Τρία ποιήματα του Δημητρίου Κρούκη
Επιβίωση
Η απουσία σου καταφανώς αποδείχθηκε τόσο τραυματική
που θαρρώ πως απέκτησε απτή υπόσταση αισθαντική
σε ακούω να με αποκαλείς θυσία μέσα από τα άδεια σου κόκαλα
λες κι αποζητάς ένα γνώριμο σώμα να διαβείς όρθιος
το ξημέρωμα κερδίζω τον χαμό σου προς το ζην
το σούρουπο σε θάβω μη σε πάρει η πραγματικότητα
σε πεινάω κομμάτι ψωμί σε νυχτοκάματο τρόμου
κι απολαμβάνω τα οφέλη απ’ τον ιδρώτα σου πείρα καλού θεού.-
Η Είναι
Αντιστεκόμενος στην ασφάλεια της δίνης σου σε στάση κορυφαία
είσαι αυτό το απερίγραπτο που πάντοτε προσπαθώ
μάταια να διηγηθώ διότι ποτέ δεν θα σε έχω εξ ολοκλήρου:
γυναίκα γένους θεϊκού την οποία έκλεψε ο ποιητής
κι όλο ξαναβρίσκει τη χαμένη θέση της όπως το άλυτο
στο κέντρο μιας αναίτιας περιστροφικής κίνησης
γύρω γύρω από το ποίημα που νυχθημερόν άπιστος
αποστηθίζω πρωτάκουστη προσευχή για να συγχωρεθούν
τα ορθογραφικά μας λάθη να δοξαστούν τα ηττημένα σώματα
επανονομάζοντας το καλό και το κακό του κόσμου
με τον εξέχοντα τόνο εκεί που υπαγορεύει ένας λυγμός
σήμανση ενάντιας αρχής με βήμα λοξό στην έξοδο Ελευσίνας.-
Επί Προσωπικού
Να θώπευα με τ’ ακροδάχτυλα τα μαλλάκια σου
συγκυριακά σπασμωδικά τρεμάμενος ή κι εκ παραδρομής
με τη βιασύνη που επιβάλλει ένα αγχωτικό δευτερόλεπτο
δεν αναμένω αντοχή σε συνθήκες ιερής απόλαυσης
η περιέργεια η γνωστική συνιστά πρόθεση της αφής
να αποφορτιστεί ηλεκτρισμός κι ασημαντότητα πραγμάτων
σε στάση λεωφορείου στην είσοδο τρένου της γραμμής
εξαιρετική αφορμή σε έκτακτες περιπτώσεις συνωστισμού
όχι εκούσια όπως τις ειρηνικές ώρες αδιάκοπης ρέμβης
όπου το χέρι μεταμορφώνεται ως συνέχεια της κεφαλής
δε λαχταρώ το χάδι το κλασικό το επαναλαμβανόμενο
παρά να αντιληφθώ σε έκλαμψη ο ανίδεος τι θα πει αξία
πώς μια τρίχα στην κοινοτοπία της μπορεί να αλλάξει τον κόσμο
φευγαλέα κι εξ απροόπτου σε απόσταση αναπνοής από το θαύμα.-
Ο Δημήτριος Κρούκης γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι ποιητής. Έχει δημοσιεύσει στα έντυπα περιοδικά Ποίηση, Αληthεια, Το Κοράλλι, Εντευκτήριο και στο Diastixo.gr.