Παραμύθια όπως ο «Λαγός και η χελώνα» ή η «Αλεπού και το Κοράκι», που ακούγαμε ως παιδιά και συνεχίζουμε να λέμε και σήμερα στα παιδιά μας, ίσως τελικά να μην είναι τόσο αποτελεσματικά για να μάθουν τα παιδιά ηθικές αξίες, όσο θα ήταν αν είχαν ανθρώπινους χαρακτήρες, σύμφωνα με τα συμπεράσματα μιας νέας ανατρεπτικής έρευνας.

Η έρευνα διεξήχθη από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικών Σπουδών του Οντάριο, του Πανεπιστημίου του Τορόντο, και στο πλαίσιο αυτής οι ερευνητές διάβασαν σε ένα δείγμα 100 περίπου παιδιών ηλικίας 4-6 ετών μία από τρεις επιλεγμένες ιστορίες: ένα παιδικό βιβλίο με πρωταγωνιστές ρακούν και με θέμα τη χαρά τού να μοιράζεσαι με άλλους, μια εκδοχή του με πρωταγωνιστές ανθρώπους και ένα άσχετο βιβλίο για σπόρους.

Πριν διαβάσουν την ιστορία, τα παιδιά επέλεξαν δέκα αυτοκόλλητα που μπορούσαν να πάρουν στο σπίτι τους και τους είπαν ότι ένα παιδί (χωρίς να πουν ποιο) δε θα έπαιρνε αυτοκόλλητα στο σπίτι, αλλά μπορούσαν να μοιραστούν τα αυτοκόλλητά τους μαζί του, τοποθετώντας τα σε έναν φάκελο. Αφού διάβασαν την ιστορία, τα παιδιά πήραν και πάλι άλλα δέκα αυτοκόλλητα, και τους προτάθηκε και πάλι να τα μοιραστούν με το παιδί που δε θα έπαιρνε αυτοκόλλητα.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, τα παιδιά που διάβασαν την ιστορία με τους ανθρώπινους πρωταγωνιστές έγιναν πιο γενναιόδωρα, ενώ αντίθετα τα παιδιά που διάβασαν τα άλλα δύο βιβλία εμφάνισαν μια μικρή μείωση της διάθεσής τους να μοιραστούν.

«Λέμε ιστορίες στα παιδιά για πολλούς λόγους, και αν ο σκοπός είναι να τα διδάξουμε ένα ηθικό δίδαγμα, τότε ένας τρόπος να κάνουμε το δίδαγμα πιο προσιτό στα παιδιά είναι να χρησιμοποιήσουμε ανθρώπινους χαρακτήρες», σύμφωνα με την επικεφαλής της έρευνας Πατρίσια Γκανέα.

Twitter