ΜΕΛΕΤΕΣ - ΔΟΚΙΜΙΑ

Ντάνιελ Κλάιν:
«Ταξίδια με τον Επίκουρο»
της Ανθούλας Δανιήλ

Το βιβλίο Ταξίδια με τον Επίκουρο του Ντάνιελ Κλάιν είναι το καλύτερο αντίδοτο στο άγχος της εποχής. Ο συγγραφέας του «αναζητεί τη φύση της ευτυχίας μέσα στο ελληνικό φως» και όχι στο σκοτεινό φαουστικό γραφείο του.
Στην Ύδρα, λοιπόν, του 1960, ο Κλάιν γοητεύεται από το φως, από τους ανθρώπους και από τον τρόπο ζωής τους. Χρόνια μετά, επανέρχεται για να μελετήσει τον Επίκουρο μέσα στο κατάλληλο περιβάλλον. Σαν σκηνοθέτης ανακαλύπτει το φυσικό ντεκόρ, πάνω από το λιμάνι, σαν αρχαίο θέατρο, με την ορχήστρα...

Περισσότερα »

ΠΟΙΗΣΗ

Δημήτρης Λαμπρέλλης:
«Ο τυφλός κορυδαλλός»
της Σταυρούλας Γ. Τσούπρου

«Εσύ που την ανάσα σου την καίει ένα χνούδι
βγαίνεις κι αγγίζεις τη φωτιά σα να ’τανε λουλούδι»
Σε ένα άρθρο του δημοσιευμένο το 1901, όπου επρόκειτο ουσιαστικά για τη διατύπωση μιας διαφωνίας με τις απόψεις του Edgar Allan Poe περί ποιητικής τέχνης και πιο συγκεκριμένα περί της έκτασης, χρονικής και χωρικής, την οποία πρέπει να καταλαμβάνουν τα ποιήματα, ο Κωστής Παλαμάς υπερασπιζόταν τεκμηριωμένα και νηφάλια τα απορριπτέα από τον Αμερικανό «ογκώδη» ποιήματα, προβαίνοντας, με τη σειρά του, στη συγκρότηση μιας ενοποιητικής, κατά έναν...

Περισσότερα »

ΝΕΑΝΙΚΑ - ΕΦΗΒΙΚΑ

Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου:
«Αγάπησέ με…
και άλλα παραμύθια»

της Ελένης Χωρεάνθη

Τα τελευταία χρόνια, η Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου ασχολείται και με τη συγγραφή παραμυθιών. Η ποιητική της ευαισθησία, το αδιαμφισβήτητο ταλέντο, η πλούσια ως αχαλίνωτη φαντασία, η πολύχρονη συγγραφική της πείρα και, πάνω απ’ όλα, η κατάκτηση των εκφραστικών μέσων και ο επιδέξιος χειρισμός της γλώσσας είναι τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της και «χτίζει» κάθε φορά το έργο της.
Με το προηγούμενο βιβλίο της, Συνέντευξη με το φάντασμα του βάλτου, έκανε αισθητή την παρουσία της στον χώρο του βιβλίου για παιδιά και εφήβους. Τώρα...

Περισσότερα »

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Πάνος Τσίρος:
«Δεν είν’ έτσι;»
του Χρίστου Παπαγεωργίου

Κατ’ αρχάς, μια προσωπική εξομολόγηση: γράφουμε για το βιβλίο του Πάνου Τσίρου δύο χρόνια και περισσότερο απ’ την ημερομηνία της έκδοσής του, διότι και δεν το ανακαλύψαμε και δεν έφτασε στα χέρια μας εγκαίρως. Πάντως, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Αφού πρόκειται για μια εξαιρετική και ποιοτική διηγηματογραφική κατάθεση, η οποία δεν έχασε μέχρι σήμερα το παραμικρό απ’ την αξία της.
Πράγματι, ο τόμος με τα αφηγήματα Δεν είν’ έτσι; κινείται σταδιακά και ολοκληρωτικά γύρω απ’ την κρίση, που έπληξε τη χώρα τα τελευταία χρόνια...

Περισσότερα »

ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Μάικλ Κόνελι:
«Το μαύρο κουτί»
του Φίλιππου Φιλίππου

Ο Μάικλ Κόνελι (Φιλαδέλφεια της Πενσιλβάνια, 1956), δημοσιογράφος και αστυνομικός συντάκτης σε μεγάλες εφημερίδες των ΗΠΑ, το 1992 αποφάσισε να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία κι έγραψε το αστυνομικό μυθιστόρημα Σκοτεινή ηχώ, με κεντρικό ήρωα τον ντετέκτιβ Χάρι Μπος. Η επιτυχία του βιβλίου τον ώθησε να γράψει κι άλλα παρόμοια, που μέχρι σήμερα έχουν φτάσει τα είκοσι εφτά, έχουν πουλήσει περισσότερα από πενήντα οχτώ εκατομμύρια αντίτυπα κι έχουν μεταφραστεί σε τριάντα εννέα γλώσσες. Μολονότι έχει επηρεαστεί από το ύφος του Τσάντλερ και ορισμένοι τον συγκρίνουν...

Περισσότερα »

ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Αλεξίς Ραγκουνιό:
«Η Μαντόνα της Νοτρ Νταμ»

της Γκρατσιέλλας-Φωτεινής Καστελλάνου

Το παζλ είναι ένα παιχνίδι του μυαλού. Το γνωρίζουμε σαν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, το οποίο συνίσταται στην αποκατάσταση μιας εικόνας που έχει χωριστεί, κοπεί σε πολλά μικρά κομμάτια ακανόνιστου σχήματος. Τα μικρά αυτά κομμάτια θα πρέπει να επανενωθούν για να επανέλθει η εικόνα στην αρχική της μορφή. Σε μία δεύτερη έννοια, το παζλ παραπέμπει σε κάτι το δύσκολα εξηγήσιμο, το οποίο προσπαθούμε να κατανοήσουμε, συσχετίζοντας διάφορα γεγονότα και συμβάντα που εμφανίζονται ως ανεξάρτητα μεταξύ τους.
Εάν έχετε κουραστεί από το παζλ ως επιτραπέζιο παιχνίδι...

Περισσότερα »

ΑΠΟΨΕΙΣ

«Η Εκκλησία… ξαναχτυπά!»
του Φιλοκτήτη Διακομανώλη

Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν
Ο εκκλησιαστικός σκοταδισμός επεκτείνεται τώρα και στη λογοκρισία των βιβλίων. Με ανακοίνωση-λίβελο, η Μητρόπολη Πειραιά λογόκρινε τη συνέντευξή μου στην εφημερίδα Το Καρφί, εξαπολύοντας μύδρους ευθέως κατά του συγγραφικού προσώπου μου, του έργου μου κι εμμέσως, πλην σαφώς, κατά της εφημερίδας η οποία φιλοξένησε τη συνέντευξη.
Η Ι. Μ. Πειραιά βλέπει παντού εχθρούς της Εκκλησίας και πολέμιους της Χριστιανοσύνης...

Περισσότερα »

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ

«Τυχαία»

της Ιωάννας Καρατζαφέρη

Παλαιότερα, ανάμεσα στις διάφορες λαϊκές προκαταλήψεις, υπήρχε κι εκείνη ότι οι μαθήτριες δεν ήταν καλές στα μαθηματικά και τα άλλα συναφή μαθήματα, όπως τα αγόρια. Δεν ήξερα αν αυτή ήταν η αιτία που εμείς πηγαίναμε σε σχολεία θηλέων και εκείνα στων αρρένων. Στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, που μαθαίναμε την προπαίδεια, 3x7, 7x9, κ.λπ., όλα τα κορίτσια τη λέγαμε απέξω κι ανακατωτά. Ξαφνιαζόμουν συχνά όταν καμιά γειτόνισσα έλεγε στον παντοπώλη, τόσο ρύζι, τόση ζάχαρη, τόσο αλεύρι, κάνουν 7,90 ή...

Περισσότερα »

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

«Μετά το μπάνιο»
της Ούρσουλας Φωσκόλου

Η Έλλη, η πρόεδρος, μπήκε σήμερα στο ασανσέρ, πίσω μου. Ξανθιά, γύρω στα σαράντα, ανύπαντρη. Όλοι λίγο-πολύ την έχουμε φαντασιωθεί με τα εσώρουχα, να ξαπλώνει επάνω στην έδρα. Είπε ένα ξερό «καλημέρα» και πήρε να κοιτά το κινητό της. Ακούμπησα πίσω, στον καθρέφτη, και την κοίταζα. Στην αρχή με συστολή, κατέβαζα το βλέμμα όποτε νόμιζα πως θα γυρίσει. Έπειτα με άνεση, σχεδόν ξεδιάντροπα. Φορούσε ένα πράσινο φόρεμα, ως το γόνατο, κι ανοιχτό μπροστά. Το στήθος της φαινόταν υπέροχο, στητό, τα μπράτσα της γυμνασμένα. Φτιαγμένη, όπως πάντα, στην εντέλεια, εκτός από τα μαλλιά: σήμερα έμοιαζαν αταίριαστα πάνω της. Ίσια και...

Περισσότερα »

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

«Επιμνημόσυνο προσκύνημα»

της Ελένης Λαδιά

Στην μνήμη της μητέρας μου, Ευδοξίας Λαδιά
Φόρεσα τα σκούρα μπλε φτερά μου, που λίγο απείχαν από το μαύρο χρώμα, και πέταξα για να σε βρω. Προτού φύγω από το σπίτι που μοιραζόμασταν, χαρά μου, είχα αντιφατικά συναισθήματα: δεν ήθελα να φύγω, γιατί νόμιζα πως θα σε άφηνα μόνη, αλλά και ήθελα αυτό το ταξίδι στο χωριό σου, αφού νόμιζα πως θα σε βρω εκεί. Στο πέτο μου έραψα μία μικρή ελληνική σημαία, για να αναγνωρισθεί η εθνικότητά μου, αν τυχόν πνιγόμουν στις θάλασσες, από όπου πετούσα, ή σκοτωνόμουν στα όρη από μία αιφνίδια προσγείωση. Ερχόμουν να βρω την...

Περισσότερα »

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

«Ο αριστερόχειρας»
της Τούλας Ρεπαπή

Ο Μπίλι Χόουπ, αν και αριστερόχειρας, είναι Αμερικανός πρωταθλητής πυγμαχίας στην κατηγορία ελαφρών βαρέων βαρών, χάρη κυρίως στην χαρακτηριστική επιθετική κίνηση southpaw. Τα έχει όλα. Είναι πάμπλουτος, όμορφος, ευτυχισμένος, λατρεύει και τον λατρεύει η γυναίκα του –η Μόλι– καθώς και η κορούλα τους. Είναι μια ευτυχισμένη οικογένεια οι τρεις τους. Ωστόσο, ύστερα από τον τελευταίο του αγώνα, παρόλο που πήρε τον τίτλο του πρωταθλητή, η γυναίκα του και μάνατζέρ του του ζητά να σταματήσει να παίζει. Του εξηγεί πως όλοι βγάζουν χρήματα από αυτόν, ενώ ο ίδιος πολύ σύντομα θα καταλήξει με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις κι ίσως μείνει παράλυτος για...

Περισσότερα »

ΜΟΥΣΙΚΗ

«Ο αιματοβαμμένος Κουρουπός
στο Φεστιβάλ Αθηνών»
της Μαρίας Κοτοπούλη

Κι απ’ την ανάποδη/ φοριέται η φαντασία/ και/ σ’ όλα τα μεγέθη της. (Σηματολόγιον, Οδυσσέας Ελύτης)
Με την κλασική μουσική, που αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά του πάλαι ποτέ ενδόξου Φεστιβάλ Αθηνών, να έχει εξοστρακιστεί από το πρόγραμμα, το σημερινό φεστιβάλ του Γιώργου Λούκου μάς παρουσίασε, μετά τον Αιματοβαμμένο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, τον Αιματοβαμμένο Γιώργο Κουρουπό και όχι μόνο, με δύο όπερες δωματίου, τον Πυλάδη, σε λιμπρέτο του Γιώργου Χειμωνά, που πρωτοπαίχτηκε το 1992 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, και την Ιοκάστη, έργο του 2002, σε λιμπρέτο της Ιουλίτας Ηλιοπούλου. Η πρώτη σκέψη μάς πλήγωσε. Ώστε τίποτα δεν διδαχτήκαμε από την υψηλή αισθητική...

Περισσότερα »

ΘΕΑΤΡΟ

«Βίκος Ναχμίας: Στροφοδίνες»
του Κωνσταντίνου Μπούρα

Οι στροβιλιζόμενοι δερβίσηδες, οι σούφι, οι σοφοί του αρχαίου κόσμου, συνεχίζουν την αέανον στροφοδίνη που δημιούργησαν στον χωρόχρονο σπάζοντας το γραμμικό συνεχές κι ανερχόμενοι πάνω από τα ανθρώπινα. Σε βιολογικό επίπεδο, ο στροβιλισμός (είτε δεξιόστροφος είτε αριστερόστροφος) προκαλεί την έκλυσιν ορμονών που δημιουργούν ευφορία στον εγκέφαλο κι ως εκ τούτου ευτυχία στο άτομο. Δεν υπάρχει λόγος να καταφεύγουμε στη χημεία και στα παυσίπονα ή παυσίλυπα σκευάσματα, αφού μέσα μας είναι ο παράδεισος και η κόλαση... εντός. Ο άνθρωπος, ως πολύπλοκος ψυχοσωματική ενότητα, κινδυνεύει μόνον ή... κυρίως από τον εαυτό του. Η επιβάρυνση του χρόνου και τα νοσήματα είναι κυρίως...

Περισσότερα »