fbpx
Τιτίνα Δανέλλη: «Αίθουσα αναμονής»

Τιτίνα Δανέλλη: «Αίθουσα αναμονής»

«Δέκα καταδύσεις στην ανθρώπινη ψυχή» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της νέας συλλογής διηγημάτων της Τιτίνας Δανέλλη. Δέκα τολμηρές βουτιές από το χείλος του γκρεμού όπου ακροβατούμε όλοι μας, μέχρι τον αναπόφευκτο πυθμένα που, παρά την εκάστοτε διαφορετική μορφή του, έχει το ίδιο πάντοτε όνομα: αδιέξοδο. Ένας άντρας και μια γυναίκα συναντιούνται στο καφκικό περιβάλλον ενός σιδηροδρομικού σταθμού χωρίς τρένα και χωρίς σταθμάρχη. Ένας μεγαλομανής Ελληναράς προσπαθεί να γεμίσει το ανούσιο παρόν του με κλέος από φανταστικούς προγόνους. Ένας φουκαράς με χαμηλή αυτοεκτίμηση δίνει περισσότερη πίστη στα λόγια της πρώην γυναίκας του απ’ ό,τι στον ίδιο του τον καθρέφτη. Ένας γόης, που όλοι τον θαυμάζουν και τον λατρεύουν, αδυνατεί να τα βρει με τον εαυτό του. Μια παθολογική, ολέθρια ζήλια οδηγεί ένα ζευγάρι στο θάνατο, χορεύοντας σε ρυθμό μπολερό. Μια γυναίκα που εκπροσωπεί γνήσια την «αλλαγή» απλώνει ανέμελα την ακατάσχετη φλυαρία της, τον αριβισμό της, την τυφλή μανία της για κοινωνική άνοδο, φυσικά με τα χρήματα των άλλων.

Οι δέκα ιστορίες της Δανέλλη είναι ολότελα διαφορετικές μεταξύ τους, όχι μόνο στο περιεχόμενο, αλλά και στο ύφος και στο στιλ. Σε όλες όμως η συγγραφέας καταφέρνει να φωτογραφίσει τη μιζέρια και την κακομοιριά του Έλληνα, που τα τελευταία σαράντα χρόνια (το πρώτο διήγημα γράφτηκε το 1973 και το τελευταίο το 2012) ανέδειξε, κάτω από την εμπνευσμένη του ηγεσία, τα χειρότερα στοιχεία του εαυτού του. Καταφέρνει ακόμη να αποδείξει ότι το ύφος και η φόρμα, στα χέρια ενός επιδέξιου τεχνίτη, μπορούν από ναρκισσιστικός αυτοσκοπός να μετεξελιχθούν σε εργαλεία για την εξυπηρέτηση του στόχου του: να διατυπώσει τη θέση του με τρόπο εύληπτο και σαφή, περισσότερο για να την προτείνει παρά για να την επιβάλει. Το καυστικό χιούμορ και η λεπτή ειρωνεία που εναλλάσσονται με τις έντονες συναισθηματικές καταστάσεις ωθούν τον αναγνώστη να σκεφτεί και να κρίνει, αντί να περιοριστεί απλώς στο να συμφωνήσει.

Οι δέκα ιστορίες της Δανέλλη φέρουν μια δόση υπερβολής – μιας υπερβολής, όμως, που χρησιμοποιείται με μαστοριά για να λειτουργήσει ως ένας μεγεθυντικός φακός, εστιασμένος στο φαινόμενο που θέλει να εξετάσει. Μέσα σ’ αυτές τις «υπερβολικές» ιστορίες, οι χαρακτήρες που τις βιώνουν είναι ανθρώπινοι, καθημερινοί. Τους έχουμε όλοι συναντήσει. Έχουμε γνωρίσει πετυχημένους λογιστές που θα ήθελαν να είναι συγγραφείς, μηχανικούς που θα ήθελαν να είναι δάσκαλοι, δικηγόρους που θα ήθελαν να είναι στρατηγοί. Μπορεί οι ζηλιάρηδες εραστές, που υπάρχουν στον περίγυρό μας, να μην έχουν προκαλέσει την αναπηρία της αγαπημένης τους, μπορεί να μην έχουν επιχειρήσει να δολοφονήσουν έναν άγνωστο ζεν πρεμιέ που θαυμάζει η γυναίκα τους, όμως η αυτοκαταστροφική μανία της ζήλιας δεν είναι σε κανέναν μας άγνωστη. Προίκες που να εξανεμίστηκαν για χάρη της πολιτικής ανόδου του γαμπρού έχουμε δει πολλές. Απλά η συγγραφέας, με παιγνιώδη διάθεση, αντιστρέφει τους ρόλους.

Ως ψυχρός ερευνητής, η Δανέλλη αντιμετωπίζει με αρκετή σκληρότητα τους χαρακτήρες της. Ανατέμνει τους ιστούς, τρυπά τα αποστήματα και όπου χρειάζεται είναι άτεγκτη. Με φονικό χιούμορ, πότε δι’ ελέου και φόβου και πότε δια σκώμματος και γέλωτος, χτυπά χωρίς οίκτο, αφού κανέναν οίκτο δεν δείχνει και η ζωή. Κι όμως, σ’ ολόκληρο το έργο η τρυφερή ανθρώπινη προσέγγιση είναι εμφανής, χωρίς να παρασύρεται ποτέ σ’ ένα ανούσιο, έστω και ευχάριστο για τον αναγνώστη, χάπι εντ. Η σκηνή του λογιστή που σχεδιάζει τη δολοφονία της γυναίκας του και της φίλης της, με την απροσδόκητη και εξαιρετικά ευρηματική εξέλιξή της είναι πραγματικά συγκλονιστική και αντάξια ενός χιτσκοκικού θρίλερ.

Ξεχωριστή θέση στη συλλογή κατέχει το τελευταίο διήγημα, «Το συμβόλαιο». Ο ήρωάς του, Ιούλιος Καίσαρης του Αυγούστου –που ευθύνεται όχι γιατί «τα έφαγε» μαζί με τον κ. Πάγκαλο και την παρέα του, αλλά γιατί τους παρακολούθησε παθητικά να «τα τρώνε»– φέρει στοιχεία που ο καθένας μας θα αναγνωρίσει μέσα του, κομμάτια του εαυτού του. Δεν θα μπορέσουμε όμως να βαυκαλιστούμε βυθιζόμενοι σε μια αυτοπαρηγορητική μοιρολατρική κατάθλιψη. Ως κόλαφος θα μας ξυπνήσει η εξαιρετικά επιτυχημένη μοιραία γυναίκα, η Χάρις Δακρυδάκη. Αλίμονο! στο χαρακτήρα και τα έργα της, επίσης, θα αναγνωρίσουμε «αμαρτήματα εκούσιά τε και ακούσια» που «έργω ή διανοία» διαπράξαμε.

Ξεκινώντας την αφήγησή του, ο λογιστής καταφέρεται εναντίον των αναγνωστών που βιάζονται να πάνε στην τελευταία σελίδα για να μάθουν το τέλος της ιστορίας. Ομολογώ πως συχνά υποκύπτω κι εγώ σε αυτόν τον πειρασμό. Δεν μπόρεσα να το κάνω ωστόσο σε καμιά από τις δέκα ιστορίες της Δανέλλη, γιατί όταν άρχιζα με την πρώτη σελίδα, μου ήταν αδύνατον να διακόψω την ανάγνωση, έστω και μόνο για να μάθω πρόωρα το τέλος.

Αίθουσα αναμονής
Τιτίνα Δανέλλη
Καστανιώτης
181 σελ.
Τιμή € 9,59

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.