fbpx
Γιάννης Στρούμπας: «Κλεφτοπόλεμος»

Γιάννης Στρούμπας: «Κλεφτοπόλεμος»

Ο Γιάννης Στρούμπας έχει πολλά πρόσωπα και όλα πολύ σημαντικά. Είναι καλός φιλόλογος, καλός ποιητής, καλός δοκιμιογράφος, καλός κριτικός, καλός δημοσιογράφος. Με αυτή την τελευταία, στη σειρά, ιδιότητά του τον έχουμε εδώ· τη δημοσιογραφική, με στοιχεία, όμως, και από τις άλλες. Στον αρκετά ευτραφή τόμο με τίτλο Κλεφτοπόλεμος (Τα κείμενα της κρίσης) καταλαβαίνουμε αμέσως ότι τον απασχολεί σοβαρά το θέμα των τελευταίων χρόνων, για το οποίο άρχισε να αρθρογραφεί τακτικά στη θρακική εφημερίδα Αντιφωνητής. Τα κείμενα, που είναι οικονομικά, τα συγκέντρωσε και μας τα προσφέρει στον παρόντα τόμο, ενώ τα κείμενα με κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο μας τα είχε δώσει το 2013, με τον τίτλο Άσυλο ανιάτων. Τα δύο βιβλία, δηλαδή, είναι συγγενικού ύφους, ήθους και προβληματισμού και, κάλλιστα, μπορούν να πάρουν τη θέση τους πλάι σε άλλα επιστημονικά συγγράμματα παρόμοιας θεματικής.

Για όποιον ξέρει καλά το ποιητικό έργο του Στρούμπα, είναι εύκολο να αναγνωρίσει την πολιτική κριτική του, αφού αυτή αποτελεί την άλλη όψη της ποιητικής. Επομένως, με όποια ιδιότητα ή ειδικότητα και να κάτσει στον υπολογιστή του, για το ίδιο θέμα θα γράψει. Με σοβαρότητα, με υπευθυνότητα, με γνώση, αλλά και με χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Τον Στρούμπα τον ενδιαφέρει η Ελλάδα και οι Έλληνες, και αυτό είναι φανερό σε κάθε φράση του. Η Ελλάδα και όσα συμβαίνουν στο έδαφός της, στον λαό της, αφού μια χώρα δεν αποκτά υπόσταση μόνο από τη γη, τη θάλασσα, τα σπίτια και τα δέντρα της, αλλά από τους ανθρώπους που την κατοικούν· «άνδρες πόλις και ου τείχη ουδέ νήες ανδρών κεναί», που έλεγε και ο Θουκυδίδης. Δηλαδή, οι άνθρωποι είναι η πόλις, η Ελλάδα με τους ανθρώπους της και όχι η Ελλάδα χωρίς ανθρώπους. Παραλλάσσοντας ο Σοφοκλής στην τραγωδία Αντιγόνη βάζει τον Αίμονα να λέει στον Κρέοντα –που θεωρεί ιδιοκτησία του την πόλη– πως, κάλλιστα, θα μπορούσε να βασιλεύει μόνος του σε μια έρημη πόλη. Οι αρχαίοι μας είχαν εστιάσει στον άνθρωπο και ο Στρούμπας –φιλόλογος και ποιητής, το επαναλαμβάνω– το ξέρει πολύ καλά αυτό και συμμετέχει στα κοινά γιατί τον μη μετέχοντα τούτων, των κοινών, «ουκ απράγμονα αλλ’ αχρείον νομίζομεν είναι», πάλι ο Θουκυδίδης ή ο Περικλής που βγαίνει από την πένα του.

Κάτι παραπάνω από σαράντα είναι τα κείμενα που και με τα εισαγωγικά και τα επιλεγόμενα φτάνουν τα σαράντα πέντε, όσα και τα χρόνια του Στρούμπα. Τον Πρόλογο γράφει ο διαπρεπής οικονομολόγος, καθηγητής στα πανεπιστήμια της Γαλλίας και της Αμερικής, ο διανοούμενος Κώστας Βεργόπουλος, που χαρακτηρίζει «πεισιθάνατη» την εποχή μας και δίνει τα σημαίνοντα χαρακτηριστικά της: το μέχρι παροξυσμού παράλογο, τους κινδύνους, τις αντιφάσεις, το απόλυτο έλλειμμα κάθε ορατότητας σε βάθος χρόνου, την «εικονική» πραγματικότητα που έχει αντικαταστήσει την αληθινή που απουσιάζει, αφού τα πράγματα δεν αντιστοιχούν στις ιδέες τους. Τον νεοφιλελευθερισμό, που δεν κρίνεται από τα αποτελέσματά του στο παρόν, αλλά θα κριθεί στο απώτερο μέλλον, και ας επιφέρει τώρα ανυπολόγιστη καταστροφή. Την προσφορά που προηγείται της ζήτησης στην αγορά. Την επιθετική συσσώρευση εισοδήματος και πλούτου, που δεν είναι προϊόν της αύξησης της παραγωγής αλλά αρπαγής από τη μεγάλη πλειοψηφία. Την παγκόσμια οικονομία, που άγεται με ρυθμούς κατάρρευσης. Την κάμψη της παγκόσμιας ζήτησης, την ανισοκατανομή εισοδημάτων, την επέλαση του χρήματος που «με απροκάλυπτο άγριο ιδεολογικό πρόσωπο» καταλύει τον κοινωνικό ιστό, την έλλειψη επενδύσεων, τις καινοτομίες που όμως δεν φέρνουν κοινωνική ευημερία. Τη σκοτεινή προοπτική, το χωρίς ελπίδα αύριο. Υπάρχει όμως μια ελπίδα· να κατανοήσει κανείς το αδιέξοδο της ιστορικής στιγμής και να συμβάλει στην υπέρβασή της. Κι εδώ έρχεται η συμβολή του βιβλίου του Στρούμπα, γιατί όλα όσα ανέφερε ο Βεργόπουλος είναι αυτά που σχολιάζει στα κείμενά του, αφού κάθε κείμενο είναι και μια όψη του προβλήματος θλιβερή, με σοβαρότερη τη «λεηλασία και παράδοση της χώρας στην απληστία των διεθνών τοκογλύφων».

Για όποιον ξέρει καλά το ποιητικό έργο του Στρούμπα, είναι εύκολο να αναγνωρίσει την πολιτική κριτική του, αφού αυτή αποτελεί την άλλη όψη της ποιητικής.

Η συνέπεια της παραπάνω κατάστασης στην οποία βρέθηκε η Ελλάδα είχε μια μεγάλη ποικιλία δυσάρεστων έως τραγικών συνεπειών. Ο θάνατος ενός διαδηλωτή στις 20-1-11 στο Σύνταγμα έχει τη σημειολογία του. Πρόκειται για την Εθνική μας Πλατεία, όπου έλαβε χώρα η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου το 1843, με αίτημα Σύνταγμα και δικαιώματα. Και ύστερα από τόσα χρόνια που η Ελλάδα προχώρησε και εξελίχτηκε, ήρθε η κρίση να κάνει τον θάνατο να φαίνεται «ρουτίνα», όπως λέει ο Στρούμπας. Οι κυβερνήσεις, βέβαια, είθισται να καταδικάζουν τη βία και να εκφράζουν τα συλλυπητήριά τους. Πάντως ο τότε πρωθυπουργός ξέχασε, γι’ αυτό και ο συντάκτης του άρθρου κάνει λόγο για «παρωδία συμπόνεσης» και «μετάλλαξη των “σοσιαλιστών”» και του κόμματός τους. Όσο για την οικονομική καταστροφή του κέντρου της Αθήνας, τρεις σημαντικοί υπουργοί τη χρέωσαν στους συνδικαλιστές και όχι στην πολιτική.

Και τα δεινά δυστυχώς είναι πολλά: παραβατική συμπεριφορά, «τελματωμένες υποθέσεις» για πολύ σοβαρά αδικήματα. Σχόλιο για τη διείσδυση ινδικής επιχείρησης στην Ελλάδα, όταν ο πρωθυπουργός την ίδια ώρα δηλώνει πως «δεν είμαστε Ινδία». Σχόλιο για τις συνεργασίες των κομμάτων, την παθολογία της κοινωνίας, τους εσωτερικούς λόγους κρίσης που πρέπει να υπερφαλαγγιστούν, την παραποίηση των δημοσιονομικών στοιχείων για μικροπολιτικές σκοπιμότητες, το διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο, την ανυποληψία της χώρας και τον διασυρμό της, την παγκόσμια ανακατανομή του πλούτου υπέρ του 1% σε βάρος το 99% («Όταν η συμφορά συμφέρει λογάριαζέ τη για πόρνη», λέει ο Ελύτης), τη «φοβική» κίνηση της ελληνικής πολιτικής, τα προγράμματα διάσωσης της οικονομίας που όμως απέτυχαν, όπου και αν εφαρμόστηκαν, με τους δανειστές σε αμηχανία να μελετούν άλλα για να τα δοκιμάσουν σε περίπτωση που θα αποτύχουν τα τρέχοντα ήδη. Πειράματα, δηλαδή, στην πλάτη ενός λαού που έχει λυγίσει. Με πικρό χιούμορ σχολιάζει την επικαιρική έμπνευση των γελοιογράφων με τους άστεγους μέσα σε χαρτόκουτα, σκεπασμένους με εφημερίδες, στις οποίες παρακολουθούν τις οικονομικές εξελίξεις.

stroumpasΟ Στρούμπας, όπως είπαμε, είναι και ποιητής και ως ποιητής αλλά και ως φιλόλογος έχει μεγάλη αίσθηση της γλώσσας και ξέρει καλά και το σημαίνον και το σημαινόμενο. Κι ενώ η πολιτική του γλώσσα είναι λόγος καθαρός, ορθολογιστικός, δημοσιογραφικός, με βάρος στην κυριολεξία, ο τίτλος του είναι ποιητικός, συνυποδηλωτικός. Ο «Κλεφτοπόλεμος» του Στρούμπα στον κλεφτοπόλεμο των αγωνιστών του ’21 παραπέμπει, σ’ εκείνους που δεν είχαν τίποτα αλλά ξεσηκώθηκαν εναντίον μιας αυτοκρατορίας και ας τους έλεγε ο κόσμος τρελούς, όπως γράφει ο Κολοκοτρώνης στα Απομνημονεύματά του. Σ’ εκείνους τους τρελούς και απελπισμένους για «Ελευθερία ή Θάνατο». Στην παρούσα κρίση ο θάνατος έχει έρθει. Ελπίζουμε, όμως, στην ελευθερία και ας μην έχουμε τις δυνάμεις των θηρίων να παλέψουμε στήθος με στήθος· με «Κλεφτοπόλεμο», επομένως, θα αντιμετωπίσουμε τα θερία που μας τρώνε, αλλά θα μείνει και μαγιά… όπως είπε και ο Στρατηγός Μακρυγιάννης στον Ντερνύ.

Και το εξώφυλλο, μία μαύρη υδρόγειος παγιδευμένη σε άπειρα νήματα, σαν σε ιστό αράχνης…

 

Κλεφτοπόλεμος
Τα κείμενα της κρίσης
Γιάννης Στρούμπας
Καλλιγράφος
296 σελ.
ISBN 978-960-9568-65-4
Τιμή €17,00
001 patakis eshop


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΜΕΛΕΤΕΣ - ΔΟΚΙΜΙΑ
Ben Ansell: «Γιατί η πολιτική αποτυγχάνει»

Ο Μπεν Άνσελ στο βιβλίο του Γιατί η πολιτική αποτυγχάνει: Πέντε παγίδες και πώς να τις αποφύγουμε, το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση του Γιώργου Μαραγκού, καταπιάνεται...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΜΕΛΕΤΕΣ - ΔΟΚΙΜΙΑ
Ελένη Κ. Σπηλιώτη: «Εθνικός Διχασμός: Φιλοβασιλικοί εξόριστοι στη Σκόπελο»

Μ’ ένα σαπιοκάραβο, μέσα σε κατακλυσμιαία βροχή και με φόβο πιθανού τορπιλισμού, φτάνει στις 31 Ιανουαρίου 1918 στη Σκόπελο μια ομάδα επιφανών πολιτικών και άλλων προσώπων που με απόφαση του...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΜΕΛΕΤΕΣ - ΔΟΚΙΜΙΑ
«Για τη διαχείριση του πένθους και της απώλειας» και «Γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο;»

Αν υπάρχει ένας μελετητής ικανός να μας εισάγει τόσο στον πλούτο της γλώσσας όσο και των ιδεών του Μεγάλου Ιεράρχη Βασιλείου αλλά και του Πλουτάρχου είναι ο Ιωάννης Πλεξίδας. Με από πολλών ετών...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.