fbpx
Truman Capote: «Στην αρχή του κόσμου»

Truman Capote: «Στην αρχή του κόσμου»

Όπως φαίνεται και από τον πλήρη τίτλο του έργου, Στην αρχή του κόσμου και άλλα νεανικά διηγήματα, στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται μερικά από τα πρώτα νεανικά διηγήματα (1939-1947) του Τρούμαν Καπότε (1924-1984). Ο ίδιος είχε αναφέρει πως άρχισε να γράφει «σοβαρά» από την ηλικία των έντεκα, εννοώντας πως όταν τα άλλα παιδιά αφιέρωναν ώρες για να μάθουν μουσικά όργανα ή κάποιο σπορ, αυτός αφιέρωνε τρεις ώρες ημερησίως στην εξάσκηση αλλά και κατάκτηση της συγγραφής. Τα κείμενα του ανά χείρας βιβλίου είναι έργο της εφηβείας του. Είναι τα πρώτα βήματα ενός εν τη γενέσει του συγγραφέα, τα οποία παραχώρησε για έκδοση το Λογοτεχνικό Καταπίστευμα «Τρούμαν Καπότε» και ο εκδοτικός οίκος Random House. Τον πρόλογο υπογράφει ο Χίλτον Ολς, συντάκτης των New Yorker, New York Review of Books και συγγραφέας των The Women και White Girls.

Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Τρούμαν Καπότε διόρθωνε συνεχώς τη γραφή του –ακόμη και στα δημοσιευμένα κείμενά του–, ήδη όμως είχαν αναδειχθεί τα σημεία που αργότερα θα τη χαρακτήριζαν και τα οποία έμελλε να τον αναδείξουν όχι μόνο ως τον σημαντικότερο, κατά πολλούς, Αμερικανό συγγραφέα του 20ού αιώνα, αλλά ταυτόχρονα να τον καταχωρίσουν ανάμεσα στους σημαντικότερους πεζογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Τα στοιχεία αυτά που είχαν αρχίσει να διαφαίνονται είναι η στοργή και η συμπόνια με την οποία ζωντανεύει τους ήρωές του, ιδιαίτερα τους περιθωριακούς και κατατρεγμένους –νιώθοντας και ο ίδιος έτσι–, καθώς επίσης και αυτό το μείγμα της ποίησης και του ρεαλισμού που έχει η «εικονογραφική» αφήγηση των γεγονότων, τα οποία δίνουν δύναμη στη γραφή του και την καθιστούν «κινηματογραφική».

Τα Άλλες φωνές άλλοι τόποι, Το πρόγευμα στο Τίφανις, ορισμένα διηγήματα και το Εν ψυχρώ αποτελούν τα σημαντικότερα έργα του, τα οποία φανερώνουν τη συγγραφική του ευφυΐα. Άλλοι την ονόμασαν ιδιοφυΐα. Ο Τρούμαν Καπότε ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία ως δημοσιογράφος στο περιοδικό New Yorker. Το 1959, θέλοντας να γράψει ένα άρθρο για τις αντιδράσεις μιας μικρής πόλης –Γκάρντεν Σίτι– στις δολοφονίες, ξεκινά μια έρευνα. Όμως πριν φτάσει στην πόλη αυτή, μια οικογένεια στο Χόλκομπ του Κάνσας έχει δολοφονηθεί και οι ένοχοι έχουν συλληφθεί. Έρχεται σε επαφή μαζί τους, με αποτέλεσμα η έρευνά του ν’ αλλάξει πορεία. Ολοκληρώνεται το 1965, έχοντας γεννήσει το αριστούργημά του Εν ψυχρώ. Προς το τέλος της ζωής του και έχοντας εγκαταλείψει πια τη γραφή, ζει τη φθορά της ύπαρξής του και κοινωνικά. Αυτά τα νεανικά του κείμενα –όπως αναφέρει και ο συγγραφέας/δοκιμιογράφος Τζον ΜακΦι– εκφράζουν την ανατολή των συγγραφικών προσπαθειών μιας ιδιοφυΐας, η οποία έρχεται σε αντίθεση με την εικόνα της φθοράς της προς το τέλος της.

Όλα τα διηγήματα της συλλογής αυτής αποπνέουν πόνο και ανθρωπιά, κι ας είναι πολλές φορές άγριες οι συνθήκες των αφηγήσεων.

Ο Τρούμαν Καπότε στα δεκατέσσερα αυτά διηγήματα καταγράφει με ένταση τη ρατσιστική και γεμάτη μοχθηρία κοινωνία τού τότε προφητεύοντας, θα έλεγε κανείς, την κοινωνία τού τώρα. Οι ήρωες του «Όταν οι δρόμοι χωρίζουν» είναι λεροί και σκονισμένοι. Τους λείπουν όλα. Μόνο ο ήλιος ανελέητα τους φωτίζει και τους ζεσταίνει. Είναι δύο ράκη. Άμοιροι και κλέφτες, που φέρονται σαν αγρίμια. Κλέβουν για να επιζήσουν, αλλά και μεταξύ τους κλέβει ο δυνατότερος τον πλέον αδύναμο. Δεν του αρπάζει απλά το δεκαδόλαρο που με κλεψιές συγκέντρωσε, αλλά του κλέβει το όνειρο να γυρίσει στη μάνα του με χρήμα, για να μην καταλάβει την κατάντια του. Ωστόσο, στο «Μαγαζάκι στο ρέμα» η ηρωίδα, μια χωρίς όνομα γυναίκα, με αυτοθυσία ρουφά από την πληγή της μικρής το δηλητηριασμένο από φίδι αίμα, αδιαφορώντας για τις ανοιχτές πληγές στο δικό της στόμα. Η Χίλντα, στο ομότιτλο διήγημα, ακόμη και αν απορρίπτει την κατηγορία της κλοπής στον διευθυντή του σχολείου, για τα αντικείμενα μαθητριών/μαθητών που βρέθηκαν στο ερμάριό της, στο παγκάκι έξω από το σχολείο χαϊδεύει στη χούφτα της το αλυσιδάκι που έπαιζε πριν λίγο στα χέρια του. Οι περιγραφές του Τρούμαν Καπότε μοιάζουν με αποσπάσματα ταινιών εκείνης της εποχής ή χορογραφιών του Alvin Ailey, από τις αναμνήσεις των παιδικών του χρόνων. Οι συνοικίες του Νότου τον απασχολούν πολύ στα διηγήματά του «Η δεσποινίς Μπελ Ράνκιν», «Λουίζ», «Λούσυ». Χωρίς να τονίζει τον ρατσισμό –τον αφήνει ξεκάθαρα να φανεί– προς τους εγχρώμους, κρίνει την Αμερική για την έλλειψη δημοκρατίας. Στο διήγημα «Λούσυ» –μια νέγρα οικιακή βοηθός και δασκάλα σε έγχρωμα παιδιά– διακρίνουμε κάτι πολύ δικό του στον πυρήνα του. Τη ζεστασιά της παρουσίας της μητέρας του, τη μαγειρική της και τη δική του επιθυμία να ανήκει σε μια ουσιαστική λογοτεχνική κοινωνία. Ταυτόχρονα, πίσω από την Μπιούλα στο διήγημα «Ο γνώριμος άγνωστος» εκφράζει την επιθυμία του να ερωτευτεί, ταυτόχρονα με τον φόβο του για τον θάνατο που είναι κάθε στιγμή τόσο κοντά. Ή μήπως, άραγε, εκφράζει την αγάπη του για τη ζωή; Στην «Κίνηση στις δυτικές εξόδους» από τις πρώτες γραμμές φαίνεται ξεκάθαρα η κατάκτηση της κινηματογραφικής του ματιάς, για να προχωρήσει στον ρεαλισμό της γραφής του. Έγχρωμοι –όπως η Μπιούλα– εμφανίζονται σαν «αποκτήματα» των μαύρων. Περιφέρεται, θαρρείς, στις σελίδες του σαν ένα στοργικό συναίσθημα, χωρίς οντότητα. Στο «Αν σε ξεχάσω» εκφράζει τον έρωτα, τις διαψεύσεις, τις αυταπάτες, τον πόνο αλλά και τον πόλεμο για την κατάκτησή του, ενώ «Στην αρχή του κόσμου» η Σάλλυ με την ονειροπόληση ξεφεύγει από μια πνιγηρή και υποτιμητική πραγματικότητα. Μήπως και για τον Τρούμαν Καπότε η συγγραφή είναι μια άλλη ονειρική πραγματικότητα, την οποία σκιαγραφεί με την πένα του για να μάχεται την ουσιαστική και υπαρκτή πραγματικότητα;

Όλα τα διηγήματα της συλλογής αυτής αποπνέουν πόνο και ανθρωπιά, κι ας είναι πολλές φορές άγριες οι συνθήκες των αφηγήσεων. Έγχρωμοι, ομοφυλόφιλοι, περιθωριακοί. Η κοινωνία του Νότου –ένα φυλετικό πεδίο που τον διαμόρφωσε– ρατσιστική, γεμάτη αδικίες, με διαφορετικά προνόμια για τους πολίτες της. Η Αμερική που περιγράφει είναι μια άλλη χώρα. Αυτή που δεν έχει υποστεί ακόμη τον «βιασμό» του πολιτισμού, ζει μόνο τον βιασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας τους. Ο συγγραφέας πολλάκις κρύβεται πίσω από τις περιγραφές των ηρώων του για να εκφράσει και τις απαγορευμένες, τότε, ομοφυλοφιλικές του τάσεις. Από διήγημα σε διήγημα αλλάζει το στιλ της αφήγησής του, χωρίς ωστόσο να μετριάζεται η ένταση της γραφής του. Μοιάζει να τους παρατηρεί όλους και να τους περιγράφει. Εικόνες, εικόνες, εικόνες, πλημμυρίζουν τις σελίδες του, οι οποίες ταυτόχρονα ηχούν από τη ζωντάνια των διαλόγων και της έντασης των περιγραφών του, αφήνοντας –όπως αναφέρει και ο συγγραφέας/δοκιμιογράφος Τζον ΜακΦι– ν’ αναδυθεί η συγγραφική του ιδιοφυΐα.

T CapoteΗ μετάφραση του Αύγουστου Κορτώ αφήνει να ξεδιπλωθεί η στοργή, η ποίηση και ο ρεαλισμός, τα ουσιαστικά χαρίσματα της γραφής του Τρούμαν Καπότε, αποδεικνύοντας συγχρόνως πόσο σημαντικό και θετικό ρόλο παίζει το να είναι ο μεταφραστής συγγραφέας και ο ίδιος· ένα διπλό προσόν. Με τέχνη αφήνει τη γλώσσα ν’ απλωθεί σαν κέντημα με όλα τα χρώματα και τις αποχρώσεις των λέξεων, κάνοντας τον αναγνώστη να έχει την αίσθηση της ζωντανής επικοινωνίας με τον συγγραφέα, σαν το κείμενο να έχει γραφεί στη γλώσσα αυτή· την ελληνική.

 

Στην αρχή του κόσμου και άλλα νεανικά διηγήματα
Τρούμαν Καπότε
μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ
Εκδόσεις Πατάκη
188 σελ.
ISBN 978-960-16-7200-7
Τιμή €11,90
001 patakis eshop


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Pip Williams: «Το λεξικό των χαμένων λέξεων»

Ένα βιβλίο για τις λέξεις και την ιστορία τους. Για τις λέξεις που χάθηκαν ανά τους αιώνες. Για εκείνες που έχουν άλλη σημασία για τις γυναίκες και άλλη για τους άντρες. Αλλά και ένα βιβλίο για τις...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
J. M. Coetzee: «Ο Πολωνός»

Διαβάζοντας τη νουβέλα Ο Πολωνός (2023) του Τζον Μάξγουελ Κούτσι, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα σε μετάφραση της Χριστίνας Σωτηροπούλου, ο αναγνώστης και η αναγνώστρια συνειδητοποιούν τη δύναμη που έχει ο...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Arturo Pérez-Reverte: «Ο Ιταλός»

Ο πολυγραφότατος Ισπανός συγγραφέας από την Καρθαγένη, ο Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε, έχει φωτίσει πολλές φορές μέσα από τα μυθιστορήματά του άγνωστες στιγμές της Ιστορίας. Έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, μέχρι στιγμής,...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.