Roald Dahl: «Ο Μπίλι και οι Μικροσκοπίνοι»
Ρόαλντ Νταλ. Μια ζωή γεμάτη δράση, αγάπες, πόνο, αγώνες, ανησυχίες, απώλειες και ταραχές, αλλά και πτήσεις μέχρι την άκρη της γης και όνειρα ως τις εκτάσεις που καταλαμβάνουν οι αφανείς αστέρες· καμιά φορά και πλεύση με τους διάττοντες.
Όταν έφθανε στη γη, και εκεί όπου είχαν εγκατασταθεί ήδη από τη δεκαετία του 1880 οι Νορβηγοί προγονοί του, στο αγαπημένο Λάνταφ του Κάρντιφ της Ουαλίας, και αφού καταλάγιαζε από τις εκτυφλωτικές εικόνες και τις ανήκουστες μουσικές που τον κύκλωναν ονειρικά στα πέρατα, έπαιρνε απολαυστικά στην αγκαλιά την πολυμελή οικογένειά του –γονείς, συγγενείς, γυναίκα, παιδιά, αλλά και γείτονες και φίλους της καρδιάς– κι έβγαζε από τον ταλαιπωρημένο και κατάφορτο σάκο του της φαντασίας τις ιστορίες του, δώρα για παιδιά μα και για ενήλικες.
Έγραψε παιδική λογοτεχνία, ποίηση, λογοτεχνία ενηλίκων (μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων), θεατρικά. Ακόμη σενάρια, μια θαυμάσια αυτοβιογραφία· είχε αξιοσημείωτη έφεση στον αθλητισμό, ιδιαιτέρως στο ποδόσφαιρο και στην τοιχοσφαίριση (σκουός).
Έπειτα δε από εθελοντική εκπαίδευση, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατετάγη στη ΡΑΦ, αποφοίτησε ως ανθυποσμηναγός, τραυματίστηκε σοβαρά, ανέρρωσε ως εκ θαύματος και απεστάλη (Απρίλιος του 1941) στην Ελλάδα: Ελευσίνα, Χαλκίδα –όπου ανδραγάθησε–, Μάχη των Αθηνών, Άργος, Κρήτη, Αίγυπτος. Αργότερα σύνδεσμος στην Αμερική, όπου πλέον γράφει ακατάπαυστα. Τερματίζει την ανδρεία πορεία του ως υποσμηναγός και έχοντας, βεβαιωμένα, καταρρίψει 5 αεροσκάφη της Λούφτβαφε.
Το πρώτο του έργο κυκλοφόρησε στην Αμερική, αλλά είναι άγνωστο στους πολλούς ότι ο Νταλ ήταν ο δημιουργός των Gremlins (1943), τα δικαιώματα των οποίων αγόρασε η εταιρεία του Ντίσνεϊ, πλην πέρασαν 50 χρόνια ως να γυριστεί η αντίστοιχη ταινία. Ακολούθησαν πάμπολλα έργα, για παιδιά κυρίως, έγινε πασίγνωστος, αγαπήθηκε, διαβάστηκε, μεταφράστηκε, ταινίες βασισμένες σε έργα του γυρίστηκαν κατ’ επανάληψιν και με διαφορετικούς κάθε φορά συντελεστές. Σε ορισμένα από τα κινηματογραφικά ή θεατρικά έργα, ο Ρόαλντ Νταλ έγραψε τη μουσική και τους στίχους των τραγουδιών.
Το 1953 ο συγγραφέας νυμφεύθηκε τη γνωστή, ελκυστικότατη και βραβευμένη με Όσκαρ Αμερικανίδα ηθοποιό Πατρίτσια Νιλ. Έζησαν τριάντα χρόνια μες στην αγάπη, μα και με χτυπήματα από αναπάντεχες ασθένειες ή ατυχήματα των παιδιών τους. Τέλος, αρρώστησε και η Νιλ.
Άνθρωπος ψυχικού σθένους και σωματικής αντοχής, γενναιόδωρος, δεν εγκατέλειψε τον δρόμο που είχε χαραχτεί εμπρός του και που οδηγούσε στο μαγεμένο βασίλειο της φαντασίας και της ηλιοφώτιστης ανοιχτής καρδιάς. Και ας τονισθεί ότι στα δύσκολα και επώδυνα χρόνια, ο Νταλ έγραψε τα ωραιότερα βιβλία του.
Ασφαλώς και είναι γνωστό στους περισσότερους αναγνώστες μεγάλο μέρος από το έργο του και μόνον λίγοι τίτλοι θα αναφερθούν, ενδεικτικώς και για τη χαρά της μνήμης: Ντάνι, ο πρωταθλητής του κόσμου, Ο Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας, Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας, Ματίλντα, Ο Τσάρλι και ο μεγάλος γυάλινος ανελκυστήρας, Οι μάγισσες, Τα παραμύθια ανάποδα, Ο Τζίμης και το γιγαντοροδάκινο, Αγόρι, Ο Γουίλι Γουόνκα και το εργοστάσιο σοκολάτας, Ο απίθανος κύριος Φοξ… Φυσικά, κυκλοφορούν μεταφρασμένα στη χώρα μας και πολλά άλλα, σε ωραίες μάλιστα μεταφράσεις.
Το παρόν έργο του γητευτή των παιδιών Νταλ, Ο Μπίλι και οι Μικροσκοπίνοι, εικονογραφημένο από τον εξαιρετικό και σχεδόν μόνιμο συνεργάτη του, Κουεντίν Μπλέικ, είναι έργο περιπέτειας –οπωσδήποτε–, όπου εμφανέστατες και χαριέστατες είναι η αγάπη και η φαντασία. Αγάπη που φωτίζει και γλυκαίνει την καρδιά του αναγνώστη και φαντασία που την εφοδιάζει με φτερά και μάτια αγριοπερίστερου, ώστε να ανυψωθεί φθάνοντας μέχρις εκεί όπου ταξίδευε ο ακαταμάχητος αεροπόρος και άγρυπνος φρουρός των ονείρων, Ρόαλντ Νταλ!
To βιβλίο είναι αφιερωμένο στην κορούλα του Οφίλια. Πολλά από τα παραμύθια του είναι αφιερωμένα στα παιδιά του. Δυο μέτρα άντρας, σκληροτράχηλος, με ζωή περιπετειώδη, συχνά αυταρχικός, πάντοτε ανήσυχος, έλιωνε για τα παιδιά του· πέντε τον αριθμό. Μα δεν ήταν αφοσιωμένος μόνο στα δικά του παιδιά, ήταν στα παιδιά όλου του κόσμου. Το έργο του αυτό μαρτυρά. Το βλέπουμε και στην περιπέτεια με τον Μπίλι, τον οποίο η μητέρα του κρατούσε αρκετά περιορισμένο και υπό συνεχή παρακολούθηση, ενώ ένας από τους όρους που είχε θέσει ήταν μην τυχόν και ανοίξει ποτέ την πόρτα του κήπου και βγει στον άγνωστο κόσμο. Ο μικρούλης, υπακούοντας, έβλεπε τη ζωή από το παράθυρο και του φαινόταν τόσο ωραία και ελκυστική, τόσο γαλανή και φιλική, ώστε αισθανόταν την καρδιά του να χτυπά με αγωνία, παράπονο και επιθυμία.
«Όποιος δεν πιστεύει στη μαγεία δεν θα τη βρει ποτέ», τελειώνει το βιβλίο του ο μάγος συγγραφέας.
Ώρες κοιτούσε το μεγάλο, μυστηριώδες, σκοτεινό δάσος, κοντινό στο σπίτι, και φανταζόταν τα πλάσματα που το κατοικούσαν, τα φυτά που ψήλωναν καμαρωτά. Ποθούσε να το εξερευνήσει. Αλλά αυτό το δάσος, το Δάσος της Αμαρτίας, όπως το αποκαλούσε η μητέρα του, ήταν επικίνδυνο και γι’ αυτό απαγορευμένο ακόμη και για τους μεγάλους. Ισχυριζόταν ότι όποιος μπήκε στο δάσος δεν ξαναβγήκε ποτέ. «Στης Αμαρτίας το Δάσος κίνδυνος παραφυλά…» Τέτοια έλεγε. Και άλλα ακόμη… Και ο Μπίλι, ανήσυχος και αμήχανος· «…Τι συμβαίνει μες στο δάσος;» Αχ! απαντά η μητέρα, «είναι γεμάτο με τα πιο αιμοβόρικα άγρια ζώα του κόσμου». Και πως ετούτα τα πλάσματα, τόνισε η μάνα που τρομοκρατούσε το αγοράκι της, είναι χειρότερα και από τις τίγρεις, τρισχειρότερα από τα λιοντάρια, πιο επικίνδυνα και από τους Ματζαφλάρους, και από τους Σκροτοκέφαλους και τα Κομπινούρια, και… και… «Ωχ, Θεέ μου! Άσε, μη συζητάς για τον Τρομερό Αιμοδιψή Σαλιάμπουρα, που βγάζει καυτό καπνό από τη μύτη όταν κυνηγά κάποιον. Μια χαψιά θα σε κάνει», είπε και λάλησε μες στην παραφορά της κινδυνολογίας η εμφανώς αυταρχική και υπερβολικά φοβισμένη μάνα.
Και ο Μικρός Μπίλι, α, καλά… λέξη δεν πίστεψε! Αυτός εξακολουθούσε να κοιτά και πιο πολύ να ονειρεύεται το περίφημο Δάσος της Αμαρτίας. Και δεν άργησε να ακούσει τη μυστική φωνή που πάντα τον βοηθούσε στα δύσκολα, τη φωνούλα που κατά βάθος τού ψιθύριζε της καρδιάς του λαχτάρες και αποφάσεις. Έτσι, υπακούοντας όπως πάντα στην πολύτιμη κρυφή φωνή, πήδησε μια μέρα από το παράθυρο, άνοιξε την πόρτα του κήπου και δεν άργησε να βρεθεί στο Δάσος – που θα ’τανε, τον πληροφόρησε η φωνή, ολόκληρο στρωμένο με ζουμερές, κατακόκκινες αγριοφράουλες. Πόσα συνάντησε, πόσα είδε και γνώρισε και θαύμασε και αγάπησε, είναι από τις ευφρόσυνες, ευλογημένες περιπέτειες του είδους που μόνο ο Ρόαλντ Νταλ ήξερε να προσφέρει στα παιδιά. Και στους μεγάλους! Αχ, και να ερχόταν ο μεγάλος, λαμπερός, πανώριος κύκνος απλώνοντας τις φτερούγες του για να ανέβει ο κουρασμένος, ο μοναχικός, ο διψασμένος· ο διαψευσμένος. Ω, και γύρω να πετούν, αγκαλιάζοντας σφιχτά κοκκινολαίμηδες οι Μικροσκοπίνοι, τα παιδάκια των οικογενειών που έχουν το σπιτικό τους στα δέντρα, και πάλι κοκκινολαίμηδες, κοπάδια, δάσκαλοι των μικρών στο πέταγμα, αλλά και κοτσύφια και τσίχλες και κορυδαλλοί και κοράκια και ψαρόνια, κουρούνες και κίσσες, σπίνοι· αυτά βοηθούν μεταφέροντας τους Μικροσκοπίνους για τη συλλογή τροφής αναγκαίας για την κοινότητα, ενώ οι Μικροσκοπίνοι, οι λιλιπούτειοι κάτοικοι των δέντρων, φροντίζουν αναλόγως τα εξαίσια σοφά πουλιά στο καταχείμωνο.
Όλοι αυτοί στάθηκαν μάρτυρες της νίκης του Μικρού Μπίλι απέναντι στον Μουγκρόδοντα, τον μοναδικό μα φοβερό εχθρό των Μικροσκοπίνων. Γι’ αυτό δεν ήταν παράξενο που μαζεύτηκαν χιλιάδες πουλιά για να τιμήσουν και να αποχαιρετήσουν το θαρραλέο αγόρι.
«Μικρέ Μπίλι» ακούστηκε η φωνή της μητέρας του από την κουζίνα. «Τι σκαρώνεις εκεί μέσα; Δεν έχεις βγάλει άχνα εδώ και πολλή ώρα».
«Κάθομαι φρόνιμα, μαμά. Κάθομαι πολύ φρόνιμα».
«Τα ρούχα σου είναι θεοβρόμικα!»
Από τότε, κάθε βράδυ ο πανώριος ολόλευκος κύκνος ερχόταν στο παράθυρο του δωματίου του Μικρού Μπίλι. Τον περίμενε. Οι δυο τους έφευγαν για ένα ταξίδι στον νυχτερινό έναστρο ουρανό, πάνω από τα δέντρα και τα σπίτια που ασήμωναν στο φως της πιο λαμπερής σελήνης. Βεβαίως, κανένα παιδί δεν απόλαυσε ταξίδια σαν αυτά που έκανε ο Μπίλι. Κανένα άλλο, επίσης, δεν γνώρισε ούτε έναν Μικροσκοπίνο. Ίσως, κάποτε, κάποιο από τα παιδιά θα έχει την τύχη του Μπίλι. Ίσως. Αν κοιτά τα πουλιά, τους κοκκινολαίμηδες κυρίως, αν κοιτά τον κόσμο γύρω του με μάτια αστραφτερά, ίσως μάθει μυστικά μαγικά, μυθικά πράγματα που θα 
του ομορφαίνουν τη ζωή.
«Όποιος δεν πιστεύει στη μαγεία δεν θα τη βρει ποτέ», τελειώνει το βιβλίο του ο μάγος συγγραφέας.
Ηλικία: Τελευταίες τάξεις του δημοτικού. Περίπου.
Ο Μπίλι και οι Μικροσκοπίνοι
Roald Dahl
μετάφραση: Σοφία Γρηγορίου
εικονογράφηση: Quentin Blake
Ψυχογιός
120 σελ.
ISBN 978-618-01-2753-9
Τιμή €7,70
