fbpx
Μιχάλης Πατένταλης: «Ποιος σκότωσε τον Μότσαρτ»

Μιχάλης Πατένταλης: «Ποιος σκότωσε τον Μότσαρτ»

Πώς συναντιούνται στον λαβύρινθο ενός καλοστημένου ψυχολογικού θρίλερ ένας ανυποψίαστος σπουδαστής της Μουσικής Ακαδημίας της Βιέννης, αινιγματικοί καθηγητές μουσικής, ένας μασονικός όρκος σιωπής κι ένας μουσικός γρίφος που ξεκλειδώνει την τελευταία χαμένη παρτιτούρα του Ρέκβιεμ του Μότσαρτ; Πώς απαντιούνται τα ερωτηματικά από μυστηριώδεις δολοφονίες σαν αυτοκτονίες φοιτητών της Μουσικής Ακαδημίας; Πώς ξετυλίγεται το γαϊτανάκι της πλοκής, η οποία τυγχάνει να είναι γραμμική και η μία κατάσταση διαδέχεται την άλλη με μαθηματική ακρίβεια; Πώς καταλήγει ο κατά τα άλλα υγιέστατος νεαρός σπουδαστής πρωταγωνιστής Αλέξης Βελίδης στο ψυχιατρείο; Πώς κουμπώνουν όλες οι απαντήσεις μεταξύ τους και μάλιστα μέσα από τον εξαγνισμό που η συναισθηματική ρομαντική εμπλοκή του πρωταγωνιστή απλόχερα προσφέρει; Ποιο είναι το κρυπτογραφημένο μήνυμα που κρύβει η παρτιτούρα, στο οποίο όσοι τείνουν να πλησιάσουν πεθαίνουν; Πώς εξιχνιάζεται, εντέλει, το μεγάλο μυστήριο μιας διάσημης μυθοπλαστικής δολοφονίας της μεγαλύτερης μουσικής ιδιοφυΐας όλων των εποχών;

Λένε πως «ένας συγγραφέας επιτρέπεται να πάει παντού και να ονειρευτεί όσα όνειρα θέλει», πόσο μάλιστα όταν είναι ένας χαρισματικός storyteller, ένας γοητευτικός παραμυθάς, γητευτής των λέξεων, των εικόνων και των καταστάσεων, ένας συγγραφέας που νιώθει την επιτακτική ανάγκη να πει μια ιστορία και που είναι κατά κύριο λόγο ποιητής, κι είναι αυτό κάτι που αφήνει το πιο βαθύ αποτύπωμά του και στον πεζό του λόγο, προσδίδοντας στο έργο του μια αδιαμφισβήτητη λογοτεχνική αρετή, αυτήν μιας συναρπαστικής αφηγηματικής δεινότητας με τη χρήση ποιητικών εκφραστικών μέσων.

Η νομπελίστρια συγγραφέας Ντόρις Λέσινγκ είχε πει: «Λέμε μια ιστορία και θέλουμε να δούμε τι θα γίνει μετά κι είμαστε εμείς οι πιο ανυπόμονοι και ανήσυχοι αναγνώστες μας. Αλλιώς, το γράψιμο είναι άψυχο». Εκφραστικά γενναιόδωρος, ο Μιχάλης Πατένταλης φροντίζει και ψυχώνει τον λόγο του με επιτυχημένα στοιχεία που ζωηρεύουν τις περιγραφές τόπων, προσώπων, συναισθημάτων και συντελούν στην καλλιέπειά του. Ένα καλειδοσκόπιο με το προσωπικό του ύφος περιστρέφει τα χρωματικά φάσματα των λέξεων, μαγεύοντας κατά τόπους τον αναγνώστη.

Ένα επιτυχημένο ψυχολογικό θρίλερ είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Μιχάλη Πατένταλη, με δομή, πλοκή, δράση και ανάλυση χαρακτήρων που κινούνται με άνεση στο σκηνικό που τόσο ευφυώς και εμπνευσμένα δημιούργησε και χρωμάτισε, μέσα από πλούσιο σε δυνατότητες χρωστήρα, με διαδρομές που συνδέουν μεταξύ τους ένα ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο σε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη, η Βιέννη, το Παρίσι, το Κάιρο. Δυνατό του χαρτί αυτό ενός πρωτότυπου ευρήματος, η χαμένη παρτιτούρα που κρύβει σε κρυπτογραφημένη μορφή τον δολοφόνο του Μότσαρτ, ένα εύρημα γύρω από το οποίο περιελίσσεται μια ιστορία μυστηρίου που κερδίζει τη λογοτεχνική παρτίδα πόκερ κρυμμένη σαν άσος στο μανίκι.

Πάνω απ’ όλα, όμως, ένα επιτυχημένο ψυχολογικό θρίλερ πρέπει να λειτουργεί όπως μια κινηματογραφική ταινία, οφείλει να κρατά τον αναγνώστη σε εγρήγορση, ανησυχία, ανυπομονησία, αγωνία και περιέργεια, κυρίως αυτή για το τι θα συμβεί παρακάτω και πού και πώς θα καταλήξει. Θα μπορούσα να αντιπαραθέσω αυτό το λογοτεχνικό είδος με μια ταινία φιλμ νουάρ, όπου εντοπίζω ομοιότητες, αλλά και χρήσιμες διαφορές. Στα φιλμ νουάρ οι πρωταγωνιστές είναι καταδικασμένοι σαν τα έντομα στη φωτιά, μια φαμ φατάλ με τον μοιραίο ρόλο της εξημερώνει το σκοτάδι, ενώ ο άνδρας είναι συνήθως αδύναμος κι ελαττωματικός. Το όφελος ένα ανήθικο ειδύλλιο.

Ένα καλειδοσκόπιο με το προσωπικό του ύφος περιστρέφει τα χρωματικά φάσματα των λέξεων, μαγεύοντας κατά τόπους τον αναγνώστη.

Στο μυθιστόρημα του Πατένταλη, σε μια ατμόσφαιρα φιλμ νουάρ, έχουμε έναν ήρωα που φαίνεται ρεαλιστικός αλλά δεν είναι ούτε αδύναμος, ούτε ελαττωματικός, αντιθέτως χαρισματικός και ακέραιος, έχουμε μια ατμόσφαιρα σκοτεινή, ασφυκτικά γεμάτη από σκιές που πηγαινοέρχονται, μια δαιδαλώδη πλοκή, που όμως διασώζει τους κεντρικούς χαρακτήρες, και μια γυναίκα, τη Μαλάικα –σημαίνει «άγγελος» στα αραβικά– που έχει μοιραία χαρακτηριστικά, αλλά δεν συμπεριφέρεται σαν φαμ φατάλ. Στο μυθιστόρημα που εξετάζουμε, το ειδύλλιο είναι απολύτως ηθικό και ο έρωτας, εξαγνίζοντας τους πρωταγωνιστές, θριαμβεύει.

Ο Μιχάλης Πατένταλης παρακολουθεί από κοντά τους πρωταγωνιστές και κομπάρσους, αναλύει και ανατέμνει τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις προθέσεις τους, τις ψυχολογικές καταστάσεις που τους ταλανίζουν και τους εγκλωβίζουν, αποδεικνύοντας ότι ξέρει να κινεί διαισθητικά τα νήματα της εξέλιξης του γρίφου της ιστορίας που έχει να επιλύσει. Επίσης ξέρει, κι αυτό είναι το εντυπωσιακό για πρώτο μυθιστόρημα, να στήνει και μια ατμόσφαιρα μυστηρίου, ανατροπών και εκπλήξεων, όπου όλα τα στοιχεία συνδέονται και λύνονται, βιδώνονται και ξεβιδώνονται, κουμπώνουν και ξεκουμπώνουν με μια μαεστρία, μια απλότητα και μια αμεσότητα που δεν κουράζει τον αναγνώστη με άσκοπες φλυαρίες και λεπτομέρειες, αλλά τον οδηγεί σε ένα ταξίδι στο εσωτερικό του μυαλού, σ’ έναν λαβύρινθο αναζήτησης στοιχείων, σε χώρους και φωτισμούς που κόβουν σαν γυαλί, στο μυστήριο που θαμπώνει την πατίνα του χρόνου, σε μια διαδρομή εντέλει που απολαμβάνει όσο και μια σειρά επεισοδίων του θρυλικού Σέρλοκ Χολμς.

Η μουσική που σαν άρωμα εκλύεται από κάθε σελίδα του βιβλίου είναι ένα θέμα που φαίνεται να συναρπάζει τον συγγραφέα, ο οποίος έχει κάνει και σχετικές σπουδές. Η γραφή συνδέεται με την τέχνη. Η τέχνη συνδέεται με τη ζωή. Ο συγγραφέας συνδέεται με την τέχνη μέσω της ζωής και με τη ζωή του μέσω της τέχνης του. Η έκδηλη αγάπη του για τη μουσική είναι ο κρίκος που συνδέει καλλιτεχνικά το δημιούργημά του με τον πυρήνα της ύπαρξής του.

mpatentΑν υποθέσουμε ότι το ξεφύλλισμα της ζωής αποδεικνύεται τόσο άχαρο όσο και η ανάγνωση ενός εγχειριδίου χρήσης οικιακής συσκευής, τότε ένα είναι σίγουρο, ότι η μόνη αντίσταση στην απομάγευση του κόσμου είναι μια σταγόνα νέκταρ που μας ανήκει δικαιωματικά, αρκεί να γνωρίζει κανείς ποιο λουλούδι να τρυγήσει. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Μιχάλης Πατένταλης στο πρώτο του μυθιστόρημα τρυγά το λουλούδι της μουσικής.

 

Ποιος σκότωσε τον Μότσαρτ
Μιχάλης Πατένταλης
Κλειδάριθμος
272 σελ.
ISBN 978-960-461-888-0
Τιμή €13,30
001 patakis eshop


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Ελένη Καραγιάννη: «Το κόκκινο τάπερ»

Όταν έφτασε στα χέρια μου αυτή η πρώτη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Καραγιάννη ήμουν βέβαιη, διαβάζοντας τον τίτλο, ότι θα ήταν γεμάτη αγάπη όπως ένα μαμαδίστικο «κόκκινο τάπερ» και δεν γελάστηκα....

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Γιώργος Αγγελίδης: «Σκοτεινή κληρονομιά»

Η Σκοτεινή κληρονομιά του Γιώργου Αγγελίδη αποτελεί μια ενδιαφέρουσα αφήγηση, που συνδυάζει με δεξιοτεχνία τη φαντασία και το κοινωνικό δράμα. Ο συγγραφέας, μετά την «Τριλογία του φεγγαριού», αποφασίζει να...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Χρυσοξένη Προκοπάκη: «Αβαρής»

Το τελευταίο πεζογραφικό βιβλίο της Χρυσοξένης Προκοπάκη έρχεται για να διευρύνει τα όρια του αφηγηματικού λόγου και τον κάνει να εναγκαλισθεί μεθόδους και τεχνικές του θεάτρου και, συγκεκριμένα,...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.