fbpx
Γρηγόρης Αζαριάδης: «Η Οργάνωση»

Γρηγόρης Αζαριάδης: «Η Οργάνωση»

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Γρηγόρη Αζαριάδη ότι είναι αισιόδοξος στα μυθιστορήματά του. Ίσως επειδή, παρότι η πρώτη αντίδραση όταν διαβάζει κανείς τα βιβλία του είναι «μα αυτά μόνο στα μυθιστορήματα συμβαίνουν», όπως αναφέρει και ο ίδιος: «Αν η μυθοπλασία πλησιάζει την πραγματικότητα, μάλλον φταίει η δεύτερη». Ρεαλισμός και αισιοδοξία δεν πάνε παρέα. Στο τελευταίο του μυθιστόρημα, Η Οργάνωση, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Bell, αναρωτιέται εάν κρύβεται μία πανίσχυρη οργάνωση πίσω από κάθε σοβαρή εγκληματική ενέργεια που διαπράττεται στη χώρα. Μια οργάνωση με ξεχωριστά τμήματα – πορνεία, ναρκωτικά, ξέπλυμα χρήματος, μαρτυρίες σε δίκες για ναρκωτικά, υποθέσεις μεταναστών. Θεωρίες συνωμοσίας; Ίσως. Μόνο που τις πρώτες μέρες κυκλοφορίας του μυθιστορήματος, το αστυνομικό δελτίο μετέδιδε τα νέα για την εξάρθρωση μιας οργάνωσης, με αρχηγούς και υπαρχηγούς, δομημένης στο πλαίσιο οποιουδήποτε οργανισμού και με ένα σημαντικό οπλοστάσιο.

Η Οργάνωση είναι ένα σκληρό αστυνομικό-πολιτικό μυθιστόρημα, χωρίς να είναι ξεκάθαρο εάν πάει το αστυνομικό ή το πολιτικό μπροστά, αλλά κυρίως είναι ένα λογοτεχνικό βιβλίο.

«Υπάρχει άραγε αναγνωρίσιμο είδος ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος;» Μια απορία που εκφράστηκε σε εκδήλωση της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας, για να αναφερθεί ότι ίσως έχουμε κάποια κοινά με τη λατινικοαμερικανική αστυνομική λογοτεχνία, κι αυτό διότι στις χώρες μας υπάρχει ο ίδιος υψηλός βαθμός διαφθοράς στη δημόσια ζωή.

Με αυτή τη διαφθορά ασχολείται ο συγγραφέας, όπου όλοι οι κρατικοί λειτουργοί μπορεί να είναι επιρρεπείς. «Αδιάφορος μπορεί, αδιάφθορος όχι… Ένα θήτα είναι όλη η διαφορά». Πολλές οι δολοφονίες, αλλά ο αναγνώστης δεν αναζητάει τον δολοφόνο. Είναι λίγο-πολύ γνωστό πώς, γιατί και από ποιον διαπράχθηκαν τα εγκλήματα. Ο αναγνώστης γνωρίζει περισσότερα από την αστυνόμο Τρύπη και τους συνεργάτες της, που βαδίζουν στο σκοτάδι. Και από την αρχή φαίνεται ότι πρόκειται για την αιώνια μάχη μεταξύ καλού και κακού, μεταξύ φωτός και σκοταδιού. Και τα όρια καμιά φορά είναι δυσδιάκριτα, διότι όταν κοιτάζεις για πολύ καιρό την άβυσσο, αυτή μπορεί να σε ρουφήξει.

Οι σελίδες είναι γεμάτες ένταση, η δράση είναι καταιγιστική, το παρελθόν μπλέκεται στο παρόν και γεγονότα συμβαίνουν παράλληλα, ενώ ο συγγραφέας προσδιορίζει ακριβώς το χρονικό πλαίσιο: «δύο λεπτά αργότερα», μια και κάθε λεπτό μπορεί να επηρεάσει την εξέλιξη, ενώ την ένταση της ατμόσφαιρας ενισχύουν οι δυνατές περιγραφές. «Μια άγρια συμμορία γκριζόμαυρων σύννεφων, που ολοένα πυκνώνουν, φαίνεται να διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο στο πένθιμο τελετουργικό. Ο αέρας δυναμώνει ακόμα περισσότερο. Ταρακουνάει τη σκουριασμένη σιδερένια κούνια, προκαλώντας ανατριχιαστικούς ήχους».

Και το χιούμορ του Αζαριάδη έρχεται να αποφορτίσει τη ζοφερή ατμόσφαιρα. «”Το συνηθισμένο;” θα ρωτήσει ο μπάρμαν τον τακτικό πελάτη. Δεν μπορεί να καταλάβει τον σκοπό της ερώτησης. Το λέμε “συνηθισμένο” γιατί αυτό παίρνουμε πάντα, γαμώτο μου, σκέφτεται».

Ο συγγραφέας παίζει με τον αναγνώστη και τις καταστάσεις, δίνοντας ιδιαίτερα ονόματα στους ήρωες – σε άλλους από την Ιλιάδα, σε άλλους από τη μυθολογία των Βίκινγκς. «Τα μέλη της ομάδας των αστυνομικών διαβάζουν το σημείωμα του εισαγγελέα Τρωάδη με το ζήλο φοιτητών για θέματα SOS σε πτυχιακές εξετάσεις». Άλλα ονόματα πραγματικά, άλλα ψευδώνυμα που κρύβουν την πραγματική ταυτότητα. Όπως ο πληροφοριοδότης Αλτσχάιμερ. «Τον λέει έτσι γιατί, μόλις ξεφουρνίσει κάποια πληροφορία, το επόμενο λεπτό την έχει ξεχάσει». Αλλά και ονόματα ως απότιση τιμής στους μεγάλους της αστυνομικής λογοτεχνίας, όπως Μαιγκρές και Πουαρίδης.

«Αν η μυθοπλασία πλησιάζει την πραγματικότητα, μάλλον φταίει η δεύτερη».

Σε πολλά από τα βιβλία του ο συγγραφέας επαναφέρει τους ίδιους ήρωες, όσους έχει αφήσει ζωντανούς, από προηγούμενες υποθέσεις. Μόνο που δεν κρατάνε πάντα τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αφήνοντας και άλλους να βγουν στη σκηνή. Ο Γρηγόρης Αζαριάδης δεν διστάζει να δώσει και έναν μικρό αλλά σημαντικό ρόλο στον ίδιο, με τη μορφή ενός συγγραφέα που γράφει ένα βιβλίο για το οργανωμένο έγκλημα και συχνάζει στο Piquet, το μπαράκι με την όμορφη Ιωάννα, με το παρατσούκλι Νάταλι, στην μπάρα. Το μπαράκι όπου σημαντικές πληροφορίες ανταλλάσσονται και οι ήρωες πίνουν τα ποτά τους, με προτίμηση στο καπνιστό ουίσκι.

Παράλληλες δράσεις, γκροτέσκες καταστάσεις, όπως ένα φέρετρο στην πίστα ενός ξενυχτάδικου για μια τελευταία ζεμπεκιά για τον νεκρό. Είτε όμως περιγράφει φόνους, είτε σεξουαλικές σκηνές ή απλώς μια μέρα στην Αστυνομική Διεύθυνση, η γλώσσα του Αζαριάδη παραμένει λογοτεχνική.

«Η διαδικασία της ταυτοποίησης είναι πάντα εξαιρετικά οδυνηρή. Σιγά-σιγά, ο ιατροδικαστής θα βγάλει αυτούς τους σκελετούς –αυτά τα σκόρπια οστά για την ακρίβεια– από την ανωνυμία, θα τους δώσει μια ταυτότητα κι από κει που αποτελούν κάποιους άγνωστους, λησμονημένους εξαφανισμένους, θα μπορέσουν να πάρουν ξανά το όνομά τους και να αφηγηθούν τις προσωπικές ιστορίες τους. Κι από Νεκρός Νο1 ή Νεκρός Νο2 να γίνουν ο Αντρέας Σκρούμπελος ή ο Πέτρος Καρουτζάφλης ή όπως στο διάολο τους λένε». Η λεπτή ειρωνεία διαδέχεται τις πιο σκληρές καταστάσεις. «Το τρίτο μέλος της παρέας των μπράβων ορμάει προς το μέρος του μεσήλικα κραδαίνοντας απειλητικά ένα μαχαίρι. Ο μεσήλικας φαίνεται ότι έρχεται από άλλη ταινία. Τραβάει ένα περίστροφο από τη μέση και σημαδεύει το γόνατο του επιτιθέμενου».

Σε κάθε αστυνομικό μυστήριο σημαντικό ρόλο παίζει το κίνητρο. Κι εδώ το κίνητρο είναι ξεκάθαρο. Δεν είναι μόνο το χρήμα, είναι η εξουσία και η ατιμωρησία που μεθάει. Όσο για την ανατροπή, αυτή βασίζεται κυρίως στους χαρακτήρες, με τρόπο που ξαφνιάζει και τους ίδιους, ενώ παντού υπάρχουν εν δυνάμει συνεργάτες. «Δικαστικοί, δημοσιογράφοι, αστυνομικοί… Δεν είναι όλοι τους διεφθαρμένοι από τα γεννοφάσκια τους. Εμείς όμως είμαστε… δημιουργικοί. Μπορούμε να ανακαλύψουμε το σωστό κίνητρο για τον καθένα».

Η απογοήτευση μπορεί να καταβάλει τον αναγνώστη, καθώς η υπόθεση προχωράει και καθώς διαπιστώνει όλο και περισσότερο ότι αυτά μπορεί να συμβαίνουν στην πραγματικότητα. «Ποσώς μας ενδιαφέρει αν οι πελάτες μας είναι δεξιοί ή αριστεροί… Όλοι παίζουν το παιχνίδι… Εμείς εφαρμόζουμε τα σχέδιά μας… κι εκείνοι σφυρίζουν αδιάφορα. Ή καλύπτουν τις πράξεις μας μέσω των επίσημων καναλιών». […] «“Όσο λιγότερα ξέρεις, τόσο το καλύτερο για σένα”. Η Ιωάννα δείχνει να φορτώνει άσχημα. “Άσε τα κλισέ. Δεν παίζουμε, γαμώτο, σε καμιά ταινία”». Κι όμως, η ιστορία έχει όλα τα εφόδια για να γίνει μια πετυχημένη ταινία ή σίριαλ, αλλά μάλλον δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Πρόκειται για ένα αυτόνομο λογοτεχνικό έργο.

Σελίδα τη σελίδα η αστυνομία κυνηγάει τον αρχηγό της Οργάνωσης, ενώ συλλήψεις, απαγωγές, φόνοι, ανακρίσεις, έρωτες, συνεργασίες και προδοσίες διαδέχονται το ένα το άλλο. Και το τέλος φτάνει με κάτι που θα μπορούσε να grig azariadis22χαρακτηριστεί ως επιτυχία. Ή μήπως όχι; Ο αναγνώστης και στο τέλος γνωρίζει περισσότερα από την αστυνομία. Και κλείνοντας το βιβλίο παραμένει προβληματισμένος για τις αντιστοιχίες που μπορεί να διαπιστώσει στην πραγματική ζωή, στον πολιτικό κόσμο. Άραγε, η εκθρόνιση ενός βασιλιά το μόνο που κάνει δεν είναι να βάλει στη θέση του έναν άλλον;

 

Η Οργάνωση
Το σκοτάδι νικάει όταν τελικά γίνεις κι εσύ ένας απ’ αυτούς
Γρηγόρης Αζαριάδης
Bell
σ. 408
ISBN: 978-960-507-159-2
Τιμή: 11,90€
001 patakis eshop


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Ελένη Καραγιάννη: «Το κόκκινο τάπερ»

Όταν έφτασε στα χέρια μου αυτή η πρώτη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Καραγιάννη ήμουν βέβαιη, διαβάζοντας τον τίτλο, ότι θα ήταν γεμάτη αγάπη όπως ένα μαμαδίστικο «κόκκινο τάπερ» και δεν γελάστηκα....

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Γιώργος Αγγελίδης: «Σκοτεινή κληρονομιά»

Η Σκοτεινή κληρονομιά του Γιώργου Αγγελίδη αποτελεί μια ενδιαφέρουσα αφήγηση, που συνδυάζει με δεξιοτεχνία τη φαντασία και το κοινωνικό δράμα. Ο συγγραφέας, μετά την «Τριλογία του φεγγαριού», αποφασίζει να...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Χρυσοξένη Προκοπάκη: «Αβαρής»

Το τελευταίο πεζογραφικό βιβλίο της Χρυσοξένης Προκοπάκη έρχεται για να διευρύνει τα όρια του αφηγηματικού λόγου και τον κάνει να εναγκαλισθεί μεθόδους και τεχνικές του θεάτρου και, συγκεκριμένα,...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.