«Παρίσι, 13/11/2015» της Ελένης Λιντζαροπούλου
Γεμίζει η καρδιά μου δάκρυα
Πνίγουν τις λέξεις
Σαν σήμερα γέννησα το γιο μου
Πριν τριάντα ένα χρόνια
Κι ήθελα κάθε χρόνο να του γράφω ένα τραγούδι
Όμως δεν το έκανα
Τότε που ήμασταν ακόμη αθώοι
Δεν το έκανα
Τώρα γράφω
Όχι, το τραγούδι μου αυτό
δεν απευθύνεται σ’ εσάς, σε κανέναν από σας
Μη με διαβάσετε όσοι μισείτε
Κι όσοι έχετε μισηθεί, αγνοήστε με
Τα λόγια μου είναι για σας που
Θάψατε ό,τι πολυτιμότερο έχετε
Αύριο, Σήμερα, Χθες
Υπάρχουν ορίζοντες που πρέπει να ξεπεράσεις
για να δεις μπροστά σου
Γιγάντιες μελανές οπές
Υπάρχουν γεγονότα που πρέπει να σε ξεπεράσουν
για να δεις πίσω σου
Γιγάντιες μελανές οπές
Δεν ξέρουμε ακόμη πόσοι είναι οι νεκροί
Μάθαμε όμως πόσοι είμαστε οι μελλοθάνατοι.
[14/11/2015]
