David Nel·lo: «Η νέα ζωή του κυρίου Ρουτίν»

Ο κύριος Ρουτίν, ρεσεψιονίστ στο ξενοδοχείο «Χαρούμενος Τάρανδος», ζει μια ήσυχη καθημερινότητα με την οικογένειά του στη μικρή πόλη Βίσμπι, που βρίσκεται στο νησί Γκότλαντ της Σουηδίας.

Ο κύκλος της κάθε μέρας περιλαμβάνει σπίτι, δουλειά και τυπικά οικογενειακά, χωρίς ταξίδια και όνειρα πέρα από το νησί του. Το χόμπι του είναι να μαζεύει απολιθώματα και να παίζει ακορντεόν… Στη ζωή του μοιάζουν όλα καλά και ευχάριστα.

Ο κύριος Ρουτίν ήταν ένας λεπτολόγος άνθρωπος, που λάτρευε την τάξη και την αρμονία. Για παράδειγμα, το πρωί σηκωνόταν πολύ νωρίς. Με την πιζάμα του έκανε λίγη σουηδική γυμναστική στην τουαλέτα, δίχως να κάνει θόρυβο και ξυπνήσει τη Σάσκια. Μετά έκανε ντους, ντυνόταν, κατέβαινε στην κουζίνα κι έφτιαχνε έναν δυνατό καφέ και πριν τον πιει, έτρωγε μια φρυγανιά με βούτυρο και μέλι και μια μπανάνα. Πάντα με αυτή τη σειρά, ποτέ η μπανάνα πριν από τη φρυγανιά, ποτέ ο καφές πριν από τη φρυγανιά…

Όμως αυτή η «αγία» καθημερινότητα του προκαλεί θλίψη. Εντοπίζει τα αίτια της θλίψης του στη βαρεμάρα των επαναλαμβανόμενων κινήσεων του εικοσιτετραώρου. Έτσι, αποφασίζει να «παίξει» με την ίδια τη ζωή, καταργώντας από το λεξιλόγιό του τις λέξεις «ναι» και «όχι», αλλά και το πρώτο πρόσωπο. Και τότε έρχονται στη ζωή του τα πάνω κάτω…

Για τον Ρουτίν τον Πέτρους νέα ζωή χαράζει,
με αγωνία γεμάτη, φτιαγμένη για κείνον μοιάζει.
Κινδύνους ένα σωρό περνάει κάθε μέρα,
σαν τις λακκούβες τους προσπερνά κι έτσι τα βγάζει πέρα.

Η ιστορία του βιβλίου είναι εξαιρετικά πρωτότυπη. Με απαράμιλλο λεπτό χιούμορ, χωρίς πρόθεση εντυπωσιασμού αλλά πηγαία, ο Νταβίντ Νέλο, γεννημένος στη Βαρκελώνη, καταφέρνει να μιλήσει για την ενσυναίσθηση μέσα στο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον, αλλά και τη δύναμη της κάθε λέξης μέσα στον λόγο. Οι λέξεις προσδιορίζουν, καθορίζουν, οριοθετούν. Κρύβουν μέσα τους έννοιες και νοήματα. Οι λέξεις είναι Λόγος. Και αν ο λόγος του καθενός αλλάξει, η προσωπικότητα παίρνει άλλη μορφή, αλλότρια και συχνά αποκρουστική.

Κι ενώ είναι γραμμένο για μικρούς αναγνώστες, ξανασκέφτηκα όσα ήδη αντιλαμβάνομαι. Ότι η καλή λογοτεχνία για παιδιά είναι το ίδιο δελεαστική και στους ενήλικους αναγνώστες.

Έτσι άλλαξε και η καθημερινότητα του ήρωα, που έγινε ένας «διάσημος ασθενής» μέσω της αδηφαγίας των Μέσων Επικοινωνίας. Σε τούτο το σημείο ο συγγραφέας στηλιτεύει τα ΜΜΕ, τα οποία χάριν της κερδοφόρας θεαματικότητας δε διστάζουν να εξευτελίσουν την προσωπικότητα του ατόμου, στηριζόμενα στην κενοδοξία των ανθρώπων που ενδίδουν στην πρόκληση της ευκαιριακής δημοσιότητας.

photo D Nel lo Διαβάζοντας το βιβλίο διασκέδασα πολύ. Κι ενώ είναι γραμμένο για μικρούς αναγνώστες, ξανασκέφτηκα όσα ήδη αντιλαμβάνομαι. Ότι η καλή λογοτεχνία για παιδιά είναι το ίδιο δελεαστική και στους ενήλικους αναγνώστες. Δε συμβουλεύει, δεν υποδεικνύει, δεν υπερβάλλει, δεν παγιδεύει με τερτίπια τον αναγνώστη. Ξέρει απλά και λιτά να αφηγείται.