μετάφραση: Ελένη Κατσιώλη

Ο Χμουρ, ο διακεκριμένος κλέφτης με τη Μερσεντές, πήγαινε με ξυρισμένο σβέρκο ή για να πάρει πολλά λεφτά ή για να απαιτήσει, αυτό δεν το ξέρω. Στο δρόμο, τον συνάντησαν δολοφόνοι με ένα Μόσκοβιτς. Όλα τα τζάμια γύρω έσπασαν. Περνώντας τον πυροβόλησαν. Κατρακύλησε από το αυτοκίνητο στο δρόμο. Πλησίασαν, κοίταξαν, μα αυτός δεν ήταν ο Χμουρ! Στην άσφαλτο κειτόταν πεθαμένη η Μούρχα.

Την κήδεψαν μεγαλοπρεπώς, με σεβασμό και, ούτως ή άλλως, την έκαψαν στο κρεματόριο με δρύινο φέρετρο κι ένα βουνό τριαντάφυλλα.

Εκεί, στον κόσμο των σκιών, έγινε αρχαίος θεός. Ο Χαμούρ είναι ο θεός του σεξ. Από τον θεό της αγάπης Αμούρ ξεχωρίζει για το θράσος του και τον ξυρισμένο σβέρκο.

Μόνο που μου φαίνεται ότι τώρα βλέπω αυτό τον σβέρκο στην πολυθρόνα στις νυχτερινές εκδηλώσεις και στα καλλιστεία. Λεπτές κοπελίτσες, που όμως τα βυζάκια τους τρέμουν από ανυπομονησία.

-Κύριε Χαμούρ! Κύριε Ραμούχ!

Και αυτός –ο αρχαίος θεός– ούτε που να γυρίσει το κεφάλι.

- Έχεις, γλυκιά μου, μια μύγα στο μπούτι (λέει με απάθεια). Δεν μου κάνεις.

Ο Γκένριχ Βενιαμίνοβιτς Σαπγκίρ (1928-1999) ανήκει στο γκρουπ Λιανόζοφσκι στο οποίο συμμετείχαν ποιητές και ζωγράφοι αντεργκράουντ. Το γκρουπ δημιουργήθηκε στο τέλος του 1950 και ονομάστηκε έτσι από τον σταθμό του τρένου Λιανόζοβο που βρισκόταν κοντά στο σπίτι όπου συγκεντρώνονταν. Ο ίδιος χαρακτηρίζει τη δουλειά του μεταμοντέρνα και γκροτέσκα. Στο συγκεκριμένο μικροδιήγημα χρησιμοποιεί πολλά ονόματα για τον ήρωά του (Χαμούρ, Χμουρ, ακόμα και το θηλυκό Μούρχα) με τα οποία υποθέτουμε ότι δείχνει τη διαχρονικότητα και τα πολλά πρόσωπα του εκμεταλλευτή, του εκβιαστή, εν τέλει του παλιανθρώπου.

Twitter