«Μάγια Λούντε: “Ζω με τους χαρακτήρες μου”» της Έρικας Αθανασίου
Οι ηθοποιοί μπαίνουν στο πετσί του ρόλου, η Μάγια Λούντε όμως ως συγγραφέας δεν περιορίζεται στο να μπαίνει στο μυαλό των χαρακτήρων της, αλλά κυριολεκτικά ζει μαζί τους. Εάν διψάνε, διψάει και η ίδια. Οι ιστορίες της βασίζονται στους χαρακτήρες, κι έτσι όσο γράφει γι’ αυτούς δεν μοιράζεται απλώς τα συναισθήματά τους, αλλά και τη ζωή τους. «Με διαλέγουν οι χαρακτήρες μου», αναφέρει – και η ίδια, με τη σειρά της, τους χαρίζει την αγάπη της.
Η Νορβηγίδα συγγραφέας Μάγια Λούντε μοιράστηκε εμπειρίες από την περιπέτεια της συγγραφής σε μια διαδικτυακή συνέντευξη Τύπου με σύνδεσμο τη φίρμα των ξενοδοχείων Coco-Mat, με ευαισθησία για το περιβάλλον και οικοδέσποινα της εκδήλωσης την Αμέρισσα Μπάστα από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος, στις 3 Ιουνίου. Από το δωμάτιο του ξενοδοχείου της στη Νορβηγία ίσως να ζήλεψε τους Έλληνες δημοσιογράφους που τη ρωτούσαν από το ξενοδοχείο της Αθήνας και δεν μπόρεσε να μοιραστεί μαζί τους ένα ποτήρι κρασί στο roof garden, με τη μοναδική θέα στην Ακρόπολη.
Η συζήτηση έγινε μέσω της οθόνης, όπως γίνονται οι περισσότερες εκδηλώσεις από την εμφάνιση της πανδημίας και μετά. Η ίδια έπινε ένα τσάι από ελληνικά βότανα, παρότι το ποτήρι και το χρώμα παρέπεμπαν σε κάτι με περισσότερο οινόπνευμα. Γελώντας πάντως ανέφερε ότι δεν πίνει αλκοόλ και δεν είναι κάτι που χρειάζεται για να γράψει τα βιβλία της, για να ζωντανέψει τους χαρακτήρες της.
Αφορμή για τη συνάντηση η έκδοση του βιβλίου της Η ιστορία των αλόγων, που έρχεται να προστεθεί στα βιβλία της Η ιστορία του νερού και Η ιστορία των μελισσών. Τα μυθιστορήματα αυτής της σειράς ανήκουν στο είδος που έχει χαρακτηριστεί ως climate fiction και μεταδίδουν ένα ηχηρό μήνυμα για τον ρόλο του ανθρώπου στην κλιματική αλλαγή. Οι περισσότερες λοιπόν ερωτήσεις στρέφονται γύρω από το θέμα αυτό. Όπως όμως η ίδια ανέφερε, δεν είναι πρόθεσή της να μεταδώσει συγκεκριμένο μήνυμα. Δεν ξεκινάει να γράφει αναλογιζόμενη τι μήνυμα θα περάσει στους αναγνώστες της. Η κάθε ιστορία έχει τη δική της δυναμική, το κάθε βιβλίο είναι διαφορετικό. Δεν υπάρχει μόνο ένα μήνυμα, αλλά διάφορα. Τα βιβλία της δεν θέλει να τα βλέπει κανείς απλώς ως αγγελιαφόρους οικολογικών μηνυμάτων. Όπως αναφέρει: «Δεν είμαι πολιτικός. Απλώς αναρωτιέμαι, θέτω ερωτήσεις. Η γνώση είναι σημαντική». Η Μάγια Λούντε αγαπάει τη φύση, είναι πολύ σημαντική γι’ αυτήν, οι πρώτες της αναμνήσεις είναι δεμένες με τη φύση και θεωρεί ότι τα βιβλία της μιλάνε γενικότερα για την αγάπη.
Το κλίμα αλλάζει, υπάρχει πλέον κρίση και ίσως η μυθοπλασία μπορεί να συμβάλει με τον δικό της τρόπο ώστε να μη φτάσουμε στο μη αναστρέψιμο. Οι επιστήμονες και οι πολιτικοί όμως είναι αυτοί που θα πρέπει να ευαισθητοποιηθούν και να νοιαστούν για τον πλανήτη μας. «Χρειάζεται να εκτιμήσουμε τη φύση, είναι εύκολο να την καταλάβουμε. Είμαστε μέρος του πλανήτη», λέει η Λούντε απαντώντας σε ερωτήσεις. Προσθέτει ότι και η Νορβηγία αποτελεί μέρος του προβλήματος και θα μπορούσαν να γίνονταν πολύ περισσότερες ενέργειες και στη χώρα της για την προστασία της φύσης.
Στα βιβλία της διακρίνει κανείς ένα μοτίβο. Διαφορετικοί χαρακτήρες, σε διαφορετικές εποχές, σε διαφορετικές χώρες. Ιστορίες που φαίνεται να διαδραματίζονται ξεχωριστά η μία από την άλλη, υπάρχουν όμως τα σημεία που τις ενώνουν. Το νερό, οι μέλισσες, τα άλογα. Μια ιστορία από το παρελθόν, από το πρόσφατο παρελθόν ή το παρόν, μια ιστορία από το μέλλον. Και το μέλλον δεν φαντάζει καθόλου θελκτικό. Δεν θεωρεί όμως ότι οι ιστορίες της που αφορούν το μέλλον κι έναν πολιτισμό που ουσιαστικά έχει καταρρεύσει, αποτελούν προβλέψεις, απλώς θέτει ένα ερώτημα για το πού μπορούμε να καταλήξουμε εάν συνεχίσουμε έτσι.
Πριν από κάθε βιβλίο της κάνει πολλή έρευνα. Όπως ανέφερε, το βιβλίο με τις μέλισσες ήταν και το πιο εύκολο να το γράψει διότι το θέμα τής ήταν οικείο, σε αντίθεση με τα άγρια άλογα, για τα οποία δεν ήξερε τίποτα. Η ιστορία όμως των αλόγων, σύμφωνα με την ίδια, περιέχει ελπίδα.
Η συγγραφέας τόνισε ότι της αρέσει να διαβάζει πολύ, να μαθαίνει και της αρέσει να γράφει για εντελώς νέα πράγματα, όπως της αρέσει να συνδυάζει γενικά διαφορετικά πράγματα. Τα βιβλία όμως που προτιμάει να διαβάζει δεν είναι τόσο μυθοπλασίας, παρότι η ίδια γράφει μυθοπλασία, εμπνευσμένη πάντως από καταστάσεις και συνθήκες της επικαιρότητας.
Δεν ξεκινάει να γράφει αναλογιζόμενη τι μήνυμα θα περάσει στους αναγνώστες της. Η κάθε ιστορία έχει τη δική της δυναμική, το κάθε βιβλίο είναι διαφορετικό.
Η Μάγια Λούντε έχει γράψει και βιβλία που χαρακτηρίζονται παιδικά-νεανικά, όπως Ο φύλακας του ήλιου και Το πνεύμα του χιονιού, και όπως οι περισσότεροι συγγραφείς παιδικής-νεανικής λογοτεχνίας δεν αναγνωρίζει τον ηλικιακό διαχωρισμό των αναγνωστών. «Μου αρέσει τα βιβλία μου να διαβάζονται από όλους», αναφέρει. Τονίζει ότι χρειαζόμαστε ανθρώπους που διαβάζουν και τα παιδιά διαβάζουν όλο και λιγότερο, είναι επομένως σημαντικό να τους δώσουμε ιστορίες που θα τα τραβήξουν.
Κάθε ιστορία πρέπει να την αγαπάς όταν τη γράφεις, διότι περνάς πολύ χρόνο μαζί της, αναφέρει. Η συγγραφή μοιάζει με οποιαδήποτε άλλη δουλειά, κάθεσαι στο γραφείο σου και γράφεις για κάποιες ώρες.
Σε κάθε βιβλίο της οι περιβαλλοντικές αλλαγές απειλούν και κάποιο στοιχείο της φύσης. Όταν ρωτήθηκε εάν νομίζει ότι θα είχε ενδιαφέρον να γράψει ένα βιβλίο όπου το απειλούμενο είδος θα ήταν ο άνθρωπος, γέλασε, αναφέροντας ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ιδιαίτερα σκληρό. Πρόσθεσε ότι θα ήταν και δύσκολο να γραφτεί μια τέτοια ιστορία, αφού η ίδια αποτυπώνει συναισθήματα ανθρώπων και δεν θα ήξερε πώς να γράψει την ιστορία όταν δεν θα υπήρχαν άνθρωποι για να την περιγράψουν. Στο επόμενο βιβλίο της, πάντως, που αναμένεται μάλλον τον επόμενο χρόνο, αναφέρεται σε ό,τι φυτρώνει στη γη.
Όσον αφορά ιδέες που έχει εγκαταλείψει μετά την αρχική έρευνά της, απάντησε ότι πολλές ιστορίες και ιδέες βρίσκονται στο συρτάρι της και περιμένουν ίσως την κατάλληλη στιγμή για να γίνουν βιβλία.
Παρόντες στην εκδήλωση, εκτός από τους δημοσιογράφους, ήταν και εκπρόσωποι από τη Νορβηγική Πρεσβεία, νιώθοντας περήφανοι για τη νορβηγική λογοτεχνία που τόση αποδοχή γνωρίζει στη χώρα μας.
Μια και το πιο πρόσφατο βιβλίο της Μάγια Λούντε αφορά τα άλογα, οι Εκδόσεις Κλειδάριθμος βρήκαν αφορμή να μας συστήσουν ανθρώπους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο να κάνουν καλύτερη τη ζωή των αλόγων στη χώρα μας. Σύμφωνα με όσα ανέφερε η Ρόζα Ρούσσου από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Προστασίας Ιπποειδών «Ιππόθεσις», τα άλογα στην Ελλάδα δεν φαίνεται να περνάνε ιδιαίτερα καλά. Δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο να τα καλύπτει, δεν υπάρχει τρόπος παρακολούθησης σε ποιον ανήκουν και πώς αυτά ζούνε μαζί του, ενώ ο καινούργιος νόμος για τα ζώα δεν καλύπτει όσους έχουν υιοθετήσει άλογα από συλλόγους. Με πολλούς αγώνες ο Σύλλογος προσπαθεί να σώσει κακοποιημένα ζώα και να τους βρει κάποιο «σπίτι» αφού τα βοηθήσει να συνέλθουν, μια και δεν έχει τη δυνατότητα να συντηρεί περισσότερα από επτά άλογα συγχρόνως. Η Ρόζα Ρούσσου μίλησε για φρικαλεότητες που έχουν αντιμετωπίσει, όπως άλογο εγκαταλελειμμένο με δεμένο το στόμα με μονωτική ταινία για να πεθάνει από την πείνα και τη δίψα. Αναφέρθηκε ακόμα και στη σφαγή των αλόγων για κατανάλωση κρέατος, υποστηρίζοντας ότι πιθανότατα όλοι έχουμε φάει, μια και παράνομα αναμειγνύεται με κρέας βοοειδών. Συμφωνώντας με τη Μάγια Λούντε ότι ένα βιβλίο μπορεί να θέσει ερωτήματα αλλά και να μιλήσει για πολλά, ο Σύλλογος ετοιμάζει ένα βιβλίο, που αν η γραφή του έχει το πάθος με το οποίο μιλούσε η Ρόζα Ρούσσου, ίσως και βελτιώσει τις συνθήκες ζωής των όμορφων αυτών ζώων στην πατρίδα μας.
