-Τίνους είσαι εσύ;

-Του Παναγιώτη, του τσαγκάρη.

-Του κουκουέ;

Δεν ήξερα τι πάει να πει «κουκουές», αλλά η άφιλη υποδοχή της Φροσύνης του παπά στην αυλή της δεν μου ’δινε καλά σημάδια. Παίζαμε κρυφτό και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα στο πετροκάλυβό της, λίγο πιο πάνω από το σπίτι μας. Παρότι αλωνίζαμε όλο το χωριό, η ξώπορτα της Φροσύνης ήτανε άβατο. Μαυροφορεμένη, κοντά στα 60 πια, ανύπαντρη, ακοινώνητη, δεν είχε φίλεμα για τα παιδιά, ούτε γλυκιά κουβέντα.

Όταν μαζεύτηκα σπίτι, ρώτησα τη μάνα μου τι πάει να πει κουκουές. Αναστατώθηκε, πού το άκουσα, να μην το ξαναπώ.

- Η Φροσύνη του παπά λέει κουκουέ τον πατέρα.

-Κακό που μας βρήκε! Τι ’θελε ο πατέρας σου και ψήφιζε ανοιχτά τον Παπαντρέου; Αν μας κολλήσει η ρετσινιά, καήκαμε.

Δυο χρόνια μετά τις εκλογές του ’65, προχωρημένη άνοιξη. Ο Απρίλης μάς είχε φέρει τη χούντα. Σχολείο θα πήγαινα το Σεπτέμβρη. Η μάνα μου μέσες άκρες μού εξήγησε το δυσερμήνευτο αυτό κουκουές, «…δεν έμεινε πια κανένας στο χωριό, σκορπίσανε όλοι, ο Μήτσος ο Αλεβίζος από δίπλα έχει τόσα χρόνια να ιδεί τις αδερφές του. Αλλά άκου, τσιμουδιά, κανέναν άλλο μη ρωτάς έξω από μας στο σπίτι. Και στην αυλή της Φροσύνης του παπά μην ξαναπάς».

Απ’ ό,τι έμαθα αργότερα, εξόν από ακοινώνητη, η Φροσύνη, ήταν αμπράζω, έτσι μου την είπανε και παρότι παπαδοπούλα ξέμεινε ανύπαντρη. Ένα προξενιό που της φέρανε, έγινε μόλογο: Όταν θα ’φτανε ο γαμπρός, τι να πω μάνα; ρώτησε την παπαδιά. Κόρη μου θα κεράσεις, της είπε η παπαδιά, θα πεις «εις υγείαν, καλωσορίσατε», πιες και συ και σώπα. Κἐρασε η Φροσύνη το γαμπρό «εις υγείαν, καλωσορίσατε, πιε και συ και σώπα». Μονορούφι τα ’πε η Φροσύνη. Μονορούφι άδειασε το ποτήρι του ο γαμπρός, χαιρέτησε τον παπά, την παπαδιά, σέλωσε πάλι το άλογο, κι έφυγε με καλπασμό για το χωριό του, το Δεσύλλα.

Ίδια όπως φεύγαμε απ’ την αυλή της τα παιδιά.

Η Γιώτα Αργυροπούλου γεννήθηκε στους Κωνσταντίνους Μεσσηνίας. Σπούδασε Φιλολογία στην Αθήνα και εργάζεται στη Μέση Εκπαίδευση. Ζει στην Καλαμάτα. Έχει εκδώσει τις συλλογές:Τοιχογραφία της άνοιξης, εκδόσεις Καστανιώτης 1998, 1999, Τοιχογραφία της άνοιξης (συμπληρωμένη έκδοση), εκδόσεις Μεταίχμιο 2006, 2010, Νερά απαρηγόρητα, εκδόσεις Πλανόδιον 2004, 2009, Διηγήματα, εκδόσεις Μεταίχμιο 2010, Ποιητών και Αγίων Πάντων, εκδόσεις Μεταίχμιο 2013, Για Σίκινο, Ανάφη, Αμοργό, εκδόσεις Gutenberg 2017. Ανέκδοτα ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά έντυπα και ηλεκτρονικά. To 2010 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την ποιητική συλλογή Διηγήματα με το Βραβείο Γ. Αθάνας, ενώ η συλλογή Ποιητών και Αγίων Πάντων ήταν υποψήφια στη μικρή λίστα για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Ισπανικά, τα Γερμανικά και τα Ουγγρικά.

Twitter