Γιολάντα Πατεράκη: «Σ.Ο.Σ. Άμεσος κίνδυνος»

Η Γιολάντα Πατεράκη πάντα έχει τον τρόπο να μας ξαφνιάζει ευχάριστα με κάθε βιβλίο της, που έρχεται στο φως της εκδοτικής πραγματικότητας. Η πείρα και το ταλέντο, όταν απλώνονται στο χαρτί, το μεταμορφώνουν σε καμβά ζωγράφου, που με τα χρώματα και τα σχήματά του σε κάνουν να ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά υπέροχες, σπάνιες δημιουργίες. Πρόθεσή μας δεν είναι να κολακέψουμε τη δημιουργό τόσο υπέροχων βιβλίων, άλλωστε το επιβεβαιώνουν οι ίδιοι οι εκδότες, που την εμπιστεύονται και δε χάνουν την ευκαιρία να τυπώσουν κάτι δικό της. Τόσα χρόνια στον χώρο της παιδικής-εφηβικής λογοτεχνίας, και όχι μόνον, έχει γίνει εξπέρ στο είδος και το κάθε βιβλίο της αποτελεί πόλο έλξης για τους αναγνώστες της. Ο κάθε συγγραφέας προσπαθεί ν’ ανακαλύψει το μαγικό κλειδί, που θα ξεκλειδώσει εύκολα τη διάθεση του αναγνώστη ν’ ανοίξει το βιβλίο του. Η Γιολάντα Πατεράκη το έχει κάνει κτήμα της πριν από πάρα πολύ καιρό και δεν είναι άλλο από το ταλέντο της και την πλούσια ευρηματικότητά της. Έτσι, έχει αποκτήσει το δικό της αναγνωστικό κοινό, που την ακολουθεί πιστά χρόνια τώρα.

Το βιβλίο της Σ.Ο.Σ. Άμεσος κίνδυνος θα μας ταξιδέψει στην Αφρική, όχι βέβαια στη ζούγκλα της, όπου παραμονεύει ο κίνδυνος των αγριμιών, αλλά στη μαγευτική Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας. Η συγγραφέας μάς αποκάλυψε ότι έζησε στην Αντίς Αμπέμπα με την πατρική της οικογένεια, επομένως τα γεγονότα τα έχουμε, όπως θα λέγαμε, από «πρώτο χέρι». Το αστυνομικό δαιμόνιό της μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις, αφού, όπως προαναφέραμε,στο βιβλίο εκτυλίσσονται αληθινά γεγονότα και όχι αληθοφανείς μυθοπλασίες. Στην Αντίς Αμπέμπα, λοιπόν, εκτός από έγχρωμα ζουν και λευκά παιδιά: ο Γιώργος, 11 χρονών, η εξαδέλφη του Άντα, 14 ετών –αυτή μάλιστα έχει και τον ρόλο της αφηγήτριας–, η 10χρονη Λούλα, φίλη των παιδιών, και ο 8χρονος Μάκης, αδελφός της Άντας. Αυτά τα παιδιά αυτοαποκαλούνται «Η συμμορία της τρέλας», γιατί χρειάζεται μπόλικη τρέλα για ν’ ανακαλύψεις τους κακούς, που δυστυχώς παραμονεύουν αθώα θύματα, δηλαδή παιδιά. Στη λευκή παρέα της Αντίς Αμπέμπα συνυπάρχουν ο Σήφας, ο Ντάουιτ και άλλα ντόπια παιδιά.

Η ιστορία αρχίζει μ’ έναν αγώνα ιππασίας με πρωταγωνιστές τον Γιώργο και τον Σήφα, όπου ο καθένας διεκδικεί με πάθος τη νίκη. Πριν τερματίσουν, όμως, το άλογο του Γιώργου τρομάζει, ο ίδιος πέφτει κάτω και τραυματίζεται, ενώ ο Σήφας έπειτα από λίγη ώρα εξαφανίζεται. Έτσι, αντί για νικητή και επινίκιες χαρές και ξεφαντώματα, ο ένας καταλήγει στο κρεβάτι με το κεφάλι δεμένο και το ένα πόδι μπανταρισμένο να στηρίζεται σε τρία-τέσσερα μαξιλάρια και ο άλλος, ο Σήφας, να μη δίνει κανένα σημείο ζωής. Όσο και να τον ψάχνουν οι ντόπιοι φίλοι του, δεν τον βρίσκουν πουθενά. Η επεισοδιακή πληροφόρηση των παιδιών, που παραστέκονται στον πονεμένο Γιώργο, από τους ντόπιους φίλους του Σήφα έχει αίσια κατάληξη, αφού όλοι ανησυχούν και ενδιαφέρονται για την τύχη του φίλου τους. Βάζουν κάτω τα κεφάλια και το μυαλό τους να κατεβάσει καμιά ιδέα και στα γρήγορα καταστρώνουν ένα σχέδιο δράσης, που το κάνουν αμέσως πράξη.

Σημαντικό ρόλο θα παίξει και ο Μπεζάμπε, ο υπηρέτης της οικογένειας των λευκών, γιατί αγαπάει τα παιδιά και ξέρει τη γλώσσα. Στις συνομιλίες που θ’ ακολουθήσουν μεταξύ των δυο ομάδων για τα επόμενα βήματα ο Μπεζάμπε επεμβαίνει, όπου η γλώσσα βάζει εμπόδια, αλλά συλλέγει εύκολα και πληροφορίες από τους ντόπιους. Και ενώ οι δυο ομάδες έχουν εξαπολυθεί προς ανεύρεση του φίλου τους, εξαφανίζεται και ο Ντάουιτ. Αυτή η δεύτερη εξαφάνιση δημιουργεί πλήθος ερωτηματικά, αλλά και φόβο για τη ζωή των φίλων τους. Η απαισιοδοξία και οι κακές σκέψεις για τον κίνδυνο, που μπορεί να διατρέχει η ζωή των εξαφανισμένων, αποτυπώνεται στα πρόσωπά τους και βλέπουν καθαρά ότι η κατάσταση έχει πάρει επικίνδυνες διαστάσεις,γι’ αυτό πρέπει να ζητήσουν τη βοήθεια της αστυνομίας. Ο Μπεζάμπε διαφωνεί, φοβάται μήπως οι απαγωγείς υποψιαστούν τις κινήσεις της αστυνομίας και τότε οι φίλοι τους δε θα σωθούν. Ο Γιώργος έχει μια καλύτερη ιδέα, προτείνει να ζητήσουν τη βοήθεια του πατέρα του, που γνωρίζει πάρα πολύ κόσμο λόγω της δουλειάς του. Ο πατέρας του δέχεται πρόθυμα να βοηθήσει, άλλωστε ανησυχεί κι εκείνος όχι μόνο για τα εξαφανισμένα παιδιά, αλλά για κάθε παιδί που κινδυνεύει.

Η αγωνία για την τύχη των εξαφανισμένων παιδιών αλλά και της ομάδας διάσωσής τους κρατάει αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως την τελευταία σελίδα.

Τα παιδιά, μαύρα ή άσπρα, είναι εξίσου ευάλωτα, αθώα και ανυποψίαστα. Βλέπουν τον κόσμο με τα δικά τους αθώα μάτια και την αγνότητα της ηλικίας τους «αγγελικά πλασμένον». Ποτέ δεν μπορούν να φανταστούν θανάσιμες παγίδες στον δικό τους όμορφο κόσμο.

Εκείνο που κάνει ξεχωριστό το βιβλίο είναι η δομή του, χάρη στην οποία το ενδιαφέρον του αναγνώστη ξεκινά από την πρώτη σελίδα. Τα γεγονότα είναι καταιγιστικά και εναλλάσσονται ταχύτατα, γιατί άμεση πρέπει να είναι η δράση της ομάδας, προκειμένου να γλιτώσουν οι φίλοι τους και να βρεθούν σώοι και αβλαβείς. Ο θάνατος ενός εξαφανισμένου κοριτσιού, που είχε πέσει στα χέρια αδίστακτων εμπόρων οργάνων, δεν τους αφήνει περιθώρια να σκεφτούν τον κίνδυνο που διατρέχουν και τα ίδια, αν κάποιος υποψιαστεί το σχέδιό τους και αν δε δράσουν συντονισμένα όλοι οι συμμετέχοντες. Η συνέχεια περιλαμβάνει πυκνά γεγονότα και πολλά πρόσωπα, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εμπλέκονται θετικά ή αρνητικά στην υπόθεση. Η αγωνία για την τύχη των εξαφανισμένων παιδιών αλλά και της ομάδας διάσωσής τους κρατάει αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως την τελευταία σελίδα.

gpaterk Η εικονογράφηση, αν και ασπρόμαυρη, είναι χαρακτηριστική του κάθε κεφαλαίου και του περιεχομένου του. Η εικονογράφος Θηρεσία Βούλγαρη έχει βάλει τις πινελιές της με φειδώ και ουσία, όπου χρειαζόταν η παρέμβασή της. Πρόκειται για ένα βιβλίο που μπορούν να το απολαύσουν παιδιά, έφηβοι αλλά και ενήλικες.