Μαρία Παπαγιάννη: «Στο Πικεφί»
Η Μαρία Παπαγιάννη και η Ίρις Σαμαρτζή συνεργάστηκαν σε μια ωραία έκδοση, για να τη διαβάσουν οι γονείς και να τη χαρούν μαζί με τα παιδιά τους. Το σχήμα του βιβλίου μεγάλο και επιβλητικό, το εξώφυλλο σκληρό, τα χρώματα ανοιξιάτικα, καλοκαιρινά και ελληνικά, η θάλασσα πλατιά, η βαρκούλα μας έτοιμη από καιρό και ο καιρός αίθριος… Το κοκοράκι, σαν ακρόπρωρο στην πλώρη της, είναι έτοιμο για να κουκουρίσει την Ανάσταση. Και όλα βέβαια γίνονται Στο Πικεφί. Τίτλος βιβλίου και επίρρημα χρονικό μαζί. Στο Πικεφί θα πει στα γρήγορα και με κέφι.
Και οι δύο συνεργάτιδες είναι άξιες στον χώρο τους, η μία έχει γράψει πολλά βιβλία και η άλλη έχει ζωγραφίσει πολλά βιβλία, και οι δύο έχουν πάρει «κάποια βραβεία» (είναι σεμνές και δεν λένε πόσα) και έχουν μια υπέροχη συνεργασία, όπου ο ποιητικός λόγος της Μαρίας και οι ζωγραφιές της Ίριδας πολλαπλασιάζουν την αξία και την ομορφιά του βιβλίου, αφού από τα αρχαία χρόνια ξέραμε πως η μία είναι αδελφή της άλλης· η ζωγραφική της ποίησης. Η μία με λογάκια και η άλλη με ζωγραφιές λένε την ίδια ιστορία.
Όσο για τον πολλαπλασιασμό της αξίας του βιβλίου, οι κοινωνιολόγοι υποστηρίζουν, όχι εγώ, πως τα υλικά που συνθέτουν ένα πράγμα, ένα βιβλίο, στην προκειμένη περίπτωση, αν τα προσθέσουμε δεν κάνουν αξία ίση με το άθροισμά τους. Ένα δημιούργημα, και μάλιστα το βιβλίο, είναι πάντα κάτι παραπάνω από τα συστατικά του: τόσο το χαρτί, τόσο τα λόγια, τόσο το μελάνι, τόσο τα χρώματα, τόσο οι ζωγραφιές, τόσο το τυπογραφείο, τόσο τα νοήματα και τα κρυφά μηνύματα, ίσον τόοοοσααα. Ε, όχι, είναι τόσα κι άλλα τόσα κι άλλα τόσα κι άλλα τόσα. Το οργανωμένο σύνολο έχει αξία πιο μεγάλη και αυτό είναι το αγαθό της συνεργασίας.
Πάμε τώρα και κοιτάμε από ψηλά, σαν να είμαστε το μάτι του καλού Θεού που παρακολουθεί τη βαρκούλα μας, η οποία πλέει για την απέναντι ακτή, Στο Πικεφί. Μέσα στη βάρκα είναι ο Λουκ και ο Φλιπ. Μέσα στη θάλασσα, όλα τα ψάρια και τα ψαράκια. Ο διάλογος μοιάζει χωρίς σημασία… «Πόσο μακριά είναι το σπίτι», «πότε θα έρθει η μαμά», αλλά το Πικεφί είναι μακριά και δεν έχει εκεί ούτε μαμά ούτε μπαμπά. Α! Τα δυο παιδιά είναι μόνα τους στη βάρκα και, ξαφνικά, να μια μεγάλη φάλαινα, μετά παραλίγο να βουλιάξουν, μετά να ένας καρχαρίας, μετά κλάματα, μετά «θέλω τη μαμά», μετά να ένας γλάρος που ήρθε και αυτός! Α! Γλάρος ήταν, βρε Λουκ και Φλιπ, τι κόκορας και κουκουρίκου έλεγες;
Βλέπετε, τα τραγουδάκια μπορεί να είναι απλά, αλλά έχουν μικρά, γλυκά, πικρά μυστικά.
Ο Φλιπ έχει ένα μπισκότο στην τσέπη του και το πετάει στον γλάρο κι αυτός το αρπάζει και, χλαπ, το καταπίνει. Μα πού έχω δει έναν Βέγγο να πετάει ένα μπισκότο στη φύση και να της λέει: «Φύση, να, φάε ένα μπισκότο». Μ! Μήπως εμείς είμαστε το μπισκότο; Σε λίγο να κι ένα μεγάλο καράβι! Κίνδυνος ενόψει, οχ, ο Λουκ πέφτει στο νερό, αλλά τέλος καλό όλα καλά και το ταξίδι για το Πικεφί αναβάλλεται για άλλη φορά, που θα είναι μαζί τους και η μαμά ως «βοηθός του βοηθού του καπετάνιου στο Παντού στο Πάντα και στο Πικεφί».
Μια ωραία ιστορία με τόσο πολλούς μικρούς ή μεγάλους υπέροχους υπαινιγμούς… σαν ξαδελφούλα εκείνων των ποιημάτων που ο Οδυσσέας Ελύτης τα βάφτισε Τα Ρω του Έρωτα: με βαρκούλα, με γλάρο, με τζιτζίκια, με τριφύλλια και με την Αγιά Μαρίνα. Τα έγραψε πολύ πριν φτάσει στο Πικεφί του. Κι ακόμα εκείνος ο γλάρος με τα ολόλευκα φτερά που κοντοζύγωνε τη βάρκα της Αλίκης; Κι εκείνη τώρα πια έχει φτάσει στο Πικεφί της. Βλέπετε, τα τραγουδάκια μπορεί να είναι απλά, αλλά έχουν μικρά, γλυκά, πικρά μυστικά.
Ναι, με βαρκούλα πήγαιναν στην απέναντι όχθη, στο δικό τους Πικεφί, οι αρχαίοι μας, αφού περνούσαν τον Αχέροντα και την Αχερουσία. Στο Πικεφί θα πάνε και τα παιδιά και η μαμά, αλλά όχι ακόμα, γιατί είναι μικρά, έχουν τη ζωή μπροστά τους, γεμάτη περιπέτειες, δυσκολίες, που είτε τις λένε φάλαινες ή καρχαρίες ή θαλασσοταραχές, όλα είναι της ζωής εμπειρίες και όλα τα περνάει κανείς, μέχρι να φτάσει στο δικό του Πικεφί.
Έκπληξη! Τα παιδιά δεν βγήκαν από το δωμάτιό τους καθόλου! Και η βιβλιοθήκη τους ακουμπάει στο κρεβάτι. Έτσι έλεγε ένας μεγάλος Γάλλος συγγραφέας, που κι εκείνος έκανε ταξίδια με τον νου του, μέσα στην κάμαρά του. Ίδια λοιπόν κι εμείς:
Κρατάμε τα κουπιά γερά, κοιτάμε πάντα μακριά… Εεεοπ! Εεεοπ!
Και διαβάζουμε βιβλία που μας ετοιμάζουν για το μεγάλο ταξίδι της ζωής, όταν έρθει η ώρα, στην απέναντι όχθη, στο δικό μας Πικεφί. Ευτυχισμένοι όσοι κάνουμε το ωραίο ταξίδι με τη Μαρία Παπαγιάννη και την Ίριδα Σαμαρτζή.
Στο Πικεφί
Μαρία Παπαγιάννη
εικονογράφηση: Ίρις Σαμαρτζή
Εκδόσεις Πατάκη
σ. 40
ISBN: 978-960-16-7210-6
Τιμή: 14,40€
