο επιδέξια κατασπάραξες
το ευγενικό και ταπεινό σου «τώρα»
Με πόση σιγουριά το αγνόησες
για να επιδοθείς
στη συρραφή νεκρών παρόντων
που έγιναν μνήμες
ή επερχόμενων στιγμών
αμφιβόλου υπόστασης
απουσιάζοντας ουσιαστικά από τον ενεστώτα σου
Ετοιμάζεις προσεκτικά την κουρελού σου
Το σάβανο εν τέλει
μιας ζωής που δεν έζησες.

 

…–…

 

Χειμερινή παραλία

Ο ήλιος
ένα κέρμα, κορόνα ή γράμματα
στα φορτωμένα σύννεφα
Ο ήλιος
ασημένια κοιλιά ψαριού
σε μαύρο ουρανό
Κι η θάλασσα
μια γκρίζα γάτα
που ανασαίνει
στο σαλόνι
«Σαν φοβηθείς
Πίσω μην κοιτάξεις
Η νοσταλγία
Θα σου βγάλει τα μάτια
Και θα σου φορέσει
Τα δικά της»,
Σού ’παν τα κύματα
εκείνο το πρωί.

 

…–…

 

Κυπαρίσσι

Αλλού σε γύρευα ζωή
μα εσύ είχες κρυφτεί πίσω από το κυπαρίσσι
Δήθεν φοβόσουν τους ανέμους
Ήταν ριζωμένο αποκούμπι ο κορμός
Ύστερα σού ’φταιγε το φως
κι έψαχνες ίσκιους ψηλόλιγνους
για υπαρξιακές συζητήσεις καμωμένους
Έξω οι κάμποι σου έγνεφαν
Στάχυα οι χαρές, χαμόγελα
Άλλαζαν σχήμα οι ορίζοντες
Σου φάνηκε πιο σίγουρο το κυπαρίσσι.

 

…–…

 

Ανοιχτοί λογαριασμοί

Ήθελε να έγραφε
ένα ποίημα αιχμηρό
Να διαπερνά τις συνειδήσεις
σε ακριβή ψευδαίσθηση
θωρακισμένες
Ήθελε να γράψει ένα μακρόσυρτο ουρλιαχτό
Όπως της μάνας της
εκείνο το πρωινό
Να διαρρήξει τα τύμπανα των ανυποψίαστων
Να σπάσει τους καθρέφτες
Ήθελε να φτιάξει μια σάρισα λέξεις
για τραύμα διαμπερές στο πλευρό των υπαιτίων.
Τη βλέπω συχνά
Έχει τις έγνοιες της
Τις λίστες των υπεραγορών
Δυο χελιδόνια στα μαλλιά
κι έναν πατέρα διάτρητο να αιμορραγεί
κάμποσα χρόνια πριν
Έχει το σπίτι της
Λουλούδια στο μπαλκόνι
κι ένα βουνό απέναντι
Διάτρητο να αιμορραγεί
κάμποσα χρόνια τώρα.

 

…–…

 

Ευτυχία

Σύμφωνα με τους δείχτες της οικονομίας
ήταν σε καλή θέση
Παράθυρο με θέα
Κοντά στη θάλασσα
Για να ’χουν διέξοδο τα ρέοντα
των τραυμάτων λάφυρα
Γι’ αυτό
κάθε που ξημέρωνε
κοκκίνιζαν τα νερά
και κάθε που βράδιαζε επίσης
Στριμώχνονταν οι λέξεις της
στη σφιγμένη σιαγόνα
όπως οι πρόσφυγες στην προκυμαία
Σύμφωνα με τις στατιστικές
θα έπρεπε να ήταν ευτυχισμένη.

 

…–…

 

Μήνις

Σε βλέπω που μακραίνεις
στο δρόμο που θα σου δείξει
το πιο καλό σου βλέμμα
Και κάνω ν’ αρπάξω
τα βήματα που θα κάνεις μακριά μου
Μόνη
όπως η γεμάτη σελήνη
θα σβήνω τα αστέρια άθελά μου
Μόνη
όπως η θάλασσα η αγριεμένη
θα πνίγω τους ταξιδιώτες
εν αγνοία μου
Και κανείς Θεός να μην έρθει
να μου κρύψει σαρκοβόρο φυλαχτό στο μαξιλάρι
Όχι
Δεν έζησα για την αγάπη την ανιδιοτελή
Πλήρωσα τις στιγμές μου στους αιώνες.

 

Η Μαρίνα Αρμεύτη γεννήθηκε στις 25.1.1974 στη Λεμεσό. Είναι κόρη της Χριστίνας Πατσαλίδου και του Ανδρέα Αρμεύτη, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 16.6.1974 από την ΕΟΚΑ Β΄. Αποφοίτησε από το ΑΠΘ, το τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής σχολής και έκανε μεταπτυχιακό στη δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Ζει και εργάζεται στη Λευκωσία ως φιλόλογος στη Μέση εκπαίδευση από το 1997. Είναι μέλος της Tεχνικής Eπιτροπής Παιδείας. Δημοσιεύει άρθρα στην κυπριακή εφημερίδα Πολίτης και ποιήματα στο κυπριακό λογοτεχνικό περιοδικό Άνευ και στο λογοτεχνικό περιοδικό της Κοζάνης Παρέμβαση. Στίχους της έχουν μελοποιήσει ο Νίκος Παπάζογλου, ο Αντώνης Μιτζέλος, ο Γιάννης Ιωάννου. Είναι μητέρα δυο παιδιών.

Τα παραπάνω ποιήματα είναι από την ποιητική συλλογή Ο κύριος ιππόκαμπος που θα κυκλοφορήσει στις 20 Απριλίου από τις εκδόσεις Φίλντισι.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΟΙΗΣΗ
«Κι ο λύκος πάντα πλάι» του Πάνου Κυπαρίσση

ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΩΓΗ Κερδίζει το άδειο περνάει πάντα πλάι, σε χωράει Επινοείς πικρό χαμόγελο να ξεχαστείς ωστόσο κάτι σε τραβάει στο ρήμα που χρωστάς και η κλωστή του κι άλλο αντέχει Τι λες στους φιλοσόφους...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΟΙΗΣΗ
«In Absentia» του Μανόλη Πολέντα

1.  Τι εστί χάρισμα και τι να χαρίζεις ό,τι έχεις για μιαν ελπίδα που ήταν ιδέα όταν η ιδέα έχει εγκαταλείψει την ελπίδα –  ας άντεχα να θυμηθώ   τα τελευταία λόγια που αντάλλαξα – με ποιον εαυτό; –   την τελευταία φορά που μίλησα. Ας  ...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΟΙΗΣΗ
«Έτσι πολύπαθη που είναι η καρδιά» του Γιάννη Στεφανάκι

ΑΝ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΚΑΛΩΣ ΚΑΜΩΜΕΝΑ (στο φως και στο σκοτάδι) Αν όμως τα έντερα σου δένουν κουβάρι  και την άκρη να βρεις δεν μπορείς  αν τα ίδια και πάλι θα κάνεις μόλις τη στροφή του δρόμου  αφήσεις· τότε  τα λάθη...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.