«Η αναίδεια της ελαφρότητας» του Λοράν Γκριζόν
μετάφραση: Ειρήνη Παπακυριακού
ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ
ένα σύννεφο γκρίζο και λευκό
γαλήνιο μες στην καταιγίδα
διπλώνει τον πρωραίο ιστό τ’ ουρανού
με την αναίδεια της ελαφρότητας
εμφανίζεται στο βάθος
μια κόκκινη και μαύρη μορφή
οι καμπύλες της οποίας περιγράφουν
ένα ταξιδιάρικο πουλί
ο ποιητής διψασμένος για σύμπαν
που βαδίζει από βουνά σε λέξεις
στο τραχύ μονοπάτι της ζωής του
την ατενίζει κι ονειρεύεται γαλάζιο
σαν μια φρεγάτα του Ειρηνικού
θα ήθελε ν’ αρμενίζει αδιάκοπα για μήνες
πάνω από τα ψηλά κύματα
για να περάσει τα διάσπαρτα νησιά
χαρά του νέου αργοναύτη
που βυθίζει τη γραφίδα του στον αιθέρα
για να εγκαταλείψει αυτό τον κόσμο
και να γίνει ελεύθερος ορίζοντας
ένα σύννεφο γκρίζο και λευκό
γαλήνιο μες στην καταιγίδα
διπλώνει τον πρωραίο ιστό τ’ ουρανού
με την αναίδεια της ελαφρότητας
ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ
περπατάς ξυπόλυτος στην παραλία
ξέρεις ότι η ζωή είναι εύθραυστη
όπως μια λέμβος μπροστά στον σκόπελο
αγγίζεις μερικά βότσαλα
ταπεινούς, ευγενικούς γέρους
που ζουν εκτός χρόνου
εντοπίζεις μιαν άγκυρα στην άμμο
κι εισπνέεις βαθιά μες στους πόρους σου
το αγκυροβολημένο αλάτι
ο ήλιος τεμαχίζει τον ουρανό
σε λευκά και μπλε χαρτιά
το αιχμηρό φως του είναι μετάβαση στην ελπίδα
ταξιδιώτης κρεμάμενος στην επιθυμία
ατενίζεις τη θάλασσα
κι ακολουθείς αενάως το στερέωμα
ΚΟΝΣΕΡΤΟ
(στην Κριστίν)
μέσα απ’ το φινιστρίνι βλέπεις
να λάμπει ένας τόσο όμορφος ουρανός
όσο εκείνοι του Τιέπολο
στο έδαφος κοιμάται μια λίμνη
αδύναμο ενιαίο μπλε
επώδυνο κάλεσμα στ’ όνειρο
πάνω απ’ τον κόσμο
ακούς ένα κονσέρτο
για έλικα και σιωπή
το αεροπλάνο πετάει μαλακά
πάνω στα σύννεφα
για να μην τα αναστατώσει
πάνω στο μεγάλο λευκό σεντόνι τους
διακρίνεις χίμαιρες
κι ένα σεντ-ονορέ να το δοκιμάσεις
από μια τυχαιότητα του γαλάζιου
ο ορίζοντας εξαφανίζεται
η ποίηση θα τον ξαναβρεί
ΣΥΜΒΟΛΟ ΙΣΟΝ
διαβάζεις γράφεις
ορθάνοιχτο παράθυρο
ο ήλιος φωτίζει
το μέτωπό σου υποψία γάλακτος
ένα σύννεφο από πούπουλα
σε προσκαλεί στο ταξίδι
μαθαίνεις να πετάς
μέσα σ’ ένα ρεύμα αέρα
τραγουδώντας μ’ όλη σου τη δύναμη
τη χίμαιρα των ημισφαιρίων
μες στον πορτοκαλί ροζ ουρανό
σαν ένας Σι Τούμπλι
βλέπεις μπλε πουλιά
με λυμένες φτερούγες
που εφευρίσκουν το παιχνίδι
του χάρτη και της τύχης
σχεδιάζουν με χάρη
την ποίηση όπως τη ζωή
φανταστικούς πόλους
μαγνητικό ισημερινό
η ελευθερία είναι όμορφη
όπως το σύμβολο ίσον
ο άνεμος ανακατεύει τα μαλλιά σου
με μια χτένα από κέρας της ομίχλης
διαβάζεις γράφεις
ορθάνοιχτο παράθυρο
ΧΥΜΟΣ
οι άνθρωποι χάνονται
συχνά αναζητώντας την ελπίδα
εσύ περπατάς ήρεμα
από το χωριό μέχρι τον χείμαρρο
ακούς μες στην κοιλάδα
το μουρμούρισμα της ζωής
εδώ ένα φαράγγι αμφιβολίας
εκεί μια βασανισμένη γη
τα σκοτάδια της οποίας υποχωρούν
μέσα στο δάσος προστάτη
όπου ο χυμός των δέντρων
αρνείται το μίσος
από μια τυχαιότητα των μετεωριτών
ο ουρανός βάφει το βουνό
το ανάγλυφο ξεδιπλώνεται
ο ορίζοντας γίνεται φως
μπροστά στη σηκωμένη πέτρα
που κυριαρχεί στον χρόνο
σχεδιάζεις την εικόνα
ενός γαλήνιου κόσμου
Ο Γάλλος ποιητής Λοράν Γκριζόν (Laurent Grison) εκτός από τη λογοτεχνία ασχολείται με την Ιστορία της τέχνης και την κριτική. Κείμενά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Αφιερώνοντας μεγάλο μέρος της ζωής του στην ποίηση και την τέχνη, συνδυάζει διαφορετικές μορφές δημιουργίας σε συνεργασία με ζωγράφους, φωτογράφους, μουσικούς, ηθοποιούς, χορευτές και περφόρμερ. Έχει πάθος για τη μουσική, ενώ είναι και εικαστικός καλλιτέχνης. Είναι μέλος πολλών διεθνών ενώσεων συγγραφέων και κριτικών, όπως το Poetry Society (UK), το PEN Γαλλίας, το Παγκόσμιο Κίνημα Ποίησης, η Διεθνής Ένωση Κριτικών Λογοτεχνίας και η Διεθνής Ένωση Κριτικών Τέχνης.
