Φωτογραφία: Αλέξιος Μάινας / Alexios Mainas

Μετάφραση από τα ισπανικά: Σταμάτης Πολενάκης

ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ

Αλικάντε

Μάθε να ταξιδεύεις δίχως προορισμό
οπουδήποτε τα βήματά σου σε φέρουν,
βρες την ευτυχία, βρες τη δυστυχία,
οτιδήποτε απ’ τα δυο
αρκεί για να πληρωθεί το κενό.

ΝΥΧΤΑ

Κέμπριτζ

Ήρθες, μοναξιά
ήρθες, θερμή, κατάμαυρη νύχτα
και μ’ αγκάλιασες χωρίς φόβο.
Θρήνε που φίλησες το χέρι μου
και σκοτάδι που σκεπάζεις την κλίνη μου
και ολόκληρη τώρα, σου παραδίδομαι.

ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΓΗ

Εθνικό πάρκο Hoge Veluwe, Hoenderloo.

Aναρωτιέμαι πολλές φορές
γιατί όλη αυτή η προσπάθεια
να καμωνόμαστε ότι προχωράμε,
πασχίζοντας να σχίσουμε
το δίχτυ που μας παγιδεύει,
όλη αυτή η προσπάθεια
να ριζώσουμε και ν’ ανθίσουμε.
Μάταιες είναι όλες μας οι θυσίες
και κόπος άδικος
αφού το ξέραμε από πάντα
ότι είμαστε τα καταραμένα άνθη,
το νεκρό δέντρο στο δάσος
αυτής της σκοτεινής γης.

CROSSROADS

(Κατά τη γνώμη μου, είμαστε πάντοτε
στο χείλος της αβύσσου. Ακόμα και όταν
ήσυχα βαδίζουμε στους δρόμους του Worcester.
H.D. Thoreau)

Lescafé, βιβλιοπωλείο Dekker van de Vegt, Nijmegen.

Υπάρχουν τόποι αποχαιρετισμών
το ήξερες από πάντα.
Κι όμως τολμάς
να κάνεις το βήμα στην άβυσσο,
γνωρίζοντας ότι σε περιμένει
μια παρέκκλιση χωρίς επιστροφή,
αναπότρεπτη,
προς ένα σταυροδρόμι
που δεν έχει γυρισμό
απ’ το οποίο μπορείς να σωθείς
μονάχα παραδίδοντας την ψυχή σου.

ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ

Kαφέ Credible, Nijmegen.

Οι ώρες που περνούν σ’ αυτό το καφενείο
καθώς γράφω και αναρωτιέμαι πόσα κομμάτια
χρόνου μπορούν να χωρέσουν σ’ ένα χαρτί·
σ’ ένα ποτήρι υπάρχει ένα κομμένο τριαντάφυλλο
που η ομορφιά του διαρκεί όσο μια αστραπή.
Ο Βερμέερ αναζητούσε αυτήν τη στιγμιαία έκλαμψη
κι εμείς δεν προχωράμε άραγε ψάχνοντας
μέσα στην παγωνιά ένα ίχνος φωτός;
Σύντομα όλα θα είναι μια μακρινή ανάμνηση.
Ίσως ξαναγυρίσω εδώ,
ίσως να ξαναβρώ ένα τριαντάφυλλο στο τραπέζι μου
καθώς πάλι θα πίνω τον καφέ μου ανάμεσα σε βιβλία
αλλά τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο.

ΣΧΕΔΟΝ

(Ο κόσμος που γνωρίζουμε χάνεται
δίχως ίχνη και δεν θα έχει συνέχεια.
H.D. Thoreau)

Τριγυρνώντας στους δρόμους του Nijmegen.

Η πόλη εξαφανίζεται
αόρατη μέσα στην καταχνιά
ανάμεσα από τα σκοτεινά κλαδιά
παγωμένα σώματα ακινητούν
κάτω από έναν ουρανό
βαρύ σαν μολύβι.

Το μεγαλοπρεπές παλάτι
με τον ακλόνητο πύργο του,
η μεγάλη δεντροφυτεμένη λεωφόρος
που τόσοι διαβάτες τη διάβηκαν
κάτω από το φως της ημέρας και της σελήνης.

Όλα φαίνονται μάταια
κι εγώ τρέμοντας στέκομαι
μπροστά σ’ αυτήν τη χαμένη πόλη.
Οτιδήποτε υπαρκτό βλέπουν τα μάτια μας
εξαφανίζεται με την πρώτη
σταγόνα της βροχής.

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Cafe Post Plaza, Leewarden.

Ακολουθώντας την ατραπό του νερού,
ασφαλής πλέον απ’ την παλίρροια,
έριξα σ’ αυτό το ποτάμι τη θλίψη μου
όπως κάποιος που ρίχνει ένα νόμισμα
και κάνει μια ευχή,
ελπίζοντας ποτέ να μην επιστρέψει.

[Από την ποιητική συλλογή Τετράδιο ταξιδιού]

Η Ισπανίδα ποιήτρια Ρόσα Κουαδράδο Σαλίνας (Rosa Cuadrado Salinas) γεννήθηκε το 1972 στο Αλικάντε της Ισπανίας και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο του Αλικάντε. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές Τετράδιο ταξιδιού (2017) και Taxidermia (2019), ενώ το καινούργιο ποιητικό της βιβλίο, Sketches of New York, πρόκειται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2020. Από τον Ιανουάριο του 2019 συνεργάζεται με το δίκτυο συγγραφέων της Μεσογείου, το οποίο οργανώνει τις ποιητικές μεσογειακές συναντήσεις.

Twitter