«Το Χόλιγουντ μπορεί να περιμένει… (Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ)» του Πέτρου Γκάτζια
Το 1939, ο Μπαντ Σούλμπεργκ, ένας 25χρονος τότε σεναριογράφος του Χόλιγουντ, έμαθε από τα στούντιο ότι θα του έστελναν για βοηθό κάποιον Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ. Στην αρχή πίστεψε ότι του έκαναν πλάκα – άλλωστε δεν ήταν καν σίγουρος πως ο Φιτζέραλντ ζούσε ακόμη. Μία ημέρα αργότερα, όταν συναντήθηκαν για να φάνε μαζί, του είπε ότι όταν ήταν φοιτητής είχε διαβάσει όλα του τα βιβλία. «Εκπλήσσομαι που γνωρίζεις ποιος είμαι» ήταν η απάντηση του συγγραφέα. Έναν χρόνο αργότερα, ο διάσημος παρ’ όλα αυτά δημιουργός, πέθανε από έμφραγμα. Ήταν μόλις 44 ετών.
Τα τελευταία χρόνια πριν από τον θάνατό του, ζούσε την παρακμή του. Η ξέφρενη περίοδος της δεκαετίας του ’20, με το άφθονο χρήμα και το αλκοόλ, είχε περάσει ανεπιστρεπτί. Ο Φιτζέραλντ δεν έβλεπε ποτέ με καλό μάτι τη βιομηχανία του Χόλιγουντ, ωστόσο ήταν το μόνο μέρος όπου μπορούσε να αναζητήσει μεροκάματο. Αναγκάστηκε να μετακομίσει στο Λος Άντζελες το 1937 και άρχισε να εργάζεται ως σεναριογράφος για τα στούντιο της MGM. Πέρασε δύο χρόνια από τη ζωή του βοηθώντας στη συγγραφή σεναρίων ακόμη και για θρυλικές ταινίες, όπως για το Όσα παίρνει ο άνεμος, αλλά τα δικά του σενάρια δεν είχαν καμία τύχη, ακόμη και αυτά που πρότεινε για την Γκρέτα Γκάρμπο και την Τζόαν Κρόουφορντ.
Ο Φιτζέραλντ ήταν άλλωστε συνηθισμένος στις μετακομίσεις. Παρά το γεγονός ότι είχε κερδίσει μια μικρή περιουσία από τα βιβλία του, δεν απέκτησε ποτέ δικό του σπίτι και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε νοικιασμένα σπίτια και πολυτελή ξενοδοχεία, σε Νέα Υόρκη, Κονέκτικατ, Μινεσότα, Λονγκ Αιλαντ, Παρίσι, Γαλλική Ριβιέρα, Ρώμη, Ντελαγουεάρ, Ελβετία, Βαλτιμόρη και Βόρεια Καρολίνα. Αναζητούσε πάντοτε λίγη ησυχία για να μπορέσει να γράψει, αλλά στα μέρη όπου πήγαινε φρόντιζε να υπάρχουν και κλινικές για να νοσηλευτεί η ψυχικά άρρωστη σύζυγος και μεγάλος έρωτας της ζωής του, η Ζέλντα.
Ο ίδιος είχε τα δικά του ψυχολογικά προβλήματα. Υπήρξε άθλιος μαθητής και μετά βίας κατάφερε να τελειώσει πρώτα το λύκειο και μετά το κολέγιο. Κατά πάσα πιθανότητα είχε και δυσλεξία.
Ο Φιτζέραλντ, από το 1919 έως το 1937, επέμενε ωστόσο να κρατά σημειώσεις από την καθημερινότητά του, με κάθε λεπτομέρεια, χρησιμοποιώντας μεγάλες επαγγελματικές ατζέντες. Πολλές απ’ αυτές τις σημειώσεις φάνηκαν αργότερα χρήσιμες στα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του. Ωστόσο, το αριστούργημά του, ο Υπέροχος Γκάτσμπι, δεν έγινε ποτέ bestseller όσο ζούσε ο συγγραφέας, αν και τουλάχιστον 150.000 αντίτυπα του βιβλίου μοιράστηκαν στους στρατιώτες για να ψυχαγωγηθούν. Ήταν μια τονωτική ένεση για τον Φιτζέραλντ, που τον βοήθησε να συνεχίσει και να αποκτήσει τη φήμη του. Σήμερα, ο Υπέροχος Γκάτσμπι πουλάει ακόμη τουλάχιστον μισό εκατομμύρια αντίτυπα τον χρόνο.
