Τασούλα Τσιλιμένη: «Η Λίλα... πετάει»

Η Λίλα είναι ένα παιδί μάλλον διαφορετικό από όλα τα άλλα παιδιά. Ή, ας το πούμε αλλιώς: είναι ένα από εκείνα τα παιδιά που ξεχωρίζουν από τα άλλα, γιατί έχουν κάποιες ιδιότητες, παραξενιές, διαφορετικές ικανότητες. Είναι ένα παιδί με πολλές ανησυχίες. Παντού βλέπει κάτι που της προκαλεί την περιέργεια ή την ανησυχία. Μπορεί και φόβο. Τις νύχτες που οι άλλοι κοιμούνται, εκείνη έχει υποψίες, έχει ανησυχίες. Ό,τι συμβαίνει γύρω της την προκαλεί να το ερευνήσει. Τρέχει με τη φαντασία της πίσω από το γιατί και το πώς των πράξεων και των πραγμάτων.

Η Λίλα της Τασούλας Τσιλιμένη είναι ένα ανήσυχο παιδί, γεμάτο ερωτηματικά, είναι η ίδια ένα τεράστιο ερωτηματικό που κουβαλάει όλα τα ερωτηματικά και όλες τις απορίες που έχουν τα παιδιά, αλλά δεν μπορούν να εκφράσουν τις σκέψεις, τις απορίες, τα συναισθήματα, τους προβληματισμούς των. Είναι, θα λέγαμε, το μεγάλο ερωτηματικό, το αναπάντητο, ίσως, γιατί συμβαίνουν γύρω της τις νύχτες, όταν οι άλλοι κοιμούνται, παράξενα γεγονότα, γιατί βλέπει σκιές, ακούει θορύβους, κάτι περίεργο αντιλαμβάνεται ότι γίνεται και πρέπει οπωσδήποτε να το ανακαλύψει. Αλλά πώς; Αυτό το πώς είναι πιο δύσκολο και πιο ισχυρό από το εφιαλτικό γιατί.

Είναι κι εκείνος ο παππούς που δεν την αφήνει να ερευνήσει. Έχει κι εκείνος μάλλον φόβους και απορίες, παραξενιές και το παλεύει με τους ίσκιους! Ενώ κάνει πως κοιμάται, η Λίλα αντιλαμβάνεται πως παίζει με τους ίσκιους που σχηματίζουν οι κινήσεις των δακτύλων του τη νύχτα στους φωτισμένους τοίχους.

Πρώτο: Γιατί δεν κοιμάται ο παππούς; Και δεύτερο και πιο περίεργο: Πώς μπορεί και δημιουργεί τις νύχτες τα παράξενα σχήματα και παιγνίδια με τα δάκτυλά του; Η Λίλα είναι ένα ανήσυχο, ένα δραστήριο, ανικανοποίητο παιδί. Όλο ψάχνει, ερευνά τον χώρο γύρω της, ψάχνει απαντήσεις για λύσεις των αποριών της. Και όποιος ψάχνει, κάτι βρίσκει. Κάποια στιγμή, βγάζει από την κρύπτη του δικού της μυαλού το μυστικό που κρύβουν οι θανατερά παράξενες μονοσύλλαβες λεξούλες και βρίσκει διέξοδο στα αδιέξοδά της: Με πολλή φαντασία και χαρούμενες μπογιές δημιουργεί ένα όμορφο, πανέμορφο λουλουδιασμένο δέντρο, γεμίζει τους τοίχους και το λευκό πανί της σκηνής στην εξοχή πολύχρωμες πινελιές, κρεμάει και μια κούνια από τα γερά κλαδιά του δέντρου, βάζει τον εαυτό της πάνω στην κούνια μαζί με μια γαλάζια πεταλούδα –όλα έγιναν γαλάζια τον τελευταίο καιρό– και κουνιέται μαζί με τον όμορφο κόσμο που δημιούργησε με χρώματα και αχαλίνωτη, φτερωτή, πολύχρωμη φαντασία.

Όλο ψάχνει, ερευνά τον χώρο γύρω της, ψάχνει απαντήσεις για λύσεις των αποριών της. Και όποιος ψάχνει, κάτι βρίσκει.

Στο δημιουργικό παιχνίδι της πολύχρωμης δημιουργικής φαντασίας της Λίλας βοήθησε τα μέγιστα η Μυρτώ Δεληβοριά που με απλόχερη, «πολύχρωμη» φαντασία έστησε τον όμορφο, χαρούμενο, ανθισμένο κόσμο που έψαχνε στα όνειρά της η παράξενη Λίλα και της κόλλησε «φανταστικά» φτερά για να πετάει.

Η Τασούλα Τσιλιμένη, εξαίρετη παιδαγωγός και συγγραφέας βιβλίων για παιδιά, με το βιβλίο της αυτό δεν γράφει μια συνηθισμένη ιστορία ή ένα παραμύθι, αλλά όπως η ίδια σημειώνει, βοηθάει τον ήρωά της να ανακαλύψει μόνος του «το κρυφό μονοπάτι που οδηγεί στο φως. Αυτό ακολουθεί ο ήρωας/ηρωίδα και λυτρώνεται».

tsilmn Αυτό θαρρώ πως έκανα διαβάζοντας προσεκτικά και προσπαθώντας να λύσω τις απορίες μου. Και νομίζω πως κατάφερα να συνενώσω τα «διεστώτα».