Ώστε έτσι!
Επτά ανυπόφορα χρόνια
θαμμένος στο νησί μου.
Θύμα απαγωγής.
Φυλακισμένος χωρίς ταυτότητα.
Πάλευες στην κόψη του ξυραφιού
να σωθείς από μένα.
Φριχτά δυστυχισμένος εξαιτίας
μιας Νύμφης αλαζονικής
εκτός ορίων κτητικής
που μόνο τη ρηχή ομορφιά της σκεφτόταν
και το κρεβάτι της.
Μάλιστα.

Ωραία παράσταση!
Φύγε, λοιπόν.
Γιατί καθυστερείς;
Πήγαινε εκεί που κανείς
δεν θα σε περιμένει.
Καμιά στοργή, καμιά γυναίκα,
κανένας έρωτας αληθινός.
Πήγαινε.
Ζήσε με τις σκιές
φόρεσε το λαμπρό ένδυμα της λήθης.
Ούτε πατρίδα, ούτε τραγούδι
ούτε φίλος, ούτε ψυχή.
Όσα πρόδωσες, δεν θα σου χαριστούν.
Θα πορευτείς στη λάσπη της οδύνης
μ’ ένα ταξίδι που ποτέ δεν θα τελειώνει.
Από το ον στο μη ον
με μάτια αγριμιού
ρακένδυτος με το απλωμένο χέρι του επαίτη
ζητιάνος κουρελής με ξηλωμένα φτερά
και την πληγωμένη περηφάνια
του εφήμερου.
Σου φάνηκε λίγη η αθανασία μου.

Φύγε, λοιπόν.
Εγώ θα σε βοηθήσω.
Εγώ, που δεν ξέρω ν’ αγαπώ.
Η σχεδία σου είναι έτοιμη.
Πλατιά με δοκάρια ψηλά.
Ορίστε, ρούχα να ντυθείς
ψωμί, νερό, κρασί να μην πεινάσεις.
Άνεμο, όμως, μη ζητάς.
Τον άνεμο μη μου ζητάς να σ’ τον χαρίσω.
Μέσα σου αν τον βρεις, λύσε τα σχοινιά.
Την ώρα που αγκάθια εγώ θα καλλωπίζω.
Φύγε αν τολμάς.
Επιστροφή, το ξέρεις, δεν θα έχει.

[Το ποίημα τιμήθηκε με το A’ Βραβείο Ποίησης στον 8ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης «Δημήτριος Βικέλας», με κριτική επιτροπή αποτελούμενη από τους: Αντώνη Φωστιέρη, Δημήτρη Κοσμόπουλο και Μιχάλη Γκανά.]

Η Μάρθα Παπαδοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και υποκριτική τέχνη στη Δραματική Σχολή Αθηνών του Γ. Θεοδοσιάδη. Έζησε έξι χρόνια στη Γερμανία διδάσκοντας την ελληνική γλώσσα στη μαθητική ομογένεια και σε σεμινάρια για ξένους με θέμα «Το αρχαίο ελληνικό δράμα: Η μαγεία της ποίησης, η γέννηση της παράστασης». Έχουν κυκλοφορήσει οι ποιητικές της συλλογές: Το παραμύθι της μοναξιάς (Εκδόσεις Συλλογές, 2004), Παράθυρο στο φως (Εκδόσεις Δωδώνη, 2006) και Οκτώβριος (Εκδόσεις Δρόμων, 2017).

Twitter