Ένα ποίημα της Μαρίνας Τσβετάγεβα
απόδοση: Ελένη Κατσιώλη
Άτιτλο
Να πάλι το παράθυρο
που πάλι δεν κοιμούνται.
Ίσως κρασί να πίνουνε
ίσως να κάθονται έτσι.
Ίσως απλά τα χέρια τους
οι δυο να μη χωρίζουν.
Το κάθε σπίτι, φίλε μου,
έχει τέτοιο παράθυρο.
Ω εσύ παράθυρο της νύχτας!
Βουή συναπαντήσεων, βουή και χωρισμών
είτε με φλόγες εκατό
είτε και μόνο τρεις…
Εμένα το μυαλό μου
δεν βρίσκει ηρεμία.
Και στο δικό μου σπίτι
ξεπρόβαλ’ ένα τέτοιο.
Δεήσου, φιλαράκι μου, για σπίτι ξυπνητό,
με φώτα παραθύρι!
Η Μαρίνα Ιβάνοβνα Τσβετάγεβα (1892-1941) είναι μία από τις μεγαλύτερες ποιήτριες του 20ού αιώνα και του Αργυρού αιώνα της ποίησης. Το παραπάνω ποίημα γράφτηκε στη διάρκεια του θυελλώδους έρωτά της με τη Σοφίγια Παρνόκ, που εκείνη την εποχή ήταν γνωστή ποιήτρια και κριτικός. Γνωρίστηκαν στις 16 Οκτωβρίου 1914, όταν η Μαρίνα ήταν 22 ετών και η Παρνόκ 29 και ο έρωτας αυτός κράτησε ενάμιση χρόνο.
