Φωτογραφία: Αλέξιος Μάινας / Alexios Mainas

[ ΑΛΗΘΕΙΑ ]

(It is bad when one thing becomes two.
Yamamoto Tsunetomo, Hagakure, μτφρ. William Scott Wilson)

Με της αλεπούς τη συστολή
και του σκυλιού τη θλίψη,
ω Γιαμαμότο Τσουνετόμο,
κρυμμένος μες στα φύλλα ακονίζω για σένα μία λάμα,
κι απάνω στο γυμνό κρανίο σου διακρίνω ιδεογράμματα
που δεν καταλαβαίνω.

Του Πηλίου ο κήπος με τις νεραντζιές
και της αυλής μου οι ζαμπακιές;
Δεν πιάνουν μία μπροστά
στον σκοτεινό ορυζώνα σου.

Λοιπόν,
πόσο γαλήνιος είσαι τώρα,
και πόσες εκδοχές αγνοείς για να ’χεις
μία και μόνο αλήθεια,
έναν και μόνο κώδικα
θανάτου και ζωής;

**

Το αληθές, η αληθώ και ο αληθάρχης χρησίμεψαν για να μάθουμε τα γένη, το τρισυπόστατο και για να μπούμε στο παιχνίδι αναζήτησης της αλήθειας. Ο δάσκαλος έλεγε: «άλλο ψάχνω, άλλο βρίσκω, άλλο μαθαίνω την αλήθεια». Εγώ από το τρισυπόστατο προτιμούσα, προτιμώ, θα προτιμώ: την αληθώ.

~~ ** ~~

[ ΔΥΝΑΜΕΙ ]

Αυτό που-θα-μπορούσε-να-είναι-κάτι
κατευθύνεται με σιγουριά προς τη μικρή πόρτα.

Πίσω απ’ την πόρτα είναι
μια ολόκληρη ζωή.

Αυτό που-θα-μπορούσε-να-είναι-κάτι
κρατάει στα χέρια του
λουλούδια.

Τ’ αφήνει στο κατώφλι
κι απομακρύνεται.

**

Αυτή είναι η γειτονιά του ψαρά. Με τα μικρομεσαία ψάρια της και τον κοντόχοντρο ψαρά της. Ο ψαράς λέει πως ζούνε αρμονικά. Τα ψάρια δεν έχουνε μιλιά. Τα ψάρια γεμίζουν τους δρόμους. Ο ψαράς απλώνει τα δίχτυα. Τα ψάρια μπαίνουν στα δίχτυα. Ο ψαράς ανάβει τα κάρβουνα και βγαίνει στους δρόμους. Τα ψάρια προσεύχονται στον ψαρά. Ο ψαράς βασιλεύει στα ψάρια.
Αυτή είναι η γειτονιά των ψαριών. Τα μεγάλα ψάρια φάγαν τον ψαρά.
Οι ιστορίες εκκολάπτονται όπως οι ιχθύες.

~~ ** ~~

[ ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΣ ]

Να σταματάς και κάπου είναι, πράγματι,
πολύ μεγάλος πειρασμός.

Και στους πειρασμούς
πού και πού να υποκύπτεις.

**

Είχε πιάσει φωτιά και δεν υπήρχε σχέδιο σωτηρίας. Βγήκε στο μπαλκόνι, άρπαξε το λάστιχο, άνοιξε τη βρύση στη διαπασών, έτρεξε μέσα με το λάστιχο στο χέρι, τα μούσκεψε όλα, άνοιξε τις βρύσες του μπάνιου, τις άφησε να τρέχουν κατοστάρι, πότισε ό,τι πετσέτες είχε και τις ζώθηκε, μετά άκουσε ένα μπαμ και έχασε τις αισθήσεις του. Το επόμενο πρωί ζήτησε να του φέρουν μια κούτα πυροσβεστήρες και μια βίβλο αλλά του έστειλαν μια κούτα βίβλους και έναν πυροσβεστήρα.

~ ~ ~

[Σ. των Σ.: Τα κείμενα αντλούνται από ένα υπό διαμόρφωση βιβλίο, το οποίο δουλεύουμε από κοινού τα τελευταία χρόνια. Ποίηση και μικροδιήγημα συνυπάρχουν αντικριστά και καταπιάνονται ταυτόχρονα κάθε φορά με μία φιλοσοφική έννοια, μία/έναν φιλόσοφο ή ένα πρόσωπο που παραδοσιακά συνδέθηκε, με τον δικό του τρόπο, με τη φιλοσοφία.]

Ο Χρήστος Κολτσίδας γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1991 και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Φιλοσοφία στο Α.Π.Θ. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Τα ορεινά (Εκδόσεις Μελάνι, 2015 – Κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα 2016), Βροχή περασμένη (Εκδόσεις Μελάνι, 2020) και Νεροφόροι (Εκδόσεις Θράκα, 2021).

Η Γιώτα Τεμπρίδου γεννήθηκε στην Ορεστιάδα το 1984 και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Φιλοσοφία και εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα τη σχέση του Οδ. Ελύτη με τη φιλοσοφία. Διδάσκει στο Τμήμα Φιλολογίας του Α.Π.Θ. Εκτός από βιβλιοπαρουσιάσεις και μελέτες, γράφει μικροδιηγήματα. Κυκλοφορούν οι συλλογές: Η ωδή που δεν έγραψα και άλλες ιστορίες (Εκδόσεις Ένεκεν, 2017), Διαδοχικές ασυνέχειες (Εκδόσεις Ακυβέρνητες Πολιτείες, 2018), Τα ιογενή (Ακυβέρνητες Πολιτείες, 2020).

Twitter