Δήμητρα Φώτου: «Πού πήγαν τα βιβλία;»
«Πού πήγαν τα βιβλία;» αναρωτιέται η Δήμητρα Φώτου στο τελευταίο της βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καλέντη σε εικονογράφηση Λίλας Καλογερή. Για την ακρίβεια, το πρόβλημα το έχει ο Ψιτ, βιβλιοφάγος ήρωας ενός πολύ μικρού δρόμου πάνω στον λόφο μιας πολύβουης πόλης.
«Τα βιβλία του Ψιτ χάθηκαν! Τα βιβλία του Ψιτ χάθηκαν!» είναι το συγκλονιστικό νέο που μεταδίδεται από στέγη σε στέγη.
Η ανθρωποποίηση ζώων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όσο χαριτωμένο και να είναι σε εικόνα ένα γατί που διαβάζει, απαιτείται μαεστρία για να μπορέσουν ήρωες ζώα που μιλάνε να πείσουν νεαρότερους και μεγαλύτερους αναγνώστες, ώστε να παρακολουθήσουν με ενδιαφέρον τις περιπέτειές τους. Η Δήμητρα Φώτου μεταμορφώνει με άνεση ήρωες ποντικούς, γάτες, κατσαρίδες, σκύλους και παπαγάλους δίνοντάς τους ανθρώπινες συνήθειες και διαμορφώνοντας μια γειτονιά όπου στα σκαλοπάτια μιας σκάλας ενός διώροφου παλιού σπιτιού έχουν βρει στέγη τα βιβλία του Ψιτ, ο ίδιος ο Ψιτ και υπόλοιποι συγκάτοικοι. Εκεί για χρόνια ο Ψιτ μαζεύει τα βιβλία του: «…βιβλία μεγάλα, βιβλία μικρά, βιβλία ασπρόμαυρα, με χρώματα αλλά και σχήματα γεωμετρικά. Είχε βιβλία ποίησης και αρχιτεκτονικής, ιστορίας και φυσικής. Είχε στην κατοχή του έναν σπάνιο τόμο αστροφυσικής, όπως και το μεγάλο βιβλίο της ζωής...»
Οι αναγνώστες μπορεί να χαμογελάσουν, δεν το βρίσκουν όμως παράξενο όταν οι μέλισσες ομολογούν ότι προτιμάνε να διαβάζουν ηλεκτρονικά βιβλία στην κυψέλη τους και σταμάτησαν να δανείζονται βιβλία από τον Ψιτ ή όταν η πεταλούδα που είχε αδυναμία στην ποίηση δάνεισε μια ποιητική συλλογή στα κοράκια, «που μπορεί να μην είναι εξπέρ στην απαγγελία, αλλά έχουν φλέβα ποιητική». Και μπορεί το βιβλίο να μην έχει μέσα στίχους, διακρίνεται όμως μια ποίηση στον τρόπο γραφής. «Ήταν στ’ αλήθεια συγκλονιστικό! Το χάρτινο ποτάμι κυλούσε, ψιθυρίζοντας ανακατεμένες φράσεις». Και η εικόνα συμπληρώνεται με την εικονογράφηση της Λίλας Καλογερή με βιβλία να σχηματίζουν ένα ποτάμι, από όπου ξεπηδάει ο Μικρός Πρίγκιπας, μια μπαλαρίνα, μερικά αστέρια.
Χιούμορ και μυστήριο μπερδεύονται σε μια ιστορία που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα αστυνομικό παραμύθι.
Στη γειτονιά όλα τα ζώα φαίνεται να ζουν αρμονικά, δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα οι υποτίθεται πανάρχαιοι εχθροί, όπως οι σκύλοι με τις γάτες, τα ποντίκια με τις πεταλούδες, ο αριστοκράτης παπαγάλος Πέτρο Καπουτσίνι, «ο μοναδικός στον κόσμο που είχε επισκεφτεί τη σκάλα του Μιλάνου».
Χιούμορ και μυστήριο μπερδεύονται σε μια ιστορία που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα αστυνομικό παραμύθι. Υπάρχει μυστήριο που απαιτεί διαλεύκανση, η ξαφνική εξαφάνιση των βιβλίων ένα βράδυ, δυστυχισμένοι ήρωες που αναζητούν τη λύση, ντετέκτιβ που αναλαμβάνει την εξιχνίαση της υπόθεσης: «ένα λαγωνικό δυνατό, σεβαστός φύλακας, δημοφιλής για τις ικανότητές του». Ο ντετέκτιβ αυτός, ιδιαίτερα ικανός, χάρη όχι μόνο στο κοφτερό μυαλό του αλλά και στα αμέτρητα βιβλία μυστηρίου που είχε διαβάσει, κάτι που το χρωστούσε στα βιβλία του γάτου του Ψιτ, που τώρα πια έχουν εξαφανιστεί. Ένας ντετέκτιβ που τα κάνει όλα σχολαστικά, βγάζει φωτογραφίες, μαζεύει ίχνη, παίρνει καταθέσεις. Όλοι θεωρούνται ύποπτοι. Και γι’ αυτό οι ανακρίσεις θα δημιουργήσουν προβλήματα στην κοινότητα. Οι μέλισσες θυμώνουν με τις ερωτήσεις του ντετέκτιβ, που φαίνεται ότι όλους στη γειτονιά τούς υποψιάζεται, κι έτσι ο Ψιτ αναγκάζεται να του κάνει νόημα να αφήσει ελεύθερες τις μέλισσες χωρίς άλλες ερωτήσεις «Οι μέλισσες έφυγαν και ο αέρας μύρισε θυμωμένο θυμάρι».
Η εικονογράφηση προσθέτει τη δική της χαριτωμένη πινελιά στην ιστορία, με τον ντετέκτιβ να κοιτάζει μέσα από έναν μεγεθυντικό φακό, ενώ από την τσέπη του προεξέχει ένα βιβλίο με τις περιπέτειες του Ηρακλή Πουαρό.
Αβίαστα, χωρίς να προσπαθεί να νουθετήσει τους νεαρούς αναγνώστες της, η συγγραφέας αποδεικνύει τη χαρά του διαβάσματος, το πόσο άσχημος μπορεί να γίνει ένας κόσμος χωρίς λέξεις. Μόνο που υπάρχει πολύς κόσμος που δεν αγαπάει τα βιβλία, που δεν τα σέβεται, που γεμίζει τις σελίδες τους βούτυρο και μέλι. Και ίσως στα βιβλία δεν αξίζει να βρίσκονται κοντά σε αυτούς που δεν τα αγαπούν.
Ο ντετέκτιβ απογοητεύεται όταν καταλαβαίνει, μετά την ολοκλήρωση των ανακρίσεων, ότι δεν μπορεί να βρει τον ένοχο για την εξαφάνιση των βιβλίων. Δυστυχισμένος, δεν μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ και θα βγει για μια βόλτα να καθαρίσει το μυαλό του. Κι εκεί θα αστράψει η ιδέα για το ποιος μπορεί να είναι ο ένοχος.
Ως γνήσιο αστυνομικό αφήγημα, η λύση του μυστηρίου επιφυλάσσει μια μεγάλη ανατροπή, αλλά και μια μεγάλη αγωνία για το τέλος. Θα καταφέρουν να σώσουν τα βιβλία; Παρότι είναι βράδυ, όλη η γειτονιά έχει σηκωθεί στο πόδι. «Ακόμα και τα μυρμήγκια ξύπνησαν, που είναι γνωστό ότι από την πολλή δουλειά κοιμούνται βαριά».
Η ιστορία τελειώνει με τη λύση του μυστηρίου. Ο κύριος Ψιτ όμως, ευχαριστημένος πια, με τα βιβλία του και το μελιτζανί του μαξιλάρι, σε αυτό που ακουμπούσε τις στενοχώριες, τις αγωνίες του και τις χαρές του, αποφάσισε να γράψει την ιστορία του. «Κι αν ποτέ τον συναντήσετε, θα ήθελε να του πείτε αν σας άρεσε. Γιατί έχει κι άλλες πολλές ιστορίες να 
διηγηθεί…»
Η φράση αυτή μπορεί να παρηγορήσει τους αναγνώστες της Δήμητρας Φώτου για την ιστορία που τελείωσε, αφού ο βιβλιόφιλος γάτος τούς έκλεισε το μάτι στο τέλος και για άλλες περιπέτειες που θα μπορέσουν να μοιραστούν. Ιστορίες για μικρούς και μεγάλους, γιατί τις ιστορίες με παραμυθένια ατμόσφαιρα μπορούν να τις μοιραστούν όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Πού πήγαν τα βιβλία;
Δήμητρα Φώτου
εικονογράφηση: Λίλα Καλογερή
Καλέντης
32 σελ.
ISBN 978-960-594-059-1
Τιμή €13,50
