Το 1895 ο Όσκαρ Γουάιλντ καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα για «σοδομισμό». Στη διάρκεια αυτών των δύο χρόνων έγραψε το σκοτεινό De Profundis, που εκδόθηκε μετά τον θάνατό του.

Σύμφωνα με τον κανονισμό της φυλακής του Ρέντινγκ, όπου φυλακίστηκε, οι κρατούμενοι για τους τρεις πρώτους μήνες πίσω από τα κάγκελα δεν είχαν πρόσβαση σε βιβλία παρά μόνο μία Βίβλο και δύο βιβλία με ύμνους και προσευχές. Όμως ο Γουάιλντ κατάφερε να φτιάξει στο κελί του μια μικρή βιβλιοθήκη, με την ανοχή των αρχών, και μάλιστα του επετράπη να αφήνει το φως του κελιού του αναμμένο όσο αργά ήθελε προκειμένου να μπορεί να διαβάζει.

Σύμφωνα με το βιβλίο A Book of Book Lists του Alex Johnson, τα πρώτα βιβλία που ζήτησε ο Γουάιλντ ήταν οι Εξομολογήσεις του Αγίου Αυγουστίνου, έργα του Μποντλαίρ και του καρδινάλιου Τζον Χένρι Νιούμαν, καθώς και ένα από τα βιβλία που τον σημάδεψαν, την Αναγέννηση του Γουίλιαμ Πάτερ.

Μεταξύ των βιβλίων που προστέθηκαν αργότερα σε αυτή τη μικρή βιβλιοθήκη του συγγραφέα ήταν η Θεία Κωμωδία του Δάντη, ο Φάουστ του Γκαίτε, και βιβλία του Γκιστάβ Φλομπέρ, του Μπλεζ Πασκάλ και του Τζέφρι Τσόσερ, καθώς και μια ιστορία της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, γραμμένη από τον Γκίλμπερτ Μάρεϊ.

Twitter