Εφτά ποιήματα του Κώστα Ριτσώνη
Θέλει σελίδα
το ποίημα
θέλει χαρτί
έστω και μια μικρή γωνιά
πάνω του να ξαπλώσει.
--
Μια μικρή φωλιά
νεαρών πουλιών
γεμάτη με τραγούδια
είναι ο ποιητής.
--
Τίποτε
παντού ερημιά
θάλασσα χωρίς ψάρια
ουρανός χωρίς πουλιά.
--
Έρχεσαι σαν αναπτήρας
κι ανάβεις το κορμί μου
όταν φεύγεις γίνομαι
ένα λυπημένο τσιγάρο
που καίγεται χωρίς ελπίδα.
--
– Πώς ήταν το μπουζούκι του
ρώτησε η κοπέλα
παλιό; θλιβερό; γέρικο;
μελαγχολικό;
Λίγο απ' όλα.
--
Με δαδιά, βενζίνες
και στουπιά
μπαίνουν οι εμπρηστές
μες στο μεγάλο δάσος.
Με ένα σπίρτο
χάνεται η δροσιά
κι όλα γίνονται στάχτη.
--
Γιορτές
χριστουγεννιάτικο δέντρο
μέσα στον οίκο ανοχής.
Η κόκκινη λάμπα
φωτίζει τη μισάνοιχτη πόρτα
και τα λαμπάκια
πάνω στα κλαδιά
αναβοσβήνουν και φωτίζουν
το θλιβερό σαλόνι.
O Κώστας Ριτσώνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Αποφοίτησε από την Πολυτεχνική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε ως πολιτικός μηχανικός. Άρχισε να γράφει το 1969. Έχει εκδώσει έξι ποιητικά βιβλία, ένα βιβλίο με μικρά πεζά και ένα βιβλίο με λαϊκούς ρεμπέτικους στίχους. Επίσης, δημοσίευσε ένα βιβλίο μεταφράσεων γαλλικής ποίησης. Ήταν συνεκδότης των περιοδικών Πανδώρα (1997-2001) και Οι φίλοι (2006).
