Πέλα Σουλτάτου: «ΜυΧαΤη ή Το μυστήριο της χαμένης τηλεόρασης»
Έξυπνο και κάπως πρωτότυπο. Ο καινοφανής όρος ΜΥΧΑΤΗ από τον ουρανό κατέβηκε, μήπως κάποιος «από μηχανής θεός» τον προμήθευσε στην Πέλα Σουλτάτου; Όλο το σκηνικό του εξωφύλλου από μόνο του παραπέμπει σε θεατρική παράσταση και προϊδεάζει για κάτι ευχάριστο που θα συναντήσεις ανοίγοντας το βιβλίο. Γυρίζοντας γρήγορα και ανυπόμονα τις σελίδες, βιάζεσαι να ανακαλύψεις το μυστικό που κρύβει αυτός ο παράξενος τίτλος.
Και όντως, έχει αρκετά θεατρικά και έξυπνα τοποθετημένα κωμικά στοιχεία το βιβλίο ΜυΧαΤη ή Το Μυστήριο της Χαμένης Τηλεόρασης. Με έναν απλό, ευφυή, ωστόσο, τρόπο η συγγραφέας κρατάει καλά κρυμμένο το μυστήριο, γύρω από το οποίο αναπτύσσει τη χαριτωμένη ιστορία της με πολλή άνεση και μαεστρία, ώστε να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και να εξάπτει τη φαντασία του με όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της μακράς –και με πολλές εκπλήξεις, ανατροπές και λοξοδρομήσεις μεταξύ ουρανού και γης, γαλαξία, αστεροειδών, με ενδιάμεσους σταθμούς σε διάφορα αστρικά σώματα– διαδρομής, που τον απομακρύνουν τεχνηέντως από την αποκάλυψη, στρέφοντας την προσοχή του προς άλλες κατευθύνσεις.
Απευθύνεται σε παιδιά που ζουν στον μαγικό κόσμο της φαντασίας, στην παιδική ηλικία του Μάγου, αλλά έχουν προχωρήσει στον ρεαλισμό. Μέσα από μια απλή αφήγηση καταφέρνει να περάσει το μήνυμα που την ενδιαφέρει: πώς να κάνει τα παιδιά να ξεκολλήσουν από την τηλεόραση, μια τηλεοπτική συνήθεια που καταντάει αρρώστια όχι μόνο για τα παιδιά, και να στρέψει την προσοχή τους προς άλλα μέσα και τρόπους απασχόλησης. Η ιστορία της είναι απλή, καθημερινή. Η Πέλα Σουλτάτου εκμεταλλεύεται την αδυναμία που έχουν τα παιδιά στη μαγεία της κινούμενης εικόνας, που κάνει τα γεγονότα αληθινά. Επιπλέον, δίνει την ευκαιρία στα παιδιά να συμμετέχουν στα δρώμενα, αφού οι ήρωες συμπεριφέρονται σαν ζωντανοί: κινούνται, μιλούν, τρώνε, μαλώνουν, κάνουν ό,τι και τα ίδια τα παιδιά/θεατές. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τη δύναμη αυτού του σπουδαίου μέσου της τεχνολογίας, που κάνει τα πράγματα και τα γεγονότα σαν πραγματικά, «ζωντανά» και φέρνει όλο τον κόσμο μέσα στο σπίτι!
Πρόκειται για βιβλίο καλογραμμένο, που κινείται ισόρροπα μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, που κρατάει καλά φυλαγμένο το μυστήριο ίσαμε το τέλος, όπου γίνεται η αποκάλυψη.
Όπως κάθε Κυριακή, λοιπόν, πρωί πρωί και τούτη τη σημαδιακή Κυριακή με τις παραξενιές, τα δυο αδερφάκια, η Ρίκι και ο Όντι, κρατώντας τον δίσκο με το πρωινό τους πηγαίνουν εκεί που είναι τοποθετημένη η τηλεόραση να δουν το παιδικό τηλεοπτικό πρόγραμμα, τρώγοντας το πρωινό τους καθισμένα στον καναπέ. Ο Όντι, μάλιστα, σέρνει μαζί του μια κουβερτούλα, γιατί κρυώνει λίγο. Αλλά, τι δυστυχία! Η τηλεόραση δεν υπάρχει! Αναστατώνεται η οικογένεια, ψάχνουν σε όλο το σπίτι, πουθενά τηλεόραση! Κάποιος την έκλεψε. Η Αστυνομία δεν ξέρει ούτε μπόρεσε να ανακαλύψει τίποτα. Πέρασε, όπως πέρασε η Κυριακή, ήρθε η Δευτέρα, αλλά η τηλεόραση άφαντη. Και όχι μόνο αυτό. Δεν χάθηκε μόνο η τηλεόραση του Όντι και της Ρίκι, αλλά το θαυματουργό κουτί διαπιστώνουν πως έχει εξαφανιστεί και από τα σπίτια των φίλων τους.
Ύστερα από πολλές σκέψεις και από ένα σωρό περίεργα που συνέβησαν με εξωγήινα παράξενα μικροσκοπικά πλασματάκια, που κατέβηκαν μυστηριωδώς από έναν αστεροειδή για να μελετήσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Γη, και συνεδριάζουν κάπου αθώρητα μεταξύ ουρανού και γης, κι ενώ η Ρίκι και ο Όντι, όπως και τα παιδιά των φιλικών οικογενειών τους, έχουν βρει άλλους τρόπους να γεμίζουν τον ελεύθερο χρόνο τους, αποφασισμένα όλα να ζήσουν χωρίς τηλεόραση στο εξής, ξαφνικά, τι θαύμα! Με το που έρχεται η μαμά με το σιρόπι και αντιπυρετικά χάπια, η τηλεόραση είναι στη θέση της. Ο Όντι δεν πιστεύει στα μάτια του. Πού ήταν κρυμμένη η τηλεόραση; Αφού είχαν κοσκινίσει τα πάντα μέσα και έξω από τα σπίτια τους, πού ήταν κρυμμένη;
Όμως το μυστήριο δεν θα σας το αποκαλύψω. Θα το ανακαλύψουν όσα παιδιά διαβάσουν αυτό το θαυμάσιο βιβλίο, που είναι πολύ έξυπνα και μεθοδικά γραμμένο από μια δυναμική συγγραφέα, η οποία ξέρει να στήνει σκηνές, ειδικότητά της, που αρέσουν και προβληματίζουν τα παιδιά και συγχρόνως προκαλούν γέλιο με το χαριτωμένο χιούμορ με το οποίο είναι διανθισμένη η ιστορία της. Εντύπωση προκαλεί που εστιάζει συχνά στη λεπτομέρεια, η οποία κάνει τη διαφορά, όπως π.χ.:
«...ο κύριος και η κυρία Νταμ ένιωσαν υπέροχα με τη θερμή υποδοχή που τους περίμενε και χαμογελούσαν ευτυχισμένοι κάτω από τα μουστάκια τους. Δηλαδή κάτω από τα μουστάκια του μπαμπά, γιατί η μαμά δεν είχε!»
Ή που «η Ρίκι, εκτός από χορεύτρια, ηθοποιός, τραγουδίστρια, δημοσιογράφος, αθλήτρια, ήθελε ξαφνικά να γίνει μάλλον και ένας Σέρλοκ Χολμς. Αχ, αυτή η αδερφή του…» όλα τα θέλει δικά της σκέφτεται, και δικαιολογημένα, ο Όντι.
Πρόκειται για βιβλίο καλογραμμένο, που κινείται ισόρροπα μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, που κρατάει καλά φυλαγμένο το μυστήριο ίσαμε το τέλος, όπου γίνεται η αποκάλυψη. Θα καταφέρει όμως να μην προσκολληθούν τα 
παιδιά σε άλλα μέσα και τρόπους διασκέδασης, αφού ξεκολλήσουν από την τηλεόραση ή θα «κολλήσουν αλλού»; Ιδού το αίνιγμα ή το στοίχημα.
Πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η θαυμάσια εικονογράφηση. Οι χιουμοριστικές φιγούρες των ηρώων και η κατάλληλη εν γένει ασπρόμαυρη εικονογράφηση δίνει κίνηση και δράση, ζωή στον γραπτό λόγο και κάνει πιο πρόσφορη την επαφή και τη σχέση των παιδιών με το κείμενο της ρέουσας και απρόσκοπτης, περίπου αστυνομικής, ιστορίας.
ΜυΧαΤη ή Το μυστήριο της χαμένης τηλεόρασης
Πέλα Σουλτάτου
εικονογράφηση: Κατερίνα Σισκοπούλου
Εκδόσεις Πατάκη
63 σελ.
ISBN 978-960-16-8516-8
Τιμή €5,90
