Τρία ποιήματα του Θεόδωρου Π. Ζαφειρίου
Η στοά
Πώς γίνεται, πενήντα χρόνια αργότερα,
Αλαχάνιαστα πάλι να περνώ
Την στοά Σταδίου-Σοφοκλέους.
Ίδια, όπως τότε, αλλά με άλλα
Μαγαζιά και δυο γενιές που άλλαξαν
Ανάλλαχτες. Κι εγώ αμετανόητος
Να περιφέρομαι μαζί τους
Σαν εξωγήινος, αλλά μάλλον πρόκειται
Για παρεξήγηση. Ένας εσωγήινος,
Όπως εκείνοι, είμαι. Δραπέτης
Του οικοτροφείου της αιωνιότητος.
Κι αν πάω προς είσοδο ή έξοδο, αδιάφορο.
Οι μέρες πια είναι που μετρούν.
Που μπαινοβγαίνω στην στοά.
Επί τις αναπνοές μου μετρημένες.
Μνημεία υποκρισίας
Η ιστορία είναι δουλειά των νεκρών.
Των ζωντανών είναι τα μνημεία.
Στην τράπεζα του παρελθόντος
Την δύσκολη ζωή μου ασφαλή να κάνω
εγώ στην Τράπεζα του Μέλλοντος επάνω
πολύ ολίγα συναλλάγματα θα βγάλω.
Κ.Π. Καβάφης, «Η τράπεζα του μέλλοντος», 1897
Δυο ξένοι στην ίδια τράπεζα.
Όπως καθόμασταν αντικριστά,
Για να περάσει η ώρα, μέχρι
Να έρθει κι η δική μου η σειρά,
Άρχισα να μετρώ σε δευτερόλεπτα
Την διαφορά της ηλικίας μας.
Κι όπως η ώρα δεν περνούσε
Τόσο γρήγορα, όπως τα εξήντα
Επτά μου χρόνια, ζαλίστηκα ή
Βαρέθηκα, παράτησα τον λογαριασμό.
Σαράντα χρόνων δευτερόλεπτα,
Από την ομορφιά μέχρι την ασκήμια,
Ένα χάος. Αλλ’ ένα χάος κι ανάμεσα
Στους δυο διαδοχικούς μας αριθμούς
Προτεραιότητας. Και, καθώς εκείνη,
Αντίθετα από της ζωής μου,
Στο ταμείο της τραπέζης προηγείτο,
Πρώτη και θα το εγκατέλειπε,
Ανύποπτη για την ερήμην της συναλλαγή
Του παρελθόντος μου με το δικό της μέλλον.
Ο Θεόδωρος Π. Ζαφειρίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Κατάγεται από τη Λάρισα. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Ρέγκενσμπουργκ της Γερμανίας. Εργάστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών. Έχει εκδώσει δεκαεπτά ποιητικές συλλογές. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά, σουηδικά και αλβανικά.
Περισσότερες πληροφορίες για τον ίδιο και τη δουλειά του μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του: zaphirioutheodoros.com