Αργυρώ Πιπίνη: «Περικλής και Ασπασία»

Mια νέα σειρά, «Τα μικρά γατικά» από τις Εκδόσεις Πατάκη, έφτασε ήδη και πιστεύουμε πως θα ενθουσιάσει τους μικρούς αναγνώστες. Ο πρώτος τόμος της σειράς, Περικλής και Ασπασία, με την υπογραφή της Αργυρώς Πιπίνη και της Ιφιγένειας Καμπέρη. Η Καμπέρη μάς χαρίζει μια παιχνιδιάρικη εικονογράφηση.

Μέσα από τα μάτια μιας καπάτσας γάτας συνδεόμαστε με την αρχαία Ελλάδα. Στο πρώτο κεφάλαιο, εκείνη αφηγείται πώς τη διάλεξε για την οικογένεια η μητέρα του Περικλή, που επρόκειτο να γίνει μεγάλος ηγέτης και το όνομά του να συνδεθεί με την αθηναϊκή δημοκρατία του 5ου αιώνα π.Χ. Μάλιστα, η μάνα του Περικλή, η Αγαρίστη, της έδωσε το όνομα Ασπασία και ήταν μοιραίο να ζήσει σε αρχοντικά και να γνωρίσει ανθρώπους του πνεύματος, που διέπρεπαν εκείνα τα χρυσά χρόνια. Με συγκίνηση μιλά για τον πρώτο της φίλο, το αγόρι που το έλεγαν Μελικέρτη και που το αγάπησε πολύ. Αλλά και ο Περικλής ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα περιποιητικός μαζί της και είχε αναπτυχθεί μεταξύ τους σχέση ιδιαίτερη. Η καλύτερη φίλη της όμως ήταν η Γλαύκα η σοφή, που γνώρισε στον κήπο του ηγέτη.

Η ηρωίδα γάτα μας, λοιπόν, η Ασπασία τα διηγείται όλα αυτά με τρυφερότητα και αλήθεια. Και μέσα από τα λόγια της μπορούμε να έχουμε μια εικόνα της ζωής στην αρχαία Ελλάδα του 5ου αιώνα π.Χ. Η ίδια –ήταν στον χαρακτήρα της– ήθελε όλο να κυκλοφορεί και να γυρνάει, παρά τις ανησυχίες του Μελικέρτη που την αναζητούσε διαρκώς και συνήθως γύριζε στο σπίτι μόνος και στεναχωρημένος.

Η σοφή Γλαύκα η κουκουβάγια την πληροφορούσε για τα πολιτικά πράγματα: για τους Σπαρτιάτες, τους Πέρσες, τους συντηρητικούς, τον πόλεμο, τους νόμους, τους εξοστρακισμούς, τους ουκ ολίγους εχθρούς του Περικλή! Χαριτωμένα τα λεγόμενά της για την «κακίστρω», όπως την αποκαλεί, την άλλη Ασπασία της ζωής του χαρισματικού ηγέτη, που νιώθει ότι της έκλεψε τη δόξα. Μάλιστα, γίνεται και πικρόχολη η γατούλα μας καμιά φορά. Από τη ζήλια της που ο Περικλής αγάπησε αυτή τη γυναίκα και την έβαλε στη ζωή του!

Μας κερδίζει το σημείο όπου μιλά για τους φρικτούς πονοκεφάλους που βασάνιζαν τον Περικλή. Η ίδια δεν τους απέδιδε στην περικεφαλαία, αλλά στο γεγονός ότι είχε στο κεφάλι του σκοτούρες πολλές. Σκοτούρες που αφορούσαν και στο τρελόπαιδο τον ανεψιό του, τον Αλκιβιάδη, αλλά και στον τρόπο διακυβέρνησης της Αθήνας.

Στο βιβλίο γίνεται ωραίο πάντρεμα παραμυθιού και αρχαίας ιστορίας. Η γνώση με τη διασκέδαση και την αναγνωστική απόλαυση συνυπάρχουν με τρόπο αποτελεσματικό!

Μέσα από τις αφηγήσεις της γάτας Ασπασίας περνάει όλη η αρχαία ιστορία με έναν τρόπο αβίαστο σε μια γλώσσα στρωτή, που ρέει. Ωραίες εικόνες που μπαίνουν σε λέξεις, διαλεγμένες με τρόπο τέτοιο ώστε τίποτα να μη μοιάζει περιττό. Στη σελίδα 48 διαβάζουμε: «Όλοι εσείς που θα διαβάσετε την ιστορία μου, οι μελλοντικές γενιές, να ξέρετε πως έζησα σε καιρούς σπουδαίους και ένδοξους αλλά και σκοτεινούς, με πολέμους και λοιμούς. Ο Περικλής μεγαλούργησε και την Αθήνα δόξασε, νόμους δίκαιους θέσπισε και την πόλη προστάτεψε, αλλά οι έχθρες και η διχόνοια τον έφεραν πολλές φορές σε ρήξη με άλλα πρόσωπα και άλλα κράτη. Κι εγώ ήμουν πάντα εκεί, κοντά του, να τον στηρίζω και με αγάπη να τον φροντίζω».

Στο τελευταίο κεφάλαιο δίνονται βασικές πληροφορίες για το αρχαίο θέατρο και την περίοπτη θέση που είχε αυτό στη ζωή των Αθηναίων. Κέντρο του ενδιαφέροντος η κωμωδία Γαλαί του Αριστοφάνη, έργο που πάνε να δουν ο Αλκιβιάδης με τη γριούλα πια γάτα Ασπασία. Το βιβλίο κλείνει με μίνι λεξικό βασικών όρων, μια ωραία πηγή σημαντικών γνώσεων για μικρούς, αλλά και μεγάλους, αναγνώστες.

Είναι ωραίο να γράφονται βιβλία για παιδιά που προάγουν την αρχαιογνωσία και την πατριδογνωσία. Σε μια δύσκολη εποχή, σε έναν κόσμο που συνεχώς ταλαντεύεται και αλλάζει, χρειάζεται κάποιο σημείο αναφοράς, ειδικά καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν. Πρέπει να γνωρίζουν για τους μακρινούς τους προγόνους, για τα επιτεύγματα της κλασικής αρχαιότητας, για τους μεγάλους ηγέτες. Για την Αθήνα του 5ου αιώνα, που δημιούργησε ολόκληρο πολιτισμό, τον οποίο πήραν οι Ευρωπαίοι με τη σειρά τους και τον μιμήθηκαν, αφού πρώτα τον θαύμασαν. Η Αθήνα λοιπόν εκείνη, της μουσικής, της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της ρητορικής, του θεάτρου. Πλήθος ανθρώπων από διάφορα μέρη της Ελλάδας, αλλά και ξένοι, συνέρρεαν για να δουν τραγωδίες, κωμωδίες και σατυρικά δράματα. Παραστάσεις που τις ονόμαζαν Διδασκαλίες. Και το θέατρο ήταν αναπόσπαστο μέρος της ζωής όλων: αντρών, γυναικών, παιδιών, ελεύθερων, μέχρι και δούλων που συνόδευαν τους κυρίους τους.

pipini arg Στο βιβλίο γίνεται ωραίο πάντρεμα παραμυθιού και αρχαίας ιστορίας. Η γνώση με τη διασκέδαση και την αναγνωστική απόλαυση συνυπάρχουν με τρόπο αποτελεσματικό!