fbpx
«Το ράσο» του Μάκη Τσίτα

«Το ράσο» του Μάκη Τσίτα

Ήταν βράδυ και είχα μόλις φτάσει στο Όρος. Δεν είχα πάρει το καραβάκι απ’ την Ουρανούπολη – διά ξηράς πήγα. Το υπεραστικό λεωφορείο με κατέβασε ακριβώς έξω απ’ τη μονή. Δεν κατάλαβα ποια είναι. Η μια πλευρά απ’ τα τείχη ήταν φωταγωγημένη από ισχυρούς προβολείς που είχαν στηθεί σε μικρή απόσταση. Από δυο μεγάλα ηχεία ακούγονταν τραγούδια ελαφρολαϊκά:

Είμαι στα χάι μου/ όταν σ’ έχω πλάι μου/ κι όταν είσαι χώρια μου/ με τρώει η στεναχώρια μου.

Καμιά εικοσαριά μακρυμάλληδες άνδρες διασκέδαζαν πίνοντας μπίρες. Μπροστά τους πιάτα με μεζέδες, κυρίως παστουρμάς, κεφτεδάκια, γιδοτύρι, πατάτες τηγανητές κι αμπελοφάσουλα.

Έντονη ευθυμία τούς διακατείχε. Μιλούσαν διαρκώς, χειρονομούσαν, τραγουδούσαν και κάθε τόσο τσούγκριζαν τα κουτάκια της μπίρας φωνάζοντας «δόξα Κυρίου!».

Ήμουν αποσβολωμένος. Στο Άγιον Όρος βρίσκομαι ή στο πανηγύρι του Καράβολα στην Πάρο; αναρωτήθηκα.

Εκείνη τη στιγμή, άνοιξε η πόρτα του μοναστηριού και ξεπρόβαλε ένας μοναχός γύρω στα εξήντα. Ήρθε προς το μέρος μου.

«Ευλογείτε, γέροντα», είπα.

«Ο Κύριος, παιδί μου».

«Πού βρίσκομαι;»

«Στο σωστό μέρος».

«Και τι γίνεται εδώ; Ποιοι είναι όλοι αυτοί;»

«Υποψήφιοι δόκιμοι μοναχοί».

«Μα αυτοί έχουν στήσει γλέντι, σε λίγο θα χορέψουν κιόλας».

«Προ ολίγου τελείωσαν τους χορούς. Έριξαν κάτι ζεϊμπέκικους, ωραιότατους. Σαν επαγγελματίες χόρευαν οι ευλογημένοι».

«Συγγνώμη, εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω».

«Τι δεν καταλαβαίνεις, παιδί μου; Είναι η τελευταία τους μέρα σαν κοσμικοί. Από αύριο βάζουν το ράσο και αρχίζει η δοκιμασία».

«Και;»

«Τι, και; Με το ράσο αρχίζει η νέα σκληρή ζωή. Όταν έρθει η σειρά σου, θα καταλάβεις».

 

Ξύπνησα αλαφιασμένος. Περίμενα να ξημερώσει και χτύπησα την πόρτα του διοικητηρίου. Εμφανίστηκε αγουροξυπνημένος ο Άγιος Πέτρος.

«Συγγνώμη που ενοχλώ, άγιε».

«Πέρνα μέσα».

Του τα αφηγήθηκα όλα με κάθε λεπτομέρεια. Εκείνος με άκουσε με προσοχή. Ύστερα, εμφανώς προβληματισμένος είπε: «Τι θα κάνουμε με σένα, ευλογημένε; Δεκαπέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που ήρθες κι ο νους σου δε λέει να ξεκολλήσει απ’ τα επίγεια…».

 

[Το διήγημα περιλαμβάνεται στο Ημερολόγιο 2019 της Εταιρείας Συγγραφέων, Πώς φοριούνται οι λέξεις: Λογοτεχνία & ένδυση, που θα κυκλοφορήσει στα μέσα Νοεμβρίου από τις Εκδόσεις Πατάκη.]


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
«Κήπος της λησμονιάς» του Τόντορ Π. Τόντοροβ

Μετάφραση από τα βουλγάρικα: Ζντράβκα Μιχάιλοβα Κατεβαίνουν τη βουνοπλαγιά, αποφεύγοντας τις λόχμες και τους θάμνους, που άπλωσαν κλωνάρια σαν σιαγόνες. Θάμνοι με ράμφη αντί για άνθη, σκελετοί δένδρων από τους οποίους...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
«Συγγραφική αγωνία» της Ελένης Λαδιά

Στην νεότητά μου ερχόσουν αυτοβούλως και πάντοτε με πρωτεϊκή μορφή. Έτσι, ποτέ δεν σε αναζήτησα ούτε σε περίμενα. Δεν ήταν όμως μόνον ο χρόνος σου άγνωστος αλλά προβληματική και η μορφή σου, που...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
«Χορεύτρια στον Παρθενώνα» του Πέτρου Γκάτζια

«Και τι έχετε να πείτε εσείς οι νέοι; Τι έχετε να διηγηθείτε; Κάποτε γίνονταν πράγματα. Υπήρχαν προσωπικότητες, γεγονότα. Είχες κάτι να αφηγηθείς σε κάποιον προτού αφήσεις αυτόν τον κόσμο. Τώρα,...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.