Δριμύ κατηγορώ της Ελίφ Σαφάκ κατά του Ταγίπ Ερντογάν
Για «σαφή εχθρότητα» κατά των διανοούμενων κατηγορεί τη κυβέρνηση του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν η συγγραφέας Ελίφ Σαφάκ, καταγγέλλοντας τις επιθέσεις κατά συγγραφέων και εκδοτών στην Τουρκία.
Σε άρθρο της στην εφημερίδα Guardian, η Σαφάκ υποστηρίζει ότι πρόσφατα δέχτηκε χιλιάδες προσβλητικά μηνύματα μέσω διαδικτύου, πολλά εξ αυτών από bots και trolls, κάνοντας λόγο για ψηφιακό λιντσάρισμα των Τούρκων συγγραφέων που έχουν αγγίξει ευαίσθητα θέματα στα μυθιστορήματά τους.
«Έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον Τούρκο εκδότη μου την ίδια εβδομάδα, που ανήσυχος με ενημέρωσε ότι αστυνομικοί είχαν έρθει στο γραφείο απαιτώντας να δουν μία σειρά βιβλίων. Όχι μόνο δικά μου έργα, αλλά και τίτλους της Ντουιγκού Ασένα, μιας εμβληματικής φεμινίστριας που πέθανε το 2006. Τα βιβλία πήγαν στο γραφείο του εισαγγελέα για να ερευνηθούν», τονίζει η Σαφάκ.
Όπως σημειώνει εξάλλου στο ίδιο άρθρο: «Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, 29 εκδοτικοί οίκοι έχουν κλείσει με κυβερνητική απόφαση και 135.000 βιβλία έχουν απαγορευτεί από τις δημόσιες βιβλιοθήκες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Λουίς Αλτουσέρ και του Ναζίμ Χικμέτ, του μεγαλύτερου Τούρκου ποιητή. Ένας εισαγγελέας κατηγόρησε τον Μπαρούχ Σπινόζα και τον Αλμπέρ Καμί ότι ήταν μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης. Πολλά έχουν ειπωθεί για την αντιφιλελεύθερη φύση του αυταρχικού λαϊκισμού, αλλά σχετικά λίγα για δύο άλλα στοιχεία που συνοδεύονται από αυτόν: τον αντιδιανοουμενισμό και τον αντιφεμινισμό. Ο αυταρχικός λαϊκισμός αρέσκεται στο να διαχωρίζει την κοινωνία σε δύο στρατόπεδα: τους αγνούς ανθρώπους ενάντια στη διεφθαρμένη ελίτ. Συγγραφείς, ποιητές, δημοσιογράφοι και ακαδημαϊκοί έχουν συχνά συνδεθεί με την τελευταία. Στη λαϊκιστική φαντασία, το να είσαι στην ελίτ δεν έχει να κάνει με την οικονομική ισχύ ή το κοινωνικό στάτους. Έχει να κάνει με τις αξίες. Με αυτόν τον τρόπο, ένας πανεπιστημιακός που δε βγάζει αρκετά για να αποκτήσει ένα σπίτι στην πόλη και πρέπει να κινείται με τα μέσα για ώρες κάθε μέρα, αλλά τυχαίνει να έχει φιλελεύθερες ιδέες, μπορεί να χαρακτηριστεί “ελίτ”, ενώ ένας διαχειριστής αμοιβαίων κεφαλαίων θα χαρακτηριστεί “άνθρωπος του λαού” αν χρηματοδοτήσει λαϊκιστικά εθνικιστικά κινήματα».