fbpx
«Από τον Τζον Φόουλς με αγάπη: Το πρώτο ρομάντζο» του Πέτρου Γκάτζια

«Από τον Τζον Φόουλς με αγάπη: Το πρώτο ρομάντζο» του Πέτρου Γκάτζια

«Τυχαίος στίχος. Ένα σουβενίρ. Δίχως αξία ως στίχος. Προσπαθώ να δαχτυλογραφήσω τη μέχρι τώρα δουλειά μου. Βαρετή ασχολία αλλά απαραίτητη. Εάν πεθάνω αύριο κανείς δεν θα μπορέσει να την αποκωδικοποιήσει. Είναι το τίμημα για κάτι που μοιάζει με δόξα ή μια βλακώδης εμμονή ότι θα ξεχαστώ. Θυμάσαι εκείνο το βραδάκι; Καμιά φορά γράφω ένα ποίημα μόνο και μόνο για να θυμάμαι κάτι, μια ανάγκη να κρατήσω σουβενίρ. Ακόμη και αν η ποίηση είναι κακή, έχει μια κάποια αξία ως σημείο αναφοράς».

Το κείμενο και το ποίημα που το συνοδεύει είναι γραμμένο με μπερδεμένες αγγλικές και γαλλικές λέξεις. Όπως ακριβώς συνήθιζε να μιλάει ο Φόουλς με την αγαπημένη του Ζινέτ Μαρκελού, μια Γαλλίδα φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Poitiers, όπου δίδασκε αγγλική φιλολογία ως βοηθός καθηγητή. Ήταν τότε μόλις 24 ετών και εκείνη έναν χρόνο μικρότερη.

Στο ημερολόγιό του ο συγγραφέας του Μάγου και του Συλλέκτη περιγράφει τον εαυτό του: «Καθόμουν σε ένα καφέ, σχεδόν όλη την ημέρα. Βαριόμουν απελπιστικά τους ανθρώπους. Υπήρχε μόνο ένα κορίτσι που μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Με φλέρταρε επιθετικά όλη την ώρα και εγώ το ανταπέδιδα και δεν βαριόμουν καθόλου, ούτε εκείνη, όταν το κάναμε».

Έτσι κάπως ξεκίνησε ένα παθιασμένο ρομάντζο που κράτησε έξι μήνες και, απ’ ό,τι φαίνεται, ήταν η πρώτη σοβαρή σχέση του συγγραφέα, ο οποίος κάποια στιγμή σκεφτόταν και να την παντρευτεί. «Νιώθω τόσο κοντά της, όπως δεν ένιωσα με καμία άλλη» γράφει στο ημερολόγιό του και αφιερώνει συνολικά 70 σελίδες περιγράφοντας τον έρωτά τους.

Ο Φόουλς άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο το 2005. Δέκα χρόνια αργότερα, ο Μάικ Αμποτ του Guardian, διαβάζοντας τα ημερολόγια που εκδόθηκαν σε δύο τόμους, πριν και μετά τον θάνατο του συγγραφέα, αποφασίζει να βρει την ερωμένη που τον σημάδεψε.

Στο τηλέφωνο του απαντά μια 87χρονη πια γυναίκα, η οποία ζούσε κάπου στη Λιμόζ.

«Γνωρίζατε κάποιον Τζον Φόουλς τη δεκαετία του πενήντα;» τη ρωτά. Ακολουθεί σιωπή. Μια βαριά ανάσα στο ακουστικό και τέλος οι λέξεις: «Ναι, γνώριζα τον Τζον Φόουλς!».

Η Ζινέτ θα του δώσει το κείμενο που συνοδεύει το ποίημα. Ημερομηνία: 14 Ιανουαρίου 1951, Café de la Paix. «Σ’ αυτό το καφέ σύχναζαν οι φοιτητές. Είναι ένα κείμενο, ένα ποίημα, που έγραψε ο Τζον για μένα» θα του εξηγήσει η ίδια από κοντά. Δεν έχει όμως να του δώσει κάτι άλλο. Ο Φόουλς της είχε χαρίσει μια φωτογραφία του, διαβατηρίου, αλλά εκείνη την έχασε. Όπως έχασε σε κάποια μετακόμιση –τουλάχιστον έτσι ισχυρίστηκε– και τις ερωτικές επιστολές που της έστελνε. Ωστόσο παραδέχθηκε πως είχε διαβάσει όλα τα βιβλία του.

Το καλοκαίρι του ’51, με το τέλος των μαθημάτων, τελειώνει και η σχέση τους, καθώς ο Φόουλς φεύγει από το πανεπιστήμιο με τη Ζινέτ να είναι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. «Μακάρι να μη σε γνώριζα ποτέ» του δηλώνει – μια φράση που στοίχειωσε τον συγγραφέα και την κατέγραψε στο ημερολόγιό του.

Ακολουθεί άλλη μια συνάντηση στις 22 Αυγούστου, ένα γράμμα από τη Ζινέτ στις 5 Σεπτεμβρίου και άλλο ένα στις 6 Δεκεμβρίου, όπου η ίδια του γράφει πως όλα τελείωσαν, για πάντα.

Λίγες μέρες αργότερα, την παραμονή της αναχώρησής του για την Ελλάδα –όπου θα διδάξει ως καθηγητής της αγγλικής γλώσσας στην Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή στις Σπέτσες–, ο Φόουλς γράφει την τελευταία λέξη στο ημερολόγιό του: «Δεν θα ξαναβρώ ποτέ κάποια σαν τη Ζινέτ».

Το 2015, η Ζινέτ Μαρκελού ήταν μια εύθραυστη ηλικιωμένη κυρία, με προβλήματα ακοής, αλλά με το ίδιο χαμόγελο και την προσωπικότητα που είχαν γοητεύσει τον Φόουλς. Υπήρξε και η ίδια καθηγήτρια της αγγλικής γλώσσας. Περιγράφει τον άλλοτε εραστή της σαν έναν δύσκολο άνθρωπο, σίγουρο για τον εαυτό του, ειρωνικό και περήφανο. Έγραφε συχνά ποίηση και λίγη πρόζα. Ήταν εμφανές, έλεγε, πως ήθελε να γράψει κάτι μεγαλύτερο και καλύτερο. Τα ίχνη της χάθηκαν από τότε.

Η Ζινέτ δεν παντρεύτηκε ποτέ, εν αντιθέσει με τον «Μάγο» που έκανε τρεις γάμους και στα 65 του είχε ερωτική σχέση με μια νεαρή Ουαλή φοιτήτρια, η οποία τον προσέγγισε και τον γοήτευσε. Μόνο που εκείνη έδωσε σε δημοπρασία τις 120 ερωτικές επιστολές που της είχε αφιερώσει.


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
STORYTELLER
«Ο “Υπέροχος Γκάτσμπι” ήταν… τζίφος;» του Πέτρου Γκάτζια

Προσπάθησα να γράψω για τον Τζέι Γκάτσμπι λες και ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Τον φαντάστηκα να κοιτάζει με βλέμμα θολό τη θάλασσα, όπως στη σκηνή από την ταινία με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Να σκέφτεται όλα αυτά...

STORYTELLER
«Τομ Σόγιερ vs Εμπενίζερ Σκρουτζ (Μαρκ Τουέιν, Τσαρλς Ντίκενς)» του Πέτρου Γκάτζια

Είναι αδύνατος. Η περιγραφή του νεαρού δημοσιογράφου τον χαρακτηρίζει ηλικιωμένο, αν και δεν είναι πάνω από 55 ετών. Καλοντυμένος, με γκρίζα γενειάδα και φαλακρός. Ευκίνητος. Όλοι τον κοιτάζουν όταν...

STORYTELLER
«“Ίσως οι μύθοι για μένα να είναι πιο ενδιαφέροντες από τη ζωή μου…” (Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες)» του Πέτρου Γκάτζια

Ένας ξυπόλυτος πιτσιρικάς τρέχει στους χωματόδρομους της Αρακατάκα, στην Κολομβία, στα χρόνια λίγο προτού ξεσπάσει ο δεύτερος μεγάλος πόλεμος. Τρέχει γιατί έμαθε ότι στα μέρη του έφτασαν οι...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.