Ουσιαστικά εκείνο που χαρακτηρίζει τα διηγήματα του Αλέξανδρου Κυπριώτη είναι η έντονη πειραματική εκφορά. Κάπως η πρώτη λογοτεχνική κατάθεση, λίγο το νεαρό της ηλικίας, λίγο η διάθεση για κάτι πρωτότυπο, λίγο οι επήρειες από γερμανόφωνους συγγραφείς που ο δημιουργός μεταφράζει, δίνουν ένα αποτέλεσμα, το όποιο εμπεριέχει στοιχεία λογοτεχνικάάκρως αναρχικά. Πράγματι, ένα αναρχικό πόνημα που στο «διήγημα» με τον τίτλο «Η αγάπη κερδίζεται» στηρίζεται σε μία και μόνο παράγραφο: όπως ακριβώς το λέμε, ολόκληρο το κομμάτι –η λέξη δομείται δεν δίνει ακριβώς την εικόνα– εν πάση περίπτωση εμφανίζεται με μία παράγραφο, η οποία επαναλαμβάνεται δέκα ή δώδεκα φορές. Ενώ επιπλέον τα ολιγοσέλιδα αφηγήματα του σύντομου τόμου καταδεικνύουν πως ο δημιουργός, όχι μόνο δεν βρέθηκε μπροστά σε πληθώρα απ’ αυτά προκειμένου να καταλήξει, αλλά ενέταξε και δυο μονοσέλιδα, άρα μπορούμε να συμπεράνουμε πως ίσως η πρώτη παρουσία στον χώρο να ήταν βιαστική, αν όχι ημιτελής.Αυτό βέβαια σε τίποτα δεν μειώνει το ταλέντο που ο Κυπριώτης κατέχει και που είναι σίγουρο πως στο μέλλον θα αξιοποιηθεί περισσότερο και καλύτερα.

Κανένα από τα κομμάτια της συλλογής δεν διακρίνεται, κανένα όμως δεν απορρίπτεται τουλάχιστον αβίαστα. Το διήγημα «Τα κλειδιά του» έχει απρόβλεπτο και γι’ αυτό ενδιαφέρον φινάλε. Το «Και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος» είναι καλοδουλεμένο, φανταστικό, υπερρεαλιστικό και προκαλεί τα ανώτατα συναισθήματα, όπως είναι και το γέλιο και το δάκρυ. Το ομότιτλο του βιβλίου υπερέχει σε σύγκριση με τα υπόλοιπα στον τομέα της αφηγηματικής τέχνης και είναι ίσως το μόνο στο οποίο η επανάληψη λειτουργεί μεθοδικά, σε μια προσπάθεια απόσπασης της δραματικής κατάστασης που βιώνει ο μεταφραστής ήρωας από το μάτι του αναγνώστη. Το «Η αχαριστία της ψυχής» περικλείει τις σπουδαιότερες συναισθηματικές παραμέτρους, αλλά και τις δυσάρεστες αντιδράσεις ανάμεσα σε γονιούς και παιδιά. Στο «Μια σκέψη απλή», η αλήθεια είναι πως ενυπάρχει η μεγαλύτερη δυσαρμονία στην πρόσληψη και παράλληλα η λιγότερη επιτυχία του δρώμενου. Τέλος, τα δυο τελευταία «Ευτυχία» και «Barbie», ως δισέλιδα και μόνο, δεν είναι δυνατόν να αξιολογηθούν παρά το ενδιαφέρον τους στο γενικότερο σκηνικό της συλλογής.

Ο Αλέξανδρος Κυπριώτης είναι ένας πολύ ταλαντούχος, πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας και το σίγουρο είναι πως θα γράψει πολύ καλύτερα στο μέλλον, όταν κατασταλάξει υφολογικά και θεματολογικά και όταν απαγκιστρωθεί από στερεότυπα, που μεγάλοι πεζογράφοι εναποθέτουν στους ανίσχυρους ώμους νεαρών, που μόλις επιχειρούν. Χρειαστήκαμε μιάμιση ώρα για να διαβάσουμε μια συλλογή αξιόλογη, πρωτοποριακή, δρομολογημένη στην αισθητική, αναγνωστικά παραβιασμένη και λεκτικά, γλωσσικά και εκφραστικά προσβάσιμη. Αλλά, εάν ύστερα από πέντε ή δέκα βιβλία, που ο πεζογράφος μπορεί να δημοσιεύσει στη συνέχεια, βρεθούν κάποια πιο προχωρημένα, για μας δεν θα υπάρχει η παραμικρή έκπληξη.

Μ’ ένα καλά ακονισμένο μαχαίρι
Αλέξανδρος Κυπριώτης
Ίνδικτος
80 σελ.
Τιμή € 8,00

Ο Χρίστος Παπαγεωργίου είναι ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας.

Άλλα κείμενα:

• Λευτέρης Γιαννακουδάκης: «Τα φαντάσματα του Δεκέμβρη»
• Αχιλλέας ΙΙΙ: «Τέλος πάντων»
• Γιάννης Στρούμπας: «Περίμετρος»
• Ηλίας Λ. Παπαμόσχος: «Ανάληψη»
• Τάκης Καμπύλης: «Το κόμμα του καλού θεού»

Twitter