Ευαγγελία Γκουντρουμπή: «Ο καρκίνος, οι γενναίοι φίλοι μου κι εγώ»

«Δεν υπάρχει καρκινοπαθής που δεν ξέρει τη μυρωδιά του θανάτου, που δεν τον έχει κοιτάξει κατάματα, που τον έχει διώξει από το μυαλό του. Όταν όλος ο κόσμος τον προσπερνάει, ο καρκινοπαθής κοντοστέκεται να τον χαιρετήσει, να του πει σε νίκησα, κάθισε απέναντί μου, μείνε μακριά μου, δεν ήρθε η ώρα μου. Ξέρει ότι είναι εκεί δίπλα του, όταν όλοι οι άλλοι ξεχνάνε. Φεύγουν κάθε πρωί για τη δουλειά τους, χωρίς να τον οσμίζονται στον αέρα όπως εμείς. Κι ας είναι εκεί. Γιατί είναι. Δίπλα στη ζωή είναι ο θάνατος. Άλλοτε είναι ασθένεια, άλλοτε κάποιο τροχαίο, κανείς μας δεν έχει εγγυήσεις ούτε ξέρει πότε θα έρθει. Άλλες φορές είναι απρόσμενος, αιφνίδιος, άλλες φορές αργός και βασανιστικός. Άλλες φορές έρχεται νωρίς, άλλες φορές στην ώρα του κι άλλες φορές αργά».

Τα λόγια είναι της Ευαγγελίας Γκουντρουμπή, που βίωσε την ασθένεια και αποφάσισε να μιλήσει για όλα όσα πέρασε προσπαθώντας να αντιμετωπίσει το τέρας με λογική, με κουράγιο και, κυρίως, με τη βοήθεια κάποιων αληθινών φίλων, που της επέτρεψαν να μοιραστεί τον πόνο της και να βρει δύναμη. Διαβάζοντας την ιστορία της, έρχεσαι αντιμέτωπος με μια σειρά από ζητήματα που αφορούν έναν καρκινοπαθή, τους γιατρούς, τις εναλλακτικές θεραπείες, τους κάθε λογής τσαρλατάνους, τη θρησκεία, την ψυχολογία, την οικογένεια, τα λόγια και τη στάση του περίγυρου, τις εγχειρήσεις και τις τομές, τον πόνο που είναι κι αυτός στοιχείο της ζωής όσο κι αν θέλουμε να τον αποφύγουμε και στον οποίο οι γυναίκες δείχνουν σίγουρα περισσότερη αντοχή, τις ανασφάλειες και τα ανομολόγητα μυστικά που βαραίνουν ασήκωτα όσους δεν θέλουν να τα μοιραστούν, τους φίλους που είναι για πολλούς ο κύριος λόγος ύπαρξης, τη χαμένη ευεξία και την ομορφιά που φεύγουν τόσο άδοξα, την αναπόληση των περασμένων, την αξιολόγηση των επιλογών, καθώς νιώθεις ότι η παρουσία σου στη γη μπορεί να τερματιστεί ανά πάσα στιγμή, τον απολογισμό του παρελθόντος, τι έκανες σωστά, τι θα μπορούσες να είχες κάνει αλλιώς, τι έχασες, τι κέρδισες, αν άξιζε τον κόπο η προσπάθεια, όλες αυτές οι παράμετροι αναλύονται εξαντλητικά. Και καθώς η συγγραφέας, που πρώτη φορά εκτίθεται στο αναγνωστικό κοινό, διαθέτει όχι μόνο ένα υλικό τόσο ενδιαφέρον αλλά και ταλέντο, προκύπτει ένα κείμενο αληθινό και βαθύ.

Και καθώς η συγγραφέας, που πρώτη φορά εκτίθεται στο αναγνωστικό κοινό, διαθέτει όχι μόνο ένα υλικό τόσο ενδιαφέρον αλλά και ταλέντο, προκύπτει ένα κείμενο αληθινό και βαθύ.

Ο καρκίνος είναι μια λέξη ταμπού, οι περισσότεροι την αποφεύγουμε γιατί κρύβει πίσω της τον θάνατο που κανείς δεν θέλει να σκέπτεται, όμως όταν ζήσεις την εμπειρία που περιέχει τότε όλα αλλάζουν, όλοι δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό αντικρίζοντας το τέλος, εκεί καθένας καταθέτει όλα τα όπλα του, άλλος τη σκληρότητα, άλλος τον θεό και τις προσευχές, άλλος την απελπισία, το πείσμα, την αδιαφορία. Γιατί ο θάνατος έχει και τα καλά του, η σκέψη του σε κάνει ταπεινό, σοβαρό, σε αναγκάζει ν’ ανακαλύψεις και να εκτιμήσεις αρετές όπως η καρτερία, η υπομονή, η αξιοπρέπεια, αρχίζεις να φιλοσοφείς, τα βλέπεις όλα από άλλο πρίσμα, προσέχεις ποιον βάζεις στη ζωή σου, για πολλούς είναι ένα καινούργιο ξεκίνημα.

egntrmp Η ιστορία του βιβλίου έχει να κάνει με γεγονότα που πολλοί από μας έχουμε ζήσει προσωπικά ή μέσω κάποιου οικείου προσώπου. Είναι μια ιστορία που μιλά για αξονικούς τομογράφους, ακτινοθεραπείες, φυσιοθεραπείες, βιοχημικές και ιστολογικές εξετάσεις, διαγνώσεις, κορτιζόνες, παρενέργειες χαπιών, δείκτες, σπινθηρογραφήματα, καρδιογραφήματα, ατελείωτες ώρες στα νοσοκομεία που αποπνέουν εκείνη την ιδιότυπη αγχωτική μυρουδιά, ορούς, δίαιτες, αγωνίες, δάκρυα, νοσοκόμους, θαλάμους και διαδρόμους, χώρους και καταστάσεις όπου ο σύγχρονος άνθρωπος δίνει καθημερινά τις μάχες του απέναντι στον αιώνιο εχθρό. 1-0 στο ημίχρονο...