«Χαίρομαι που οι απορίες μου έμειναν αναπάντητες (Νικ Χόρνμπι)» του Πέτρου Γκάτζια
Ο Νικ Χόρνμπι διηγείται: «Στα πρώτα χρόνια μου, προτού κερδίσω έστω και μια δεκάρα από το γράψιμο, με είχε απορρίψει μια γυναίκα στο BBC, στην οποία είχα δείξει δείγμα δουλειάς μου. Η απόρριψη ήταν συντριπτική. Καμιά 25αριά χρόνια αργότερα και ύστερα από πολλά βιβλία, η ίδια γυναίκα με απέρριψε και πάλι. Έκανε ακόμη πάνω-κάτω την ίδια δουλειά και εγώ ακόμη έγραφα πάνω-κάτω με τον ίδιο τρόπο, ο οποίος προφανώς δεν της άρεσε».
Με ένα ιδιαίτερα αιχμηρό χιούμορ, ο διάσημος εδώ και καιρό συγγραφέας σχολιάζει πως ακόμη και αν κανείς είναι πλέον καταξιωμένος, πάντοτε θα υπάρχουν κάποιοι που θα απορρίπτουν τον λόγο του: «Το μόνο πράγμα που ήθελα να μάθω, όταν ξεκίνησα να γράφω, ήταν αυτό: έγραψα κάτι καλό; Είναι και το μόνο που θέλει κάποιος να μάθει όταν ξεκινάει».
Και η απορία που ακολουθεί είναι εύλογη: «Μπαίνοντας σε ένα βιβλιοπωλείο, θα βρεις βιβλία ανθρώπων που δεν μπορούν στην πραγματικότητα να γράψουν, αλλά βγάζουν μια χαρά τα προς το ζην. Είναι μπερδεμένο και εδώ είναι που ήθελα να μάθω εάν ήμουν καλός, αλλά υπήρχαν δύο μόνο πιθανές απαντήσεις – και ήξερα πολύ καλά ότι καμία από τις δύο δεν θα με βοηθούσε».
Η έμπνευση για τον Χόρνμπι είναι κάτι σχετικό. Μάλλον θα χαρακτήριζε τον εαυτό του «εργάτη»: «Έχω ένα γραφείο και τηρώ τις ώρες γραφείου. Νομίζω πως μπορείς να περιμένεις για πάντα τη Μούσα να σταθεί στο πλευρό σου, αλλά τις περισσότερες φορές ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και η έμπνευση δεν πρόκειται να σε βοηθήσει. Όταν γράφεις μια σκηνή στην οποία ο ήρωας πρέπει να περάσει από το ένα δωμάτιο στο άλλο, τότε η έμπνευση δεν έχει καμία θέση. Είναι περισσότερο τεχνικό το θέμα. Για μένα η έμπνευση έρχεται προτού αρχίσω να γράφω και όλα τ’ άλλα είναι απλώς δουλειά».
Τον Απρίλιο του 2019, ο Χόρνμπι δέχεται ένα αναπάντεχο δώρο. Καλλιτέχνες όπως η Πάτι Σμιθ, οι R.E.M. και οι WHO, μέσω πλειστηριασμού, κάνουν μια γενναία δωρεά στον συγγραφέα για τα σεμινάρια που διοργανώνει για νέους δημιουργούς.
Ο ίδιος παραμένει ένας ανήσυχος άνθρωπος, με διάθεση να μάθει για τα πάντα. Σε μια συνέντευξή του το 2011, ο δημοσιογράφος θεωρεί ως δεδομένο ότι ο Χόρνμπι γνωρίζει πως ο Χάντερ Τόμσον θαύμαζε τόσο πολύ τον Χέμινγουεϊ, που αντέγραψε κάθε λέξη από το Για ποιον χτυπά η καμπάνα μόνο και μόνο για να νιώσει την αίσθηση των λέξεων. Η απάντηση του συγγραφέα ήταν αφοπλιστική: «Ω, υπέροχη ιδέα. Δεν το γνώριζα…»