Romy Hausmann: «Καλό μου παιδί»

Στο πρώτο συγγραφικό της εγχείρημα, η Γερμανίδα συγγραφέας παρουσιάζει ένα ψυχολογικό θρίλερ που, όπως διαβάζουμε στο εξώφυλλο, «ξεκινάει από εκεί που τα άλλα σταματούν», καθώς σημείο αναφοράς στην έναρξη της ιστορίας είναι η απόδραση μιας γυναίκας από την καλύβα όπου κρατείται, με αποτέλεσμα να πυροδοτήσει τις εξελίξεις στο παρόν και να φέρει στο φως την αλήθεια για το παρελθόν.

Με μια πρώτη ματιά το βιβλίο φαίνεται ότι αφορά την εξαφάνιση μιας κοπέλας, της Λένας Μπεκ, πριν από δεκατέσσερα χρόνια και την κρυφή ελπίδα των γονιών της ότι η κόρη τους ζει ακόμα, όταν δέχονται ένα τηλεφώνημα που αναφέρει ότι μια γυναίκα με το ίδιο όνομα βρίσκεται στο νοσοκομείο μιας κοντινής τους πόλης. Όμως, φτάνοντας στην κορύφωση της ιστορίας και στην αποκάλυψη όλων των γεγονότων, γίνεται ξεκάθαρο ότι το Καλό μου παιδί ουσιαστικά πραγματεύεται την αγάπη, έναν από τους κινητήριους μοχλούς (ίσως τον ισχυρότερο) στη ζωή και στη λογοτεχνία. Μέσω της εξιστόρησης αποδεικνύεται ότι η αγάπη «όσο αρρωστημένη, διεστραμμένη και παρεξηγημένη είναι, παραμένει αγάπη» και «μας μετατρέπει σε τέρατα, τον καθένα με διαφορετικό τρόπο».

Η πρώτη εντύπωση ότι η αγνοούμενη Λένα βρέθηκε θα διαψευστεί αμέσως από τους γονείς της, όταν αντικρίζουν την άγνωστη στο νοσοκομείο που, παρά την απίστευτη ομοιότητα με την κόρη τους, είναι μια άλλη αγνοούμενη γυναίκα, η Γιασμίν, η οποία μόλις έχει καταφέρει να αποδράσει από την καλύβα όπου την κρατούσε ένας άντρας κλεισμένη μαζί με τα δύο παιδιά του, την Άννα και τον Γιόναταν.

Ωστόσο, η μικρή Άννα που βρίσκεται στο πλευρό της Γιασμίν μοιάζει εκπληκτικά με τη Λένα ως παιδί, πράγμα που φανερώνει ότι οι δύο εξαφανίσεις συνδέονται περιέργως μεταξύ τους, φέρνοντας στο προσκήνιο την ύπαρξη μιας «οικογένειας» πολύ διαφορετικής από τις συνηθισμένες. Από εκείνο το σημείο και έπειτα, η υπόθεση αποκτά έντονο ρυθμό με εναλλαγές του παρόντος και του παρελθόντος συνδέοντας όλα τα κομμάτια του παζλ και οδηγώντας τον αναγνώστη στην τελική αποκάλυψη.

Μέσω της εξιστόρησης αποδεικνύεται ότι η αγάπη «όσο αρρωστημένη, διεστραμμένη και παρεξηγημένη είναι, παραμένει αγάπη» και «μας μετατρέπει σε τέρατα, τον καθένα με διαφορετικό τρόπο».

Η δημιουργός επιλέγει να διηγηθεί την ιστορία μέσα από τρία βασικά πρόσωπα, τη Γιασμίν, την Άννα και τον Ματίας (πατέρα της Λένας), τονίζοντας τη διαφορετική οπτική τους γωνία πάνω στα γεγονότα, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους γι’ αυτά και τον τρόπο που τα βίωσαν ο καθένας από την πλευρά του, προβάλλοντας παράλληλα μία μοναδική εναλλαγή μεταξύ των ρόλων θύτη-θύματος, θέτοντας επί τάπητος το ερώτημα αν μπορεί το ίδιο πρόσωπο να είναι ταυτόχρονα και θύτης και θύμα, και πώς ανάλογα με την κάθε «ματιά» των χαρακτήρων αλλάζει αυτός ο χαρακτηρισμός.

Το βιβλίο, επιπλέον, έχει και σαφή κοινωνικό χαρακτήρα, καθώς καταπιάνεται τόσο με τη σχέση άντρα-γυναίκας, που κάποιες φορές ξεπερνάει τα όρια της λογικής και μέσω της σωματικής υπεροχής ο άντρας επιβάλλει στη γυναίκα τα θέλω του, νιώθοντας παντοδύναμος Θεός, όπως συμβαίνει και στη συγκεκριμένη υπόθεση στον πιο ακραίο και αρρωστημένο βαθμό, όσο και με τη σχέση γονέα-παιδιού, με τον τρόπο που η αγάπη μπορεί να γίνει καταπιεστική και να οδηγήσει σε παράλογη συμπεριφορά, καθώς και στη διαφορετική εικόνα που μπορεί να παρουσιάσει ένα παιδί ενώπιον των γονιών του σε αντίθεση με τη «δεύτερη» ζωή, η οποία λαμβάνει μέρος εκτός του οικογενειακού σπιτιού.

ro hausmann Το Καλό μου παιδί είναι ένα κλειστοφοβικό, αγχώδες ψυχολογικό θρίλερ που μας αιχμαλωτίζει στις σελίδες του, απορροφώντας μας στον σκοτεινό και ασφυκτικό του κόσμο. Βίαιο και παρανοϊκό, χωρίς ωστόσο να κυριαρχείται από σκηνές ωμής βίας, αλλά στοχεύοντας στον μέγιστο βαθμό στον ψυχισμό των χαρακτήρων και στο ψυχολογικό αποτύπωμα που άφησαν τα γεγονότα σε αυτούς, γεννά παράλληλα την ελπίδα ότι όλα τα άσχημα ανήκουν στο παρελθόν και οι χαμένες ψυχές θα ανταμώσουν ξανά με τους δικούς τους ανθρώπους. Άλλωστε, παρότι το σώμα μπορεί να δεθεί με δεσμά, όσο ο νους είναι ελεύθερος κανένας δεν μπορεί να φυλακιστεί, καθώς, όπως διαβάζουμε, πάντα θα ’ναι «δική σου αυτή η φυλακή. Όχι δική μας».