Δύο ποιήματα του Χρίστου Παπαγεωργίου
Μισή δραχμή
Με απόσταση πενήντα χρόνων
Παρακολουθώ το θείο μετά το οχτάωρο
Ανοιξιάτικο δειλινό στην πόλη
Η τσέπη μισή δραχμή
Πέντε χιλιόμετρα δρόμος μέχρι το χωριό
Βόλτα στο λιμάνι προσευχή στην πλατεία
Η «Αυγή» κρεμασμένη στο περίπτερο κρυφή ματιά
Να σου ο Βαγγέλης ο Έξαρχος
Φίλος, οικογενειάρχης, καλό παιδί
Λόγια, γκριμάτσες, παράπονα, άνεργος
Ζητά μισή δραχμή
Το λεωφορείο μέχρι το χωριό, δεν έχει
Ο θείος ψάχνεται
Η τσέπη μισή δραχμή και τη δίνει
Ο άλλος του φιλά τα χέρια
Καθώς δεν ξέρει
Πως θα ανέβει εκείνος με τα πόδια στο χωριό
Χωρίζουν
Τα πρώτα μέτρα τα σφυρίζει ένα σκοπό
Στο μέσον της διαδρομής ανάβει ένα τσιγάρο
Και μόλις βάζει το κλειδί στην πόρτα
Δεν κόβει την πράξη του για φιλανθρωπία.
Με απόσταση πενήντα χρόνων
Τον μιμούμαι και κάνω την ίδια πορεία
Για να αντιληφθώ το μέγεθος
Της ματαιοπονίας του.
Το δόντι
Τολμώ με το δόντι σπασμένο
Και ορμώ στη σάρκα
Πεινασμένος από έρωτα
Με άδειο στομάχι
Και δεύτερο δόντι σπασμένο
Όταν καταβροχθίζω
Ένα ολάκερο κοτόπουλο
Από στήθος γυναίκας ακραίας
Από μπούτι όμορφου θηλυκού
Τολμώ να δω το στόμα μου χωρίς δόντι
Έτσι αποτραβιέμαι απ’ την καυτή περιοχή
Και περιορίζομαι σ’ ένα χάδι γλυκό
Σε μια πρόστυχη κουβέντα
Σε μια τρέλα λυτρωτική
Πριν αφεθώ στα χέρια του γιατρού
Που κεντούν ένα εργόχειρο
Ερωτικής πλάνης.
Προδημοσίευση από τη συλλογή Κρύβε Λόγια, η οποία πρόκειται να κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Κίχλη.