fbpx
Ελένη Γκίκα: «Η ζωγραφιά που ταξιδεύει» κριτική της Ελένης Σαραντίτη

Ελένη Γκίκα: «Η ζωγραφιά που ταξιδεύει»

Η Σοφία έχει φλογάτα μαλλιά. Μακριά, λαμπερά, πανέμορφα. Σαν να της τα λούζει ο αυγινός ήλιος. Το καμάρι της ονειροπόλας γιαγιάς της, που όταν τη χτένιζε της τραγουδούσε λόγια μεθυστικά που θώπευαν την ακοή της μικρούλας. «Σαν φλόγα στον άνεμο [...] τα κόκκινα μαλλάκια σου, αυτά τα βελουδένια». Και άλλα, ποιητικά, μελένια. Όμορφα ηχούσαν στα αυτιά της Σοφίας της γιαγιάς τα χαδιάρικα λόγια, όμορφα και στην καρδούλα της. Έτσι, αγάπησε πολύ το στολίδι της το σταλμένο από προγόνους και από χρόνους παλαιούς...

Τα παιδιά, όμως, στον παιδικό σταθμό είχαν άλλη γνώμη. «Καρότο» τη φώναζαν απαξιωτικά κι η κοπελίτσα στενοχωριόταν. Κρίμα, μιας και είχε ξεκινήσει από την πρώτη κιόλας ημέρα της χρονιάς με πολλές ελπίδες και απερίγραπτη χαρά. Ήταν ηλιόλουστο το πρωινό, ανθισμένα τα δρομάκια, το κτίριο ευρύχωρο με φωτεινά χρώματα, δρασκέλισε την πόρτα το κοριτσάκι χαμογελώντας στα παιδιά, αχ, τι παιχνίδια θα έκανε μαζί τους, και ξάφνου μια φωνή βάρυνε τον μυρωμένο αέρα. Φωνή παιδική: «Έρχεται, έρχεται ένα καρότο! Μόλις μπήκε, παιδιά».

Μονομιάς, η χαρά της Σοφίας φτερούγισε και βάρυνε η μέρα της. Βούλιαξε και η καρδιά της, διότι καθώς προχωρούσε αμίλητη στον διάδρομο, την πρώτη σκληρή φωνή ακολούθησαν κι άλλες, και «Κα-ρό-το! Κα-ρό-το!» γέμισε ο χώρος από φωνές περιγελαστικές. Εκείνες τις ώρες, η Σοφία αποθαρρημένη αισθάνθηκε ντροπή για τα φλογάτα, ασυνήθιστα μαλλιά της. Με σκυμμένο κεφάλι βάδιζε μονάχη, σιωπηλή, έως ότου συναντήθηκε με τον Ορφέα. Ήταν ένα αγόρι χαμογελαστό, φιλικό και θερμό, το στήριγμα της μικρής κοκκινομάλλας. Ο Ορφέας τουλάχιστον τα θαύμαζε τα μαλλιά της, μην τα κρύβεις, μην τα εξαφανίζεις κάτω από σκουφιά, τη συμβούλευε, της παραστεκόταν, μα οι υπόλοιποι στην τάξη, «καρότο» και «καρότο», δεν σταματούσαν.

Τις νύχτες, για να παρηγορηθεί και να αντέξει της επόμενης μέρας τα βάσανα, ζωγράφιζε. Δέντρα με ανθούς κατακόκκινους, παπαρούνες, κοκκινομάλλες ξωθιές. Έφτιαξε κι έναν κατακόκκινο παπαγάλο κι ένα άλογο στο χρώμα της φωτιάς. Ακόμη και στα μπαλόνια έδινε το χρώμα των μαλλιών της. Τα έβλεπε η γιαγιά κι ευχαριστιόταν. Τα έβλεπε ο Ορφέας και τα θαύμαζε.

Όταν η κυρία Μάγια την ώρα των εικαστικών τούς ανακοίνωσε ότι πρόκειται να γίνει μια μεγάλη έκθεση ζωγραφικής με θέμα το Αύριο, έκθεση στην οποία οι συμμετέχοντες θα πρέπει να αποτυπώσουν στις ζωγραφιές τους το δικό τους αύριο, όπως δηλαδή το νιώθει η καρδιά τους, στη μεγάλη αίθουσα ακούστηκαν πολλές ιδέες. Λιβάδια ανθισμένα ο ένας, θάλασσα αγριεμένη ο άλλος, ενώ ο Ορφέας: «Εγώ θα προσπαθήσω να ζωγραφίσω την άνοιξη με τα δικά σου κόκκινα μαγικά μαλλιά» είπε ψιθυριστά στην Σοφία.

Άγρυπνη εκείνη τη νύχτα η γλυκιά μας κοκκινομάλλα, πικραμένη από τις ακατάπαυστες προσβολές των σκληρόκαρδων, ίσως και πλανεμένων ή ανενημέρωτων συμμαθητών, δακρυσμένη, με ολάνοιχτη καρδιά και οξυμμένες αισθήσεις, άρχισε να ζωγραφίζει αυτό που τελικώς, κι έπειτα από πολύ μόχθο αλλά και ευτυχία, βγήκε ένα θαύμα. Ένα θαύμα ταξιδιάρικο. Μια ζωγραφιά που είχε τόση κίνηση και συγκίνηση, μια ζωγραφιά που έκλεινε τα πάντα μέσα – μια ζωγραφιά που ταξιδεύει.

«Είναι η δημιουργία του κόσμου!» είπε η γιαγιά της κατασυγκινημένη μόλις την είδε.

Ή, για να θυμηθώ τις εξαίσιες παλιές παραμυθούδες του τόπου μας, η Σοφία είχε μεταφέρει στη ζωγραφιά της: «Τον κάμπο με τα λούλουδα, τον ουρανό με τ' άστρα και τη θάλασσα με τα ψάρια». Κι άλλα ακόμη. Συν μια τρυφερή, ασπαίρουσα παιδούλα.
Ως ίαμα και ως θαύμα λειτούργησε σε όλη την τάξη «Ο κόσμος αύριο» της Σοφίας, η οποία έκτοτε έγινε η λατρεμένη των παιδιών.

Η Ελένη Γκίκα με αβρό και ευαίσθητο λόγο, με εικόνες λαμπερές, χρωματιστές, παρέδωσε με σοβαρότητα μια ηρωίδα αξιαγάπητη, ενώ χωρίς αιχμηρές ή χτυπητές λέξεις μίλησε για τον διαφορετικό συνάνθρωπο. Ακόμη κατέδειξε πώς η τέχνη μπορεί ακόμη –ή μάλλον σήμερα παρά ποτέ– να ευεργετεί.

Οι εικόνες της Έφης Λαδά, η οποία έχει εικονογραφήσει περισσότερα από 70 βιβλία και πολλά εξώφυλλα, συνομιλούν ζωηρά και αποτελεσματικά με το κείμενο της γνωστής συγγραφέως και δημοσιογράφου.

Ηλικία: προσχολική – πρώτη σχολική.

 

Η ζωγραφιά που ταξιδεύει
Ελένη Γκίκα
εικονογράφηση: Έφη Λαδά
Καλέντης
32 σελ.
Τιμή € 14,00
1-patakis-link


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΠΑΙΔΙΚΑ
Lucia Giustini: «Ο βασιλιάς που δεν ήθελε να κάνει πόλεμο»

«Πριν από πολύ καιρό, βασίλευε ένας βασιλιάς που δεν ήθελε να κάνει πόλεμο…» Έτσι αρχίζει το βιβλίο της Ιταλίδας συγγραφέα Λουτσία Τζιουστίνι, σε εικονογράφηση του Σάντρο Ναταλίνι, που μας φέρνουν...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΠΑΙΔΙΚΑ
Μαρίζα Ντεκάστρο: «Άλκη Ζέη: Μάτια σαν γαλάζια θάλασσα»

Το κάθε νέο βιβλίο της Μαρίζας Ντεκάστρο αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Και όχι μόνο για το περιεχόμενο, αλλά και για τη μορφή του. Γνωρίζει πολύ καλά ότι το βιβλίο είναι και αντικείμενο, το οποίο, αν είναι...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.