fbpx
Lluís Prats: «Χάτσικο, ο σκύλος που περίμενε»

Lluís Prats: «Χάτσικο, ο σκύλος που περίμενε»

Είναι λίγο πολύ γνωστή η αληθινή ιστορία του Χάτσικο, του πιστού σκύλου Ακίτα που είχε τόσο πολύ δεθεί με το αφεντικό του ώστε να εξακολουθεί να τηρεί την καθημερινή τους συνήθεια ακόμα και όταν ο θάνατος μπήκε ανάμεσά τους. Το 2009 γυρίστηκε η ταινία Χάτσικο, η ιστορία ενός σκύλου με τη δράση να μεταφέρεται στη σύγχρονη Αμερική και πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Γκιρ, ενώ πολύ νωρίτερα είχε γυριστεί και μία γιαπωνέζικη εκδοχή, το Hachico monogatori (1987). Έχουν επίσης γραφτεί και αρκετά βιβλία με θέμα τους αυτή την τόσο συγκινητική και βαθιά συναισθηματική ιστορία.

Το Χάτσικο, ο σκύλος που περίμενε του Λουίς Πρατς, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος σε μετάφραση της Κλεοπάτρας Ελαιοτριβιάρη, αφηγείται τα αυθεντικά γεγονότα που έλαβαν χώρα ανάμεσα στα έτη 1924 και 1935 στο Τόκιο της Ιαπωνίας, διανθισμένα με τα απαραίτητα στοιχεία μυθοπλασίας.

Τον Ιανουάριο του 1924, ο διακεκριμένος πανεπιστημιακός καθηγητής αγρονομίας Χιντεσαμπούρο Ουένο παραλαμβάνει από τον τοπικό σιδηροδρομικό σταθμό ένα κουτάβι Ακίτα τριών μηνών για την κόρη του, ωστόσο ελάχιστος χρόνος χρειάζεται για να δεθεί ο ίδιος με το πανέμορφο, χιονάτο σκυλάκι, το οποίο, με τη σειρά του, τον συμπάθησε από την πρώτη στιγμή:

«Υπήρχε κάτι πιο βαθύ και έξυπνο σε εκείνα τα θλιμμένα και μελαγχολικά μάτια. Ποτέ ο καθηγητής Χιντεσαμπούρο, ακόμα κι όταν είχε κάνει την πρακτική του στους κάμπους του Κιότο, κοντά στα αυτοκρατορικά παλάτια, και είχε χρειαστεί να εργαστεί με κάθε είδους ζώο, δεν είχε συναντήσει πλάσμα που να τον παρατηρεί χωρίς να περιμένει τίποτα, ενώ ταυτόχρονα έμοιαζε να περιμένει τα πάντα».

Για ένα διάστημα λίγων μηνών μέχρι τον Μάιο του 1924, ο καθηγητής Ουένο και ο Χάτσικο ακολουθούν μια εξαιρετικά ευχάριστη και ιδιότυπη ρουτίνα: ο Χάτσικο ξεκινάει κάθε μέρα μαζί με τον καθηγητή την ώρα που εκείνος φεύγει για να πάει στη δουλειά του και τον συνοδεύει μέχρι τον σταθμό του τρένου. Στη συνέχεια γυρίζει στο σπίτι και το απόγευμα, καθώς πλησιάζει η ώρα για την επιστροφή του καθηγητή, ο Χάτσικο βγαίνει και πάλι έξω, φτάνει στον σταθμό και περιμένει το αγαπημένο του αφεντικό να κατέβει από το τρένο για να γυρίσουν μαζί στο σπίτι.

Αυτή η τόσο ξεχωριστή καθημερινότητα, η αφοσίωση του Χάτσικο και το δέσιμο ανάμεσα στον άνθρωπο και τον σκύλο είναι στοιχεία που, φυσικά, δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα, και σύντομα ο μικρόκοσμος γύρω από τον σταθμό και τους γειτονικούς δρόμους μαθαίνει γι’ αυτή την πρωτότυπη αλλά τόσο συγκινητική φιλία και ο Χάτσικο γρήγορα γίνεται η μασκότ και το σήμα κατατεθέν της περιοχής:

«Ο Χάτσικο ήταν ήδη αρκετά γνωστός στη γειτονιά, αφού όσοι έπαιρναν το τρένο στον σταθμό της Σιμπούγια τον έβλεπαν να περιμένει τον καθηγητή Χιντεσαμπούρο, και εκείνος ανταποκρινόταν με τον ίδιο τρόπο σε όλους όσοι τον χαιρετούσαν ή τον χάιδευαν».

Οι ώρες της ημέρας που ο καθηγητής περνάει με τον τετράποδο φίλο του είναι πολύτιμες και μαγικές:

«Όταν έβγαιναν για περίπατο, ο καθηγητής εξηγούσε στον Χάτσικο όλα τα διαφορετικά είδη πεταλούδας, τι έτρωγαν και πού ζούσαν».

Αντιμετωπίζει πλέον τον Χάτσικο σαν άνθρωπο, και ο σκύλος, με το ένστικτο και τη νοημοσύνη που χαρακτηρίζει τη ράτσα του, ανταποκρίνεται ανάλογα. Δεν πρόκειται πια για έναν άνθρωπο και έναν σκύλο – οι δυο τους γίνονται οι καλοί φίλοι που κάνουν την βόλτα τους και «κουβεντιάζουν» με έναν δικό τους μοναδικό κώδικα επικοινωνίας.

Μέσα από αυτήν τη συνολική απλότητα, τα συγκινητικά και διαχρονικά μηνύματα που περνούν διακριτικά πίσω από τις λέξεις γίνονται άμεσα αντιληπτά και απόλυτα κατανοητά σε όλη τους την ουσιαστική σημασία. 

Μια μέρα ωστόσο ο καθηγητής δεν γυρίζει το απόγευμα στο σπίτι του. Παθαίνει εγκεφαλική συμφόρηση κατά τη διάρκεια μιας διάλεξης και σύντομα πεθαίνει. Ο Χάτσικο αντιλαμβάνεται με το δυνατό του ένστικτο την τραγική αυτή εξέλιξη, αλλά μέσα του τίποτα δεν αλλάζει. Συνεχίζει να τηρεί ευλαβικά την αγαπημένη συνήθεια που τον συνέδεε με το αφεντικό του, επιστρέφοντας καθημερινά στον σταθμό, περιμένοντας τον κύριό του, για δέκα περίπου συνεχόμενα χρόνια.

Με λιτότητα, απλές αλλά ουσιαστικές περιγραφές, ενίοτε απέριττα λυρικές, ο Λουίς Πρατς, Καταλανός συγγραφέας δοκιμίων, μελετών τέχνης, εφηβικών και παιδικών βιβλίων καθώς και ιστορικών μυθιστορημάτων, με σπουδές στην Ιστορία της Τέχνης και την Αρχαιολογία, ξεδιπλώνει την όμορφη αυτή ιστορία μέσα από μια καταγραφή των καθοριστικών γεγονότων που τη συνέθεσαν. Εξίσου λιτές, φιλοτεχνημένες με ευαισθησία, οι εικόνες της Πολωνής εικονογράφου Ζουζάνα Τσελέι αποτυπώνουν το κλίμα της αφήγησης, με τον ασπρόμαυρο τόνο τους να παραπέμπει εύστοχα στην περασμένη εποχή όπου έλαβαν χώρα τα γεγονότα της ιστορίας. Μέσα από αυτήν τη συνολική απλότητα, τα συγκινητικά και διαχρονικά μηνύματα που περνούν διακριτικά πίσω από τις λέξεις γίνονται άμεσα αντιληπτά και απόλυτα κατανοητά σε όλη τους την ουσιαστική σημασία.

Η αγάπη, η αφοσίωση, η πίστη, οι συναισθηματικοί δεσμοί είναι αξίες που δεν φθείρονται με το πέρασμα του χρόνου. Οι άνθρωποι συνήθως έχουν την τάση να ξεχνούν και να μην αντιλαμβάνονται πόσο σημαντικές και πολύτιμες είναι οι φαινομενικά μικρές αλλά, στην ουσία, πέρα για πέρα σημαντικές χαρές τις καθημερινότητας.

Lluís PratsΟ Χάτσικο, «ο πιστός σκύλος» –όπως καίρια τον χαρακτηρίζει η επιγραφή που συνοδεύει το άγαλμά του στην πλατεία έξω από τον σταθμό του τρένου– δίνει μαθήματα ζωής, τιμώντας για όλη την υπόλοιπη ζωή του τον άνθρωπο που του έδωσε όλη του την αγάπη και που τον έκανε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς του. Έφτανε αυτό για να τον κάνει ευτυχισμένο και δεν ήθελε τίποτε άλλο. Και όταν ήρθε η ώρα να ανταμώσει με το αγαπημένο του αφεντικό, οι δυο τους έσμιξαν στον σταθμό του τρένου, εκεί όπου είχαν πρωτοσυναντηθεί, ενώ τους περίμενε μια αιωνιότητα γεμάτη ατελείωτες βόλτες. Αυτό ήταν, κατά κάποιο τρόπο, και το μικρό τους μυστικό, κάτι που όλοι όσοι ήξεραν και είχαν αγαπήσει τον Χάτσικο δεν σκέφτηκαν όταν έμαθαν για τον θάνατό του:

«Αυτό που κανείς τους δεν ήξερε ήταν ότι πολλά, πάρα πολλά χιλιόμετρα μακριά από τη Σιμπούγια, πάνω στη χρυσή άμμο μιας ατέλειωτης παραλίας, περπατούσε ένας γέρος καθηγητής αγρονομίας και ότι δίπλα του, όπως ακριβώς του είχε ορκιστεί επισήμως το αφεντικό του, ένας σκύλος γάβγιζε χαρούμενος παίζοντας με τα κύματα».

 

Χάτσικο, ο σκύλος που περίμενε
Lluís Prats
Μετάφραση: Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη
Εικονογράφηση: Zazanna Celej
Παπαδόπουλος
160 σελ.
ISBN 978-960-569-745-7
Τιμή: €9,99
001 patakis eshop


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΝΕΑΝΙΚΑ - ΕΦΗΒΙΚΑ
Kiran Millwood Hargrave: «H Τζούλια και ο καρχαρίας»

Εμένα με λένε Τζούλια. Και θα σας διηγηθώ την ιστορία από εκείνο το καλοκαίρι που πέρασα σε έναν φάρο. Το καλοκαίρι που σχεδόν έχασα τη μαμά μου και βρήκα έναν καρχαρία πιο παλιό κι από τα αιωνόβια δέντρα... Απλά,...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΝΕΑΝΙΚΑ - ΕΦΗΒΙΚΑ
Στέλλα Στεργίου – Γεωργία Ζάχαρη: «Άλκη Ζέη: Κοντά στις ράγιες»

Μία πολύ επιτυχημένη μεταφορά σε graphic novel ενός από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματα της μεγάλης Ελληνίδας συγγραφέα, της Άλκης Ζέη, η οποία απεβίωσε το 2020, υπογράφουν δύο νέες γυναίκες...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΝΕΑΝΙΚΑ - ΕΦΗΒΙΚΑ
Θοδωρής Κούκιας: «Τετράγωνα κύματα, ιπτάμενες μέδουσες»

Συναρπάζει νεαρούς αλλά και μεγαλύτερους αναγνώστες το βιβλίο του Θοδωρή Κούκια Τετράγωνα κύματα, ιπτάμενες μέδουσες, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κέδρος, για αναγνώστες από 15 ετών. Η ιστορία του...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.