Έλενα Αρτζανίδου: «Πάμε Καζαβίτι;»

«Σε όλα τα παιδιά που αγαπούν την περιπέτεια και παθιάζονται να χτίζουν από το άχρηστο ή το απίθανο υλικό το νέο, το δημιουργικό».

Με αυτή την αφιέρωση ξεκινά το τελευταίο βιβλίο της Έλενας Αρτζανίδου: Πάμε Καζαβίτι; Μια αφιέρωση που προσδιορίζει τόσο την αφορμή για τη συγγραφή αυτής της ιστορίας, όσο και τα χαρακτηριστικά των εννοούμενων αναγνωστών της. Η συγγραφέας εμπνέεται από το Σχολείο της Φύσης στη Θεσσαλονίκη και την καλοκαιρινή του κατασκήνωση στο χωριό Καζαβίτι της Θάσου. Μια κατασκήνωση όπου, όπως λέει σε συνέντευξή της (lifo, 8/9/2015) η κόρη της ιδρύτριας του σχολείου, Εύη Σπανίδου, τα παιδιά εκπαιδεύονται στο «μπορώ». «Μπορούν να τα καταφέρουν μόνα τους χωρίς τους γονείς τους, να αυτορυθμιστούν, να ελέγξουν τα συναισθήματά τους, τον εαυτό τους, τις σχέσεις τους, τις φοβίες τους. Να μάθουν σε βάθος τον εαυτό τους. Να γίνουν ελεύθεροι άνθρωποι!»

Αυτά ακριβώς είναι και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ηρώων του βιβλίου. Ο Κίμωνας, ο Παρασκευάς, η Φιλίνα, ο Μάρκος, η Ρωξάνη και ο Πέτρος είναι φίλοι από μικρά παιδιά, αλλά και αντίπαλοι σε κάθε αγώνα-παιχνίδι που διοργανώνει η κατασκήνωση. Παιχνίδι που προϋποθέτει δημιουργικότητα, φαντασία, τόλμη, συνεργατικότητα. Το πάθος του Κίμωνα για κατασκευές, η δημιουργική ματιά της Φιλίνας, η παρατηρητικότητα του Παρασκευά και η καλή συνεργασία των τριών τους, τους στέφει νικητές στον αγώνα αυτού του καλοκαιριού. Η περιγραφή του συγκεκριμένου αγώνα αποτελεί και τη βασική πλοκή του βιβλίου. Η έμφαση δίνεται στη διαδικασία του αγώνα και στη δράση των χαρακτήρων σε σχέση με αυτόν, και όχι στην κατασκηνωτική ζωή.

Για να το πετύχουν αυτό αξιοποιούν, πέρα από το συναίσθημά τους, τις αξίες του σεβασμού, της συνεργασίας, της ομόνοιας.

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα περιπέτειας που λειτουργεί ως συνεκτικός κρίκος περιβαλλοντικών και ιστορικών θεμάτων, μέσα από τα οποία αναδεικνύεται η τοπική ιστορία του χωριού, συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν. Ταυτόχρονα, αποτελεί ένα μυθιστόρημα που θέτει την αειφορία ως βασικό προαπαιτούμενο της συνέχειας. Τα παιδιά νιώθουν υπεύθυνα για την προστασία του περιβάλλοντος και δεσμεύονται να γίνουν φρουροί του τόπου για πάντα, προκειμένου το Καζαβίτι να έχει εκτός από παρόν και παρελθόν, και μέλλον. Για να το πετύχουν αυτό αξιοποιούν, πέρα από το συναίσθημά τους, τις αξίες του σεβασμού, της συνεργασίας, της ομόνοιας. Λύνουν γρίφους, επινοούν, δημιουργούν, κατασκευάζουν θέτοντας σε εφαρμογή τις βασικές αρχές της εκπαίδευσης STEM (Science, Technology, Engineering, Mathematics), σύμφωνα με την οποία δίνεται έμφαση στην ανακαλυπτική μέθοδο της γνώσης, στις ερευνητικές και διαθεματικές εργασίες και δραστηριότητες, στη σύνδεση της θεωρίας με την πράξη και στην εξοικείωση των παιδιών με τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας.

eart Πρόκειται, λοιπόν, για ένα βιβλίο που μέσα από το διαχρονικά αγαπημένο μοτίβο της περιπέτειας θίγει σύγχρονα θέματα βιωματικής εκπαίδευσης και προσεγγίζει τα ενδιαφέροντα των αναγνωστών, επιδιώκοντας να τους κινητοποιήσει και να επαναπροσδιορίσει τη σχέση τους με τη φύση και την κοινωνία. Επικουρικά σε αυτή την προσπάθεια λειτουργεί και η εικονογράφηση της Κατερίνας Σισκοπούλου, η οποία μέσα από γήινα χρώματα αποτυπώνει την ατμόσφαιρα του βιβλίου δίνοντας έμφαση σε βασικά σημεία της αφήγησης.