«Παρών στην κηδεία μου» του Σταύρου Καμπάδαη
ΠΑΝΤΑ ΝΙΩΘΩ
ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΩΝ
ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΜΟΥ
Στο γρήγορο ό,τι κάνεις
Βιάζεσαι γιατί βαριέσαι
Γρήγορο πιστόλι
στο ποτό
σε σχέσεις
στην ερωτική πράξη
Έτσι να είναι
+
η τελευταία σκηνή
το οριστικό τέλος
Να είναι όλοι εκεί
φίλοι
συγγενείς
Ο λάκκος ανοιχτός
Εσύ θα έρθεις
θα μπεις μέσα
+
μετά θα
πέσουν
τίτλοι τέλους
(ΟΤΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ)
Όταν συμβαίνει μια τραγωδία
γυρνάω στην προηγούμενη μέρα
τότε που ακόμα δεν είχε γίνει
Λέω αύριο
τέτοια ώρα
θα πεθάνει ο Γιώργος
20 γυναικόπαιδα
θα καούν σφιχταγκαλιασμένα ζωντανά
Ξέρω πως είμαι ο μόνος που μπορεί
να το σταματήσει
Ποτέ δεν κάνω τίποτα
+
το κακό
συμβαίνει
(ΜΙΚΡΟΣ ΕΚΑΝΑ
ΜΕΓΑΛΑ ΟΝΕΙΡΑ)
Μικρός έκανα
όλο όνειρα
πως πετυχαίνω
ό,τι θέλω
+
ζω το όνειρο
στην κανονική ζωή
Όσο μεγαλώνω
δεν κάνω καθόλου
όνειρα τέτοια
Ή είμαι πολύ κοντά
σε αυτά που θέλω
ή δεν θα τα φτάσω ποτέ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ
– Αυτά που λες
στις ιστοριούλες σου
θες να τα ζήσεις;
– Τα έχω ζήσει
Όσες φορές
κάνω κάτι
όχι δικό μου
νιώθω ότι είμαι
ο προδότης
[Ποιήματα από την υπό έκδοση συλλογή στις Εκδόσεις Θράκα: Τα σκυλιά συνεχίζουν να είναι πιο τίμια από σένα]
Ο Σταύρος Καμπάδαης γεννήθηκε το 1975 στο Ανόβερο και ζει στην Αθήνα. Εξασφαλίζει τον άρτο τον επιούσιο ως μηχανολόγος μηχανικός. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές, η πιο πρόσφατη έχει τίτλο: Ε, ψιτ κύριος! Ποια είναι η ιστορία σου; Κυκλοφόρησε το 2016 από τις Εκδόσεις Βακχικόν.