fbpx
Ευαγγελία Μαρίνα Μιχ. Τσίλαγα: «Ζωγράφοι του 20ού αιώνα»

Ευαγγελία Μαρίνα Μιχ. Τσίλαγα: «Ζωγράφοι του 20ού αιώνα»

Κάπου μεταξύ πανεπιστημιακού ή σχολικού εγχειριδίου και εικαστικού λεξικού κινείται αυτή η περιληπτική, συνοπτική, λακωνική και μινιμαλιστική Εισαγωγή στη σύγχρονη Τέχνη, ευρωπαϊκή και αμερικανική, του 20ού αιώνα. Βιωμένα πράγματα, παρουσιασμένα όμως για όλους εκείνους που θέλουν να φρεσκάρουν τη μνήμη τους και να ταξινομήσουν τις γνώσεις τους με εύληπτο και πρακτικό τρόπο. Χρήσιμο για μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, ακόμα και για κάποιους καθηγητές που αναζητούν τα δικά τους «λυσάρια» σε ένα θέμα τόσο χαώδες και ρευστό εξ ορισμού, που δεν εξαντλείται μήτε με τόμους ολάκερους εξειδικευμένων μελετημάτων.

Προσωπικά, βρήκα συναρπαστική αυτή την αντιπαράθεση των βίων και των πολιτειών διακεκριμένων εικαστικών με τα έργα τους. Τα νοητικά άλματα στον χώρο και στον χρόνο είναι ιδιαίτερα προσεκτικά. Κι αυτό γιατί η ερευνήτρια δεν θέλει και δεν επιδιώκει να κομίσει «γλαύκα εις Αθήνας», αλλά να μιλήσει με σαφή τρόπο για όλα εκείνα τα μυστήρια που ούτε οι σοφοί δεν κατέχουν (κι αν ακόμη υποθέσουμε πως τα κατέχουν, δεν μπορούν, δεν θέλουν ή δεν πρέπει να μας τα κοινοποιήσουν).

Η καλώς εννοούμενη εμμονή στις τεχνικές καθώς και η επιμονή στα χρησιμοποιούμενα υλικά δίνουν έναν ξεχωριστά πραγματιστικό τόνο στο όλον εγχείρημα, όσο κι αν δεν θέλει κανείς να ξεφύγει από το καθαρά θεωρητικό πλαίσιο. Η επαγγελματική προϋπηρεσία της Ευαγγελίας Μαρίνας Μιχ. Τσίλαγα στο πολυποίκιλο υλοποιημένο καλλιτεχνικό της έργο κρατάει την όλη αφήγηση σε ένα επίπεδο πρακτικό. Η έντονη προφορικότητα τονώνει τη διδακτική αξία του τυπωμένου λόγου.

Ιδιαίτερα χρήσιμο και χρηστικό πόνημα, λειτουργεί σε πολλά επίπεδα και διευκολύνει την προσπέλαση σε αυτόν τον μαγικό, μυστηριακό λαβύρινθο της Μοντέρνας Τέχνης, αν όχι και την έξοδό μας από αυτόν. Αυτό όμως είναι ένα θέμα που δεν άπτεται των στοχεύσεων ετούτης της απόπειρας συστηματοποιήσεως πληροφοριών και γνώσεων δια της αλαθήτου μεθόδου της ελαχιστοποιήσεως.

Βιβλία σαν κι αυτό μάς βοηθούν να επαναπροσδιορίσουμε το στίγμα μας. Ως εκ τούτου είναι (επιεικώς) πολύτιμα.

Οπωσδήποτε, ο Μοντερνισμός είναι παρών ακόμα και στη μετανεωτερική εποχή, συνυπάρχει ακόμα και με την παραδοσιακή, παλιομοδίτικη ακαδημαϊκή Τέχνη, που όσο κι αν είναι ξεπερασμένη, διατηρεί ακόμα τους θαυμαστές και τους ιδαλγούς της. Εξάλλου, σοφόν το σαφές και η τόση τεχνητή θόλωση του τοπίου, έτσι όπως το αντιλαμβάνεται ο επαρκής αναγνώστης/θεατής, που απαιτεί και διατηρεί το δικαίωμά του στη διαδραστικότητα, προκαλεί και φυγόκεντρες τάσεις, εκτός από τις αυτονόητες κι αναπόφευκτες κεντρομόλες. Με άλλα λόγια, διατρέχοντας αυτή τη σύντομη επιτομή μιας Τέχνης που ξεπέρασε τα όριά της κι αυτοαμφισβητήθηκε μέχρι αυτοκτονικής ακυρώσεως σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, ειδικότερα προς το τέλος του, με την περίφημη «αποδόμηση», που παραπέμπει στην ινδουιστική θεότητα Σίβα και στο περίεργο συνήθειο των εξελιγμένων μαθηματικών Mayas να γκρεμίζουν τους οίκους και τους ναούς τους κάθε 50 χρόνια και να τους ξαναχτίζουν (όσο κι αν ο δικός μας γήινος «αιώνας» διαρκεί 100 κι ουχί 52 έτη), αντιλαμβανόμαστε πως αν θέλουμε να αναστήσουμε τη διασωληνωμένη εικαστική και καλλιτεχνική έκφραση, ενδέχεται να πρέπει να ξαναγυρίσουμε σε ξεπερασμένες αρμονικές (όπως η «χρυσή τομή», που παράγει τις περίφημες καμπύλες Fibonacci) και να επιχειρήσουμε να προσδώσουμε μια μαθηματικώς λογική, αν όχι και ευνόητη, εξηγήσιμη όμως και αναλύσιμη «γεωμετρία», κι ας απέχει από τη λεγομένη «Ιερά Γεωμετρία» (πόρρω απέχουμε από κάθε έννοια ιερότητος).

Η σύγχρονη Τέχνη, ακόμα κι αν θεωρήσουμε πως δεν έχει πεθάνει και πως δεν πνέει τα λοίσθια, χρειάζεται οπωσδήποτε γενναίες τροποιητικές ρυθμίσεις και επινοήσεις που θα στρέψουν τον «Τιτανικό» μακριά από το μοιραίο παγόβουνο, που θα ακυρώσει την όποια μεγαλεπήβολη και ματαιόδοξη επίδειξη αλαζονείας του.

ev ma tsilagaΤα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε βουβοί (οι περισσότεροι) και έντρομοι την κατάρρευση του αρχαίου κόσμου, την απομάκρυνση από την «Αρχαία Γνώση» και την πλοήγηση σε σκοτεινά, μαύρα διεθνή (ή και συμπαντικά) «ύδατα» χωρίς πυξίδα και χωρίς άξονες αναφορές, χωρίς να έχουμε καθορίσει τα «σημεία φυγής» στο γραμμικό μας σχέδιο. Μπορεί το Χάος να αυτορρυθμίζεται και κάθε παρεμβατικότητα να είναι απευκταία, αντιδημοκρατική ή ακόμα και ύποπτη για απολυταρχισμό, όμως όλοι παρακολουθούμε ένα έργο χωρίς σενάριο, δίχως καν τον «καμβά» (canevas) της αυτοσχεδιαστικής Commedia dell’Arte.

Βιβλία σαν κι αυτό μάς βοηθούν να επαναπροσδιορίσουμε το στίγμα μας. Ως εκ τούτου είναι (επιεικώς) πολύτιμα.

 

Ζωγράφοι του 20ού αιώνα
Το πέρασμα από την Ευρωπαϊκή στην Αμερικανική Τέχνη με τη ματιά του δημιουργού
Ευαγγελία Μαρίνα Μιχ. Τσίλαγα
Επίκεντρο
184 σελ.
ISBN 978-960-458-921-0
Τιμή €12,00
001 patakis eshop


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΜΕΛΕΤΕΣ - ΔΟΚΙΜΙΑ
Ben Ansell: «Γιατί η πολιτική αποτυγχάνει»

Ο Μπεν Άνσελ στο βιβλίο του Γιατί η πολιτική αποτυγχάνει: Πέντε παγίδες και πώς να τις αποφύγουμε, το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση του Γιώργου Μαραγκού, καταπιάνεται...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΜΕΛΕΤΕΣ - ΔΟΚΙΜΙΑ
Ελένη Κ. Σπηλιώτη: «Εθνικός Διχασμός: Φιλοβασιλικοί εξόριστοι στη Σκόπελο»

Μ’ ένα σαπιοκάραβο, μέσα σε κατακλυσμιαία βροχή και με φόβο πιθανού τορπιλισμού, φτάνει στις 31 Ιανουαρίου 1918 στη Σκόπελο μια ομάδα επιφανών πολιτικών και άλλων προσώπων που με απόφαση του...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΜΕΛΕΤΕΣ - ΔΟΚΙΜΙΑ
«Για τη διαχείριση του πένθους και της απώλειας» και «Γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο;»

Αν υπάρχει ένας μελετητής ικανός να μας εισάγει τόσο στον πλούτο της γλώσσας όσο και των ιδεών του Μεγάλου Ιεράρχη Βασιλείου αλλά και του Πλουτάρχου είναι ο Ιωάννης Πλεξίδας. Με από πολλών ετών...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.