Μια δοξαριά

Μια δοξαριά στον άνεμο η γραφή
και πέρασαν κιόλας ή μόλις
πενήντα χρόνια μοιρασιάς
με διψασμένες τις λευκές σελίδες στο τραπέζι
που ζήταγαν, ζητούν, όπως κι εσύ
δικαιολογία να υπάρχουν

Βγήκαν ολόγιομες στην Αγορά
βορά σε αδηφάγους αναγνώστες
καρποί νυχτερινής μοναχικότητας
για κείνους που ξεδίψασαν με στίχους-στάλες
λύπης, χαράς, καμάτου και ελπίδας
στάλες που πήραν σάρκα και οστά
στη στενωπό μίας μοιραίας αλφαβήτου

Μια δοξαριά στον άνεμο η γραφή
μα, μην ανησυχείς
φτάνει σε κείνους που ζητούν
προσκέφαλα ποιητικά κι έναν αθώο ύπνο

Στον άνεμο μια δοξαριά
ο χρόνος της μακρύς, βραχύβιος (;)
ανάλογα με τις ψυχές που θ’ ακουμπήσει
ή θα τη στείλει ζωντανή μακριά
ή θα την αφανίσει

Πενήντα χρόνια
μισός αιώνας
μόνο για μία δοξαριά

Συνέχεια

Η παράσταση συνεχιζόταν
παρότι εν τω χρόνω αποδημούσαν
σκηνοθέτες, ηθοποιοί και φροντιστές

Η παράσταση συνεχιζόταν με νεότερους
αλλά κι αυτοί αποδημούσαν στη σειρά

Κι είπες, ίσως αυτοί οι θάνατοι
θα μπορούσαν να χτίσουν ένα ποίημα
δίχως αποδημίες, εικονισμένο σε χαρτί
και όχι σαν παράσταση στη μνήμη

Συνεχιζόταν η παράσταση
οικουμενική, αδιάλειπτη, ονειροσπαρμένη
πλήρης ματαιότητας κι ελπίδων
παράσταση ζωής με ρόλους ενδημίας
κι ας έβριθε αποδημιών
μιας και εσαεί υπάρχουν αντικαταστάτες

Το ψέμα

Έχεις κουράγιο να ζεις μακριά από τα όνειρα
– ας σε έδιωξαν εκείνα –
κι έχεις ώμους τιτάνιους ν’ αντέχεις
το βάρος του διωγμού
ως και τη βαρύτερη δειλινή ώρα

Έτσι
που το γι’ αυτό είμαι εδώ
φαντάζει αληθινό
ενώ στα βάθη σου ξέρεις ότι είναι ψέμα
πως είσαι εκεί
γιατί αλλού δεν θα υπήρχες
αγαπημένε φίλε
αλλού δεν θα ’γερνες κι εσύ ως σκιά
καθώς δε θα ’γερνε ούτε η δειλινή σου ώρα

Σ’ αυτό το γέρμα και το βάρος του
κρύβεται η οφειλή ολόκληρης της ύπαρξής σου
Κι αν όχι, πώς θα έκρυβες
την μακάρια ευλογία του Ποιητή δεκαετίες τώρα;

Ο Γιώργος Δουατζής είναι ποιητής, συγγραφέας, δημοσιογράφος. Εξέδωσε τριάντα τέσσερα βιβλία (ποίηση, διηγήματα, μυθιστορήματα, θεατρικά), συμμετείχε σε δεκαέξι συλλογικά έργα, περιλαμβάνεται σε δέκα ανθολογίες-λεξικά.

Twitter