Νίκος Μικρόπουλος: «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ιστορίες»

Στο ωραίο βιογραφικό σημείωμα, στον μέσα κόσμο του βιβλίου που ’ναι συνήθεια να διαβάζεται πρώτο από αυτό, γράφει για τον συγγραφέα: Ο Νίκος Μικρόπουλος γεννήθηκε και ζει, όταν δεν λείπει, στην Αθήνα. Και δεν θα μπορούσε αλλιώτικα να περιγραφεί η δυνατότητα αυτή έξω από τούτην εδώ την πνευματώδη διατύπωση. Καθηγητής Αγγλικών, μηχανικός αεροσκαφών μα ο ίδιος παραδέχεται για τον εαυτό του μοναχά την ιδιότητα ενός Οδυσσέα. Πάνω από εξήντα χώρες συνθέτουν το οδοιπορικό του συγγραφέα που με τη μαρτυρία του Ο γύρος του κόσμου σε 80 ιστορίες (Εκδόσεις Βακχικόν, 2021) κάνει την εμφάνισή του στον χώρο του βιβλίου. Μα ίσως για αυτό το είδος των ανθρώπων προέχει η μαρτυρία, το ταξίδι, η αναχώρηση, η επιστροφή και ο ίδιος, κυκλωτικός δρόμος. Οι λέξεις έρχονται ύστερα από χρόνια, όταν η σκόνη έχει καθίσει.

Κοιτάζω τη ράχη ενός βιβλίου. Κώστας Ουράνης, Ισπανία γράφει και σκέφτομαι αν τάχα το ταξίδι, τότε και τώρα, διακατέχεται από την ίδια αγωνία. Και είμαι βέβαιος, αναγνωρίζοντας πως ίσως να έχουν αλλάξει οι προτεραιότητες στο βλέμμα και να λέγονται με άλλη γλώσσα τα πράγματα και οι άνθρωποι. Μα μπορώ και αναγνωρίζω την ίδια φλέβα. Αυτήν που διατρέχει τον Ουράνη, τον Γιώργο Σχορετσανίτη, τον Νίκο Μικρόπουλο και το βιβλίο του. Μπανγκόκ, Λονδίνο, Καράκας, Στοκχόλμη, Άκρα, Ελμίνα, Βελιγράδι, Δρόπολη, Οδησσός, Στρασβούργο. Σημειωμένα με συντεταγμένες, μοίρες και τόποι, ωραίες και αξιομνημόνευτες σταθερές αυτού εδώ του κόσμου.

Ενώ οι τσαβίστας συνεχίζουν να περνούν, ακούγονται πέρα από το κέντρο κρότοι εκρήξεων. Δακρυγόνα; Μολότοφ; Ελπίζω όχι και πυροβολισμοί. Ένα λευκό σύννεφο καπνού ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά, γράφει σε μια από τις ιστορίες του ο συγγραφέας του Γύρου. Πολαρόιντ από το Καράκας και ανθρωπογεωγραφίες, η ταυτότητα κάθε τόπου που σημαδεύεται από την ατμόσφαιρα της ζωής και την ενδελέχεια των στιγμών. Τοπία και παύσεις, λόγια και συγκυρίες, τίποτε δεν πάει χαμένο σε αυτόν τον μικρό Ναυτίλο που φωτίζεται ιδανικά από τις Εκδόσεις Βακχικόν, γεμάτος από χάρτες και εμπειρίες. Ανταποκρίσεις από μέρη που αγαπήθηκαν, από τόπους που μισήθηκαν, τόσα μίλια μακριά από την Αθήνα της τρίτης χιλιετίας.

Ο Νίκος Μικρόπουλος, που επιστρέφει και πάλι χάνεται στους προορισμούς του Γύρου του, ίσως να αντικρίζει τις ζαχαρένιες κούκλες των παιδιών που παρελαύνουν την Ημέρα του Θανάτου. Έπειτα τις καταβροχθίζουν γελώντας αυτά τα ίδια παιδιά που διδάσκονται εκείνη τη στιγμή ένα ατόφιο μυστήριο. Μαθαίνει το μέγεθος του Χονγκ Κονγκ από ύψος πεντακοσίων μέτρων, στην κορυφή του κόσμου. Το βαγόνι σκαρφαλώνει στο οδοντωτό σύρμα και είναι η στιγμή που θα ανάψουν σαν δάκρυα εκείνες οι κάθετες, φωτεινές επιγραφές από τα λογής μαγαζάκια. Εκείνα που συνωστίζονται στην άκρη της ματιάς του συγγραφέα. Ο Νίκος Μικρόπουλος αφήνεται στην τελετή του ταξιδιού, βρίσκεται την ίδια στιγμή σε κάθε μέρος που αγαπά. Θυμίζει τους ποιητές που πάντοτε γράφανε για δύο.

Μες στη ματαιότητα της καθημερινότητας που όλα τριγύρω υπηρετούν, οι μαρτυρίες του φαντάζουν ξεχωριστές.

Η γλαφυρότητα του Γύρου του κόσμου σε 80 ιστορίες, που συστήνουν τη φυσική και επιδέξια ματιά του Νίκου Μικρόπουλου, διαθέτουν για εξώφυλλο έναν χάρτη. Στο χρώμα της περγαμηνής, σημαδεύει τους τόπους με τα σύμβολά τους. Η Εριφύλη Μικροπούλου γεμίζει με αμμουδιά τις ταξιδιωτικές μας τσάντες καθώς ο συγγραφέας αφήνεται στη γλαφυρότητα του κόσμου, στα χίλια και ένα του πρόσωπα. Πόλεις και άνθρωποι που μας μορφώνουν, πόλεις και δρόμοι που περιέχουν εντός τους το σκίρτημα της περιπέτειας, τη δοκιμασία, τις σιωπές, τις εμπνεύσεις. Αυτές τις τελευταίες θα εμπιστευτεί για να αφηγηθούν όσα θυμάται και όσα ξέχασε από τους τόπους της περιπλάνησής του.

Έχω βέβαια φάει δυο τρεις καταιγίδες, όμως ο καιρός είναι ζεστός για Οκτώβρη σε αυτά τα πλάτη. Είναι το «Indian summer», η περίοδος καλοκαιρίας μετά τον πρώτο παγετό και πριν την οριστική έλευση του χειμώνα. Ο Νίκος Μικρόπουλος διασχίζει τις παγωμένες ατμόσφαιρες του Οντάριο, ακολουθεί τα κοπάδια των φορτηγών που πάνε και έρχονται ίδια παλίρροιες. Μες στη ματαιότητα της καθημερινότητας που όλα τριγύρω υπηρετούν, οι μαρτυρίες του φαντάζουν ξεχωριστές. Δοξάζουν ίσως ένα είδος λογοτεχνικής καταγραφής, μα πολύ περισσότερο την ίδια την αίσθηση ενός ανθρώπου. Για εκείνον που θα διαλέξει το εισιτήριο που του χαρίζεται εδώ, το προσωπικό, ψυχικό ενδιαφέρον, αυτό και μόνο αρθρώνει και αρμολογεί από την αρχή τις πολιτείες του εξαιρετικού αυτού βιβλίου. Εκείνες που και αν σήμερα φαντάζουν μακρινές, κρατούν καλά φυλαγμένο σαν μυστικό κάτι δικό του.

Άνθρωποι σαν τον Νίκο Μικρόπουλο σκέφτομαι πως σε μια άλλη εποχή θα στελέχωναν το πλήρωμα της μικρής Αργούς, έτοιμοι από καιρό για το ταξίδι και τον κίνδυνο τον ζωγραφισμένο. Θα το έκαναν δίχως αμφιβολία, μεταλαβαίνοντας ό,τι έχει να προσφέρει ο χάρτης με την ομορφιά των απλών ονομάτων, των παλιών και των καινούργιων και όσων πια σκεπάζει το βαρύ ορόσημο της αιωνιότητας.

Ο γύρος του κόσμου σε 80 ιστορίες έρχεται να συμπληρώσει τα εξαιρετικά δείγματα της ταξιδιωτικής μαρτυρίας που σκορπισμένα στα ράφια των βιβλιοπωλείων σηματοδοτούν την άνθηση του είδους. Ταξιδευτές που γεμίζουν φιλμ με λέξεις, μάτια που έχουν δει πολύ περισσότερα από όσα αφηγούνται, μα κάποια θαυμάσια οικονομία τούς επιβάλλει την ωραία τους γραφή. Θα προσμένουμε τα άλλα του ταξίδια και ίσως, ποιος το ξέρει, να έχουμε κάποια ωραία μέρα την τύχη να διασταυρωθούμε ξανά με τις συντεταγμένες του Νίκου Μικρόπουλου.