fbpx
Adélaïde Bon: «Το κοριτσάκι στον παγετώνα»

Adélaïde Bon: «Το κοριτσάκι στον παγετώνα»

Η συγγραφέας αναζητεί τρόπο να εκφραστεί και βρίσκει τη φωνή της, καθώς γράφει την πραγματική ιστορία της. Μια ιστορία που ξεκίνησε στα εννιά της χρόνια και αναποδογύρισε τον κόσμο της.

Δεν πρόκειται για μυθιστόρημα αλλά για αφήγημα, όπως αναγράφεται και στο εξώφυλλο. Η συγγραφέας, Αντελαΐντ Μπον, είναι και η ηρωίδα, μια ηρωίδα που στα εννιά της χρόνια συναντιέται στα σκαλιά της πολυκατοικίας της με το κακό, με τη μορφή ενός μεσήλικα άντρα με μεγάλα τριχωτά χέρια. Όσα συνέβησαν σε εκείνα τα σκαλιά η μνήμη της τα καταχώνιασε, το σώμα της όμως τα θυμόταν, καθώς μεγάλωνε, καθώς επιδίωκε να πληγώνει τον εαυτό της, καθώς προσπαθούσε να γεμίσει το κενό με φαγητό. Τα θυμόταν και, κάθε φορά που ένιωθε ότι μπορούσε να χαρεί, βρισκόταν και πάλι σε εκείνο το παγωμένο σημείο, νιώθοντας σαν κοριτσάκι σε παγετώνα.

Η ηρωίδα σελίδα τη σελίδα μεγαλώνει, ξεπερνάει ένα σοβαρό ατύχημα, τελειώνει το σχολείο, σπουδάζει, αλλάζει κατεύθυνση σπουδών, ενώ προσπαθεί να προσδιορίσει ποια πραγματικά είναι, ενώ χάνει την επαφή της με το σώμα της και αποχτά βουλιμικές τάσεις. Γίνεται 16, 20, 23, 30, ερωτεύεται και ερωτεύεται ξανά, ενώ φαίνεται να δυσκολεύεται να καταλάβει τι είναι πραγματικά έρωτας. Και ξαφνικά, 25 χρόνια μετά τη συνάντηση στη σκάλα, θα δεχτεί ένα τηλεφώνημα ότι εντοπίστηκε εκείνος ο άντρας κι αν επιθυμεί να ανανεώσει την τότε καταγγελία της.

Όλο η διήγηση φαίνεται να οδηγεί στη στιγμή όπου θα βρεθεί στο δικαστήριο, μαζί με δεκάδες άλλες κοπέλες σε διάφορες ηλικίες που υπέστησαν τα ίδια ή παρόμοια με εκείνη, σε αριστοκρατικές πάντα συνοικίες του Παρισιού, σε σκάλες, ασανσέρ, σημεία κοντά στο σπίτι τους. Όταν ο βιαστής θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα θύματά του και τη Δικαιοσύνη.

Το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης δυστυχώς παραμένει πάντα επίκαιρο σε όλα τα σημεία του πλανήτη, σε όλες τις εποχές. «Μίλα» είναι το σύνθημα των ημερών και η συγγραφέας βρίσκει τη φωνή της μέσα από τις σελίδες του πρώτου της βιβλίου, ενώ τα προσχέδια κάποιων μυθιστορημάτων της έχουν χαθεί, μαζί με αυτόν που της έκλεψε τον υπολογιστή της.

Αναζητάει την ευτυχία στην ανάμνηση της στιγμής όπου νιώθει ότι βίωσε κάτι σαν μεταθανάτια εμπειρία, στα όρια της ζωής και του θανάτου, μετά το ατύχημά της. «Τίποτα απ’ όσα έζησε στη συνέχεια δεν είχε την ομορφιά που την τύλιξε εκείνη τη νύχτα στο σύνορο της ύπαρξής της, και τότε γαντζώνεται στις αισθήσεις που την κράτησαν ζωντανή εκείνη τη νύχτα. Την έκρηξη της γεύσης ενός μήλου που το δαγκώνει με όλα της τα δόντια, τη μυρωδιά που έχουν οι πευκοβελόνες…»

Έχοντας αποφασίσει να γίνει ηθοποιός περνάει πολλά χρόνια με διάφορα μαθήματα και σεμινάρια, ενώ πηγαινοέρχεται σε διατροφολόγους και ψυχοθεραπευτές. Νιώθει ότι η τύχη της στη ζωή περιορίζεται στο γεγονός ότι έχει την οικονομική άνεση να κάνει ψυχοθεραπεία, να ψάξει και να βελτιώσει τον εαυτό της μέσα από ένα πλήθος μαθημάτων.

Μια ιστορία τραγική στην επανάληψή της.

Η ναυτία την ακολουθεί κάθε φορά που ένας άντρας έρχεται κοντά της, έστω κι αν δεν θυμάται σχεδόν καθόλου την αίσθηση από εκείνον τον άντρα των εννέα χρόνων της. Δυσκολεύεται να διακρίνει τους καλούς από τους κακούς. «Οι μέδουσες την κυβερνούν πολύ καιρό για να μπορεί να διακρίνει τα νέα πλοκάμια». Ως μέδουσες αντιμετωπίζει τους φόβους που την κυκλώνουν, τον τρόμο που αναδύεται χωρίς λόγο από μέσα της. Ηθοποιός και χάνει τη φωνή της, όταν ένας ακόμα άντρας θεωρεί ότι μπορεί να την έχει.

Πώς μπορεί να περιγράψει στο δικαστήριο πάνω από δύο δεκαετίες μετά τι είχε συμβεί εκείνο το απόγευμα στις σκάλες; Και υπάρχουν τόσοι που είναι έτοιμοι να κατηγορήσουν τα κορίτσια για ό,τι τους συνέβη. «Καλά τους έκανε, μωρέ, οι βρωμερές αστές, σίγουρα θα τον άναψαν τον άνθρωπο».

«Η δικαστής τη ρωτά τι συνέπειες είχε αυτό το γεγονός στη ζωή της… αλλά δεν έχει τις λέξεις να διηγηθεί τι είναι αυτό… Να μην εμπιστεύεσαι τίποτα στους γονείς σου, στους αδερφούς σου, στις αδερφές σου, στις φίλες σου. Να αποκόβεσαι από τους άλλους».

Άραγε θα τον αναγνωρίσει 25 χρόνια μετά; Κι όμως, όταν το βλέμμα του αναζητάει μία μία τα θύματά του στο δικαστήριο, το κοκαλωμένο, το διπλωμένο από μίσος σώμα αναγνωρίζει τον άντρα εκείνο. Ανάμεσα στα θύματα και άλλες κοπέλες που συναντούσε στη γειτονιά της, χωρίς να γνωρίζει ότι είχαν βιώσει το ίδιο μ’ εκείνη.

Ο αναγνώστης παρακολουθεί το δικαστικό σύστημα της Γαλλίας, όπου από τη μια οι αστυνομικοί προσπαθούν να βρουν τον δράστη, από την άλλη οι διαδικασίες εμποδίζουν να αντιμετωπίσει τη Δικαιοσύνη. Κι όμως, όλα αυτά τα χρόνια έφτασαν πολλές φορές πολύ κοντά, κάποια κορίτσια θα μπορούσαν να είχαν γλιτώσει αλλά η υπόθεση, οι υποθέσεις καταλήγουν στο αρχείο, παρότι πλέον το σύστημα του έχει δώσει και το ψευδώνυμο «Ο ηλεκτρολόγος», μια και συνήθως ζητούσε να τον βοηθήσουν να αλλάξει κάποια λάμπα. «Τι ντροπή που στη Γαλλία οι γιατροί, οι ψυχολόγοι, οι αστυνομικοί και οι δικαστές δεν επανεκπαιδεύονται στα ειδικά συμπτώματα που συνδέονται με τη σεξουαλική βία».

Χρειάζεται κάποιος να θελήσει σοβαρά να νιώσουν τα θύματα τη δικαίωση που αξίζουν και αυτή είναι μία συνταξιούχος, που θα αποφασίσει να ασχοληθεί με υποθέσεις που έχουν μπει στο Αρχείο. Και κάπως έτσι ο βιαστής κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Μόνο που το σύστημα έχει πολλά κενά και απαιτεί από τα θύματα να σηκώσουν το βάρος της Δικαιοσύνης.

«Χωρίς τις τρεμάμενες καταθέσεις μας, τις φωνές μας που σπάνε, τα τραβηγμένα χαρακτηριστικά, τα συγκρατημένα δάκρυά μας, χωρίς εμάς η φρίκη του εγκλήματος αποσιωπάται και ο εγκληματίας θριαμβεύει. Αν δεν συγκινηθούν οι ένορκοι, θα είναι πιο επιεικείς μαζί του. Θα πάω».

a bonΜε ψυχική φόρτιση γραμμένο το βιβλίο, ακόμα κι αν δεν είχε χρησιμοποιήσει η συγγραφέας το όνομά της, αντιλαμβάνεται κανείς ότι πρόκειται για μια προσωπική ιστορία. Μια ιστορία που ίσως τη βοήθησε να ξεφορτωθεί μερικά από τα πλοκάμια των μεδουσών, όταν πέρασε στο χαρτί αυτά από τα οποία η μνήμη της φρόντιζε για χρόνια να την προφυλάσσει. Μια ιστορία για το γεγονός ότι είναι σημαντικό να προσδιορίζουμε τα πράγματα με το όνομά τους, για να μπορέσουμε να τα ξεπεράσουμε. Μια ιστορία τραγική στην επανάληψή της.

 

Το κοριτσάκι στον παγετώνα
Adélaïde Bon
μετάφραση: Άννα Δαμιανίδη
Στερέωμα
248 σελ.
ISBN 978-960-8061-90-3
Τιμή €17,00
001 patakis eshop


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Pip Williams: «Το λεξικό των χαμένων λέξεων»

Ένα βιβλίο για τις λέξεις και την ιστορία τους. Για τις λέξεις που χάθηκαν ανά τους αιώνες. Για εκείνες που έχουν άλλη σημασία για τις γυναίκες και άλλη για τους άντρες. Αλλά και ένα βιβλίο για τις...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
J. M. Coetzee: «Ο Πολωνός»

Διαβάζοντας τη νουβέλα Ο Πολωνός (2023) του Τζον Μάξγουελ Κούτσι, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα σε μετάφραση της Χριστίνας Σωτηροπούλου, ο αναγνώστης και η αναγνώστρια συνειδητοποιούν τη δύναμη που έχει ο...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Arturo Pérez-Reverte: «Ο Ιταλός»

Ο πολυγραφότατος Ισπανός συγγραφέας από την Καρθαγένη, ο Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε, έχει φωτίσει πολλές φορές μέσα από τα μυθιστορήματά του άγνωστες στιγμές της Ιστορίας. Έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, μέχρι στιγμής,...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.