Γιούλη Μιγγείρου: «Μια φορά κι έναν καιρό φοβόμουν ένα δράκο»
Η Γιούλη Μιγγείρου, με σπουδές Ψυχολογίας και ιδρύτρια του «Κέντρου Συμβουλευτικής για τον Νέο, τον Έφηβο και την Οικογένεια», είναι ίσως από τα πλέον κατάλληλα πρόσωπα για να εκθέσει τους παιδικούς φόβους. Και να μιλήσει γι’ αυτούς. Πιθανόν και να συντελέσει ώστε αυτοί να απαλυνθούν. Και να πραϋνθούν. Διότι όλοι μας γνωρίζουμε τι συμβαίνει μες στην παιδική καρδούλα, όταν η νύχτα κατεβαίνει και οι φόβοι εμφανίζονται από τα σκοτάδια που παραφυλάνε. Ποιος δεν τους ξέρει, ποιος δεν θυμάται ότι ως παιδί δεν σηκώθηκε απ’ το κρεβάτι του καταθορυβημένο, εξουθενωμένο, ζητώντας σιγουριά και ασφάλεια στο κρεβάτι των γονιών, στα ζεστά, στοργικά, γνώριμα σώματα;
Ένα από τα εκατομμύρια παιδιά της γης όλης που υποφέρουν από νυχτερινές φοβίες και ανασφάλειες, ακόμη και από εφιάλτες, είναι και η Παναγιώτα. Ο λόγος; Έτυχε και της αφηγήθηκε κάποτε η γιαγιά της το παραμύθι του δράκου. Του Μανιάτη δράκου. Που τη μέρα κρυβόταν σε βουνίσια σπηλιά και τη νύχτα έβγαινε με τους ίσκιους χαλώντας τον κόσμο ως να κορέσει την πείνα του. Τώρα βέβαια από πού η Παναγιώτα έλκει την καταγωγή (Μάνη) δεν ενδιαφέρει τον πολύ νέο αναγνώστη, εκτός ίσως αν σκεφθούμε ότι στη Μάνη, όπως και στις παραδόσεις πολλών λαών (Ελλήνων, Αιγυπτίων, Ρωμαίων, Κινέζων κ.λπ.) ο δράκος θεωρείται σύμβολο γενναιότητας. Ή γονιμότητας και προστασίας. Ακόμη και ευδαιμονίας.
Η γιαγια-Καλή, πάντα μαυροντυμένη, αγκάλιαζε την Παναγιώτα και την αδελφούλα της και πριν αποκοιμηθούν τους έλεγε την ιστορία με τον δράκο. Μάλιστα, σε κάποια γενέθλια της Παναγιώτας, αφηγήτριας της ιστορίας μας, της έκανε δώρο έναν λούτρινο δράκο. Ζωάκι μαλακό, κόκκινο και γαλανό με κάπως αγριωπό προσωπάκι, χαριτωμένο παιχνίδι που όμως άναψε φωτιές στις νύχτες της Παναγιώτας. Το παιδί έβλεπε τον δράκο ακουμπισμένο τακτικά στο ράφι της βιβλιοθήκης και λιποψυχούσε. Τραβούσε τα σκεπάσματα μέχρι το κεφάλι για να μην τον βλέπει, να μην αισθάνεται την παρουσία του. Βεβαίως, το πιθανότερο είναι ο τρόμος που κύκλωσε το παιδί να μην οφειλόταν στο παιχνίδι, αλλά σε ένα συναίσθημα βαθύτερο που έχει να κάνει με το μεγάλο Άγνωστο που υπάρχει πέρα από εμάς αλλά και μέσα μας. Εξάλλου, όλα σχεδόν τα παιδιά έχουν, κατά διαστήματα, εκδηλώσει ορισμένες συμπεριφορές νυχτερινού φόβου (PavorNocturnus) τον οποίο έχουν ξεπεράσει και λησμονήσει έπειτα από τη στοργή, την αγάπη και την προσοχή που τους επιδείχθηκε από κάποιον μεγαλύτερο συγγενή, κάποτε και εκπαιδευτικό.
Η κοπελίτσα της ιστορίας μας, λοιπόν, όποτε έστρεφε τη ματιά προς τη βιβλιοθήκη όπου βρισκόταν ο… φοβερός και τρομερός δράκος ίδρωνε, καρδιοχτυπούσε, υπέφερε. Στο τέλος, τι να έκανε, άλλωστε, έπαιρνε το μαξιλάρι της και κατέφευγε στο δωμάτιο των γονιών της. Το σίγουρο λιμανάκι της. Εκεί, μες στα γεμάτα χάδια και αγάπη χέρια της μανούλας, ημέρευε κι ο ύπνος ερχόταν γλυκός και ανακουφιστικός. Όμως η λύση που είχε βρει η Παναγιώτα είχε δημιουργήσει πρόβλημα στον πατέρα, που έμενε ξάγρυπνος και νύσταζε στο γραφείο και δεν απέδιδε στη δουλειά, ενώ είχαν σημειωθεί προστριβές με τον προϊστάμενο.
Του κάκου η μητέρα εξηγούσε στην Παναγιώτα πως δεν κινδυνεύει από το δρακάκι, πως δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα δράκοι, πως μεγάλωσε και είναι πια μαθήτρια. Όχι! «Φοβόμουν και δεν ήμουν και τόσο μεγάλη κοπέλα…» θυμάται τώρα η Παναγιώτα. Τέλος ο φόβος κατανικήθηκε με τον καιρό, με τους ενισχυτικούς λόγους μητέρας και γιαγιάς, αλλά και με τη θερμή και κατατοπιστική συζήτηση που είχε με τη δασκάλα της, έναν γλυκύτατο άνθρωπο στον οποίο είχε απευθυνθεί η μητέρα της…
Καλογραμμένο βιβλίο με ωραίες, τρυφερές και ήρεμες λέξεις και εικόνες, θα διαβαστεί ευχάριστα από τα μικρά μας, αλλά και θα τα πλησιάσει καθησυχαστικά. Οπωσδήποτε απευθύνεται και στους γονείς. Ασφαλώς και στους εκπαιδευτικούς, καθώς ο νυχτερινός παιδικός φόβος είναι –και ήταν– ένα σοβαρό πρόβλημα που κάποτε εξουθενώνει μικρούς και μεγάλους. Μετά το τέλος της ιστοριούλας, ο γονέας ή ο εκπαιδευτικός μπορεί να διαβάσει ένα επτασέλιδο κείμενο της ψυχολόγου και συγγραφέως Γιούλης Μιγγείρου με πρακτικές συμβουλές για το φλέγον αυτό ζήτημα, που μπορεί να επηρεάσει –εάν δεν προσεχθεί ιδιαιτέρως– την ψυχική υγεία του παιδιού.
Ηλικία: Προσχολική και πρώτη σχολική.
Μια φορά κι έναν καιρό φοβόμουν ένα δράκο
Γιούλη Μιγγείρου
Εικονογράφηση: Μις Μόλυβ
Ψυχογιός
56 σελ.
Τιμή € 6,60
