fbpx
Ευαγγελία Στάθη: «Παραμύθια της θάλασσας»

Ευαγγελία Στάθη: «Παραμύθια της θάλασσας»

Το βιβλίο της Ευαγγελίας Στάθη μάς μεταφέρει στους μαγικούς και μαγεμένους κήπους του βυθού, πέρα εκεί όπου θάλλουν ροδόδεντρα κοσμημένα με υπερμεγέθη μαργαριτάρια, όπου τα κοράλλια, οι ανεμώνες και τα ανείδωτα κρίνα φεγγοβολούν, εκεί ακριβώς, «στο Μάη και τον Απρίλη των κυμάτων, σ’ ενάλιους κήπους, σέρες από φύκια». Α, ναι, όταν τυχαίνει να διαβάζω βιβλίο με ιστορίες του βυθού, το ποίημα «Το ταξίδι» του Ζαχαρία Παπαντωνίου (1877-1940), εισδύει αυτομάτως στη σκέψη μου –μα και στην καρδιά μου– καθόσον είναι ένα από τα πιο ταξιδιάρικα και ωραιότερα ελληνικά ποιήματα. Λησμονημένο κι αυτό, όπως και πολλοί άλλοι στίχοι του άριστου τεχνίτη της γλώσσας, και δη της δημοτικής.

Στο βυθό, λοιπόν, μας ταξιδεύουν οι δυο έμμετρες χαριτωμένες ιστορίες, που περιέχονται στο επίσης χαριτωμένο αυτό βιβλίο. Στην πρώτη, με τίτλο «Κατερίνα η ωραία καρχαρίνα», τον κύριο ρόλο βαστά η Κατερίνα, για την οποία μαθαίνουμε ότι:

Ζούσε μες στον ωκεανό

μια άγρια καρχαρίνα

κι ήταν γνωστή με τ’ όνομα

«η ωραία Κατερίνα».

Μόνο που η ωραία Κατερίνα ήταν ο φόβος και ο τρόμος όλων των θαλάσσιων όντων. Στην εμφάνισή της ακόμη και τα αστραφτερά λιβάδια έχαναν κάτι από τη λάμψη τους. Διότι…

Σκόρπαγε τρόμο, πανικό

σαν έβγαινε σεργιάνι!

Όλος ο κόσμος του βυθού

κρυβόταν μάνι μάνι.

Λένε –το προφανές, βέβαια– ότι όλα έχουν τις συνέπειές τους. Παντού. Και πάντοτε. Και η ωραία Κατερίνα γιατί να αποτελέσει εξαίρεση; Έτσι:

Μονάχη της γευμάτιζε,

μονάχη της κοιμόταν.

Κανείς δεν την πλησίαζε,

όλοι τους τη φοβόνταν…

Ωστόσο, μια μέρα μελαγχόλησε. Έκανε την αυτοκριτική της και «Μα τι ζωή είν’ αυτή;» ρωτούσε κι απορούσε. Κι επειδή βρισκόμαστε σε θαλασσινές περιοχές, ας πούμε ότι η προβληματισμένη και πολύ λυπημένη ωραία Κατερίνα άλλαξε… ρότα. Και η καλή σου:

Πήρε τους δρόμους του βυθού

ψάχνοντας για παρέα

μα όποιον κι αν συνάνταγε

έτρεχε αστραπιαία.

*

Παράπονο την έπιασε

κι έκλαψε σαν παιδάκι.

Στον Ποσειδώνα ορκίστηκε

μη φάει ούτε ψαράκι…

Παρέθεσα μερικά τετράστιχα για το κέφι και για τη χαρά που σκορπούν, και που ασφαλώς είναι αναγκαία – πάντοτε. Και για τον ωραίο ήχο και τον σωστό ρυθμό που εκπέμπουν. Και για το πόσο εύκολα κι ευχάριστα το παιδί μπορεί να συλλάβει ορθές, σωτήριες και πανανθρώπινες ιδέες, όπως ο σεβασμός στον άλλον και η ευγένεια, ακόμη και η ευθύνη ή η συναίσθηση των συνεπειών των πράξεων του καθενός. Η αγάπη, επίσης, η αφοσίωση στην ομάδα, η στήριξη του συνανθρώπου και η απόρριψη της βίας και της φιλαυτίας. Στιχάκια απλά, εύηχα, εύθυμα, μπορούν να εισδύσουν στο σύμπαν των μικρών αναγνωστών, να διασκεδάσουν, να προτείνουν.

Και για να μην ξεχαστούμε: τι απέγινε τελικώς η ωραία Κατερίνα; Ε, συνέβη να ερωτευθεί έναν πανέμορφο τίγρη-καρχαρία. Μέχρι τότε άγνωστο. Και ολομόναχο. Και μετανιωμένο για τις επιθέσεις του σε αδύναμα πλάσματα. Κοιτάχτηκαν και…

Κολύμπησαν κι ήρθαν κοντά

με ανυπομονησία.

«Γεια σου», της είπε αυτός γλυκά,

«με λένε Ζαχαρία».

Ιστορία με ευτυχισμένο τέλος. Ίσως όχι μόνο χάρη στον έρωτα που σπιθοβόλησε στον υδάτινο κόσμο, όσο γιατί η ωραία Κατερίνα είχε λάβει το μήνυμα από τους συντρόφους του βυθού. Με πλοκή και μορφή θεατρική, η ωραία Κατερίνα συνεχώς κεντρίζει το ενδιαφέρον των παιδιών.

Στο δεύτερο παραμύθι, «Λαμπρινή η ασημένια αθερίνα», συμβαίνουν πράματα και θάματα. Διότι πώς αλλιώς να το πεις; Αφού η Λαμπρινή, η ασημένια αθερίνα…

έχασε τ’ ασημί της

το χρώμα το υπέροχο που είχε το κορμί της.

Μια ασημένια πινελιά στο διάφανό της σώμα,

που χάθηκε ένα πρωί, κι ίσως την ψάχνει ακόμα…

Θλίβεται. Διότι, εκτός των άλλων, η Λαμπρινή ήταν μια γνωστή προσωπικότητα στου βυθού τον πανέμορφο και πανάρετο κόσμο. Ηθοποιός. Πασίγνωστη. Και ταλαντούχα. Τώρα θρηνεί:

«Πώς το ’παθα εγώ αυτό; Πού πήγε τ‘ ασημί μου;

Πού πήγε η λάμψη που ’δινε νόημα στη ζωή μου;

Πώς θα μπορέσω εγώ ξανά να πρωταγωνιστήσω;

Αν δε γυαλίζω πρέπει πια το θέατρο ν’ αφήσω!»

Ε, ναι, με το δίκιο της καθώς…

Τη λέγανε όλοι Λαμπρινή από το ασημί της,

γιατί έλαμπε και άστραφτε σαν όμορφος κομήτης…

Ιστορίες. Χαρωπές, τραγουδιστές, ωραιότατες. Θαλασσινές και ταξιδιάρικες. Σαν παιδί γέλασα σε ορισμένα σημεία. Ελπίζω ότι και τα παιδιά θα τις καλοδεχτούν.

Νομίζω ότι αυτό είναι το πρώτο βιβλίο της Ευαγγελίας Στάθη. Ψάχνοντας για άλλα έργα της, μια και δεν την ήξερα μέχρι σήμερα, είδα ότι έχει γράψει στίχους και για τραγούδια.

Οι εικόνες του Βασίλη Γρίβα εκφραστικές, αστείες, εύγλωττες. Και μοντέρνες. Θα αρέσουν στα παιδιά, όπως εξάλλου άρεσαν και άλλα έργα του (έχει ζωγραφίσει περισσότερα από εκατό παραμύθια). Σκίτσα του υπάρχουν στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου για να τα χρωματίσουν και να ταξιδέψουν οι μικροί μας αναγνώστες συντροφιά με αστερίες και μαριδούλες, σφυρίδες που σφυρίζουν, αχινούς, ξιφίες κ.ά., στις απέραντες γαλανές απλωσιές.

Ηλικία: Προσχολική και πρώτη σχολική.

 

Παραμύθια της θάλασσας
Ευαγγελία Στάθη
εικονογράφηση: Βασίλης Γρίβας
Τετράγωνο
36 σελ.
Τιμή € 15,90


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΠΑΙΔΙΚΑ
Lucia Giustini: «Ο βασιλιάς που δεν ήθελε να κάνει πόλεμο»

«Πριν από πολύ καιρό, βασίλευε ένας βασιλιάς που δεν ήθελε να κάνει πόλεμο…» Έτσι αρχίζει το βιβλίο της Ιταλίδας συγγραφέα Λουτσία Τζιουστίνι, σε εικονογράφηση του Σάντρο Ναταλίνι, που μας φέρνουν...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΠΑΙΔΙΚΑ
Μαρίζα Ντεκάστρο: «Άλκη Ζέη: Μάτια σαν γαλάζια θάλασσα»

Το κάθε νέο βιβλίο της Μαρίζας Ντεκάστρο αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Και όχι μόνο για το περιεχόμενο, αλλά και για τη μορφή του. Γνωρίζει πολύ καλά ότι το βιβλίο είναι και αντικείμενο, το οποίο, αν είναι...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.