Η αντρική φωνή στο τηλέφωνο μου ζητούσε ραντεβού για τη σύζυγό του. Έπασχε από «χρόνια κατάθλιψη», είχε ακολουθήσει άλλοτε άλλη φαρμακευτική αγωγή και είχε επισκεφθεί διάφορους συναδέλφους. Ήθελε και τη δική μου γνώμη. Μου συστήθηκε ως manager πολυεθνικής φαρμακευτικής, συνταξιούχος πλέον, κι είχε ακούσει καλά λόγια για μένα από το σινάφι των άλλων φαρμακευτικών εταιρειών. Μια που ήμασταν και γείτονες, λοιπόν…

Ήρθε λοιπόν, ο Αρίστος με τη γυναίκα του από το ιατρείο. Πίστευε πως θα μου κρυβόταν πίσω από τον όγκο της «άρρωστης». Η γυναίκα του, παρότι καμιά δεκαριά χρόνια νεώτερή του, ήταν ψηλή, χοντρή, απεριποίητη κι είχε μήνες, αν όχι χρόνια, να πάει σε κομμωτήριο, με άβαφα και παραμελημένα μαλλιά. Ο Αρίστος τα έβαφε καφέ τα λιγοστά μαλλιά του και τα ‘φερνε βόλτα από τη μια ως την άλλη άκρη του κρανίου του. Ήταν κοντός, λεπτός, κι είχε ένα μικρό χιλιοψαλιδισμένο από πάνω κι από κάτω μουστακάκι, του τύπου που λέγαμε παλιά «κωλομπαρίστικο». Σε όλη τη διάρκεια της συνεδρίας δεν επέτρεψε στη σύζυγό του να πει ούτε μια ολοκληρωμένη πρόταση: τη διέκοπτε συνεχώς, παρενέβαινε στην κουβέντα μας, την καπέλωνε, την απαξίωνε. Πώς να μην πάσχει η γυναίκα από κατάθλιψη;

Θυμήθηκα εξαιτίας τους τα σεμινάρια που μας έκανε ο Γιώργος Γουρνάς για τη «συστημική προσέγγιση» στο «Σωτηρία»… Τη νόσο και το σύμπτωμα: Πως κάποιο μέλος της οικογένειας αναλαμβάνει να παίξει το ρόλο του «συμπτώματος» για να δείξει πως πάσχει το «σύστημα οικογένεια». Ταυτόχρονα συγκέντρωνα στοιχεία για την προσωπική μου θεωρία: «η μουσίτσα είναι γένους αρσενικού» είχα πει κάποτε. Έχει επιτηδευμένους τρόπους. Στην απόλυτη έκφρασή της είναι άνδρας άνω των εξήντα χρονών κι απολαμβάνει παχιάς συντάξεως γήρατος. Συνήθως έχει διατελέσει σε υψηλές διευθυντικές θέσεις (στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, δεν έχει καμιά απολύτως σημασία), ή υπήρξε ιδιοκτήτης εμπορικού καταστήματος. Ήταν, είναι και παραμένει παντρεμένος. Έχει τελέσει μόνον ένα γάμο. Έχει παιδιά κι εγγόνια.

Η σεξουαλική πρακτική των ανθρώπων, μας λέει, δεν καθορίζεται από το γενετήσιο ένστικτο, αλλά από τις σχέσεις εξουσίας. Είναι η απόλυτη εξουσία που δημιουργεί και καθορίζει τις σεξουαλικές σχέσεις των ανθρώπων κι όχι το γενετήσιο ένστικτο, η λιβιδώ, για να θυμηθούμε τον Φρόιντ.

Ο Αρίστος υπερηφανεύεται ακόμη για τις υπηρετριούλες που πηδούσε στα νιάτα του, τις κοπέλες των ξενοδοχείων στο «σιδηρούν παραπέτασμα», τις υπαλλήλους του, τις γραμματείς του. Τα κορίτσια που επιζητούσαν να τον συναντήσουν «μπας και τα βολέψει σε καμιά θεσούλα».

Δεν έζησε ποτέ τίποτα. Δεν ριψοκινδύνευσε ποτέ τα αισθήματά του, την οικογενειακή γαλήνη την έβαζε πάντα πρώτη στην ιεράρχηση των αξιών και της κοινωνικής του θέσης. Πουλούσε τζάμπα αγαπητιλίκι. Μέγας εραστής με την ανοχή της συζύγου του. Τζάμπα μάγκας η μουσίτσα.

Συνοδεύει συνήθως, την καταθλιπτική του σύζυγο στο ιατρείο, χωρίς να γνωρίζει πως αυτός αποτελεί το αντικείμενο μελέτης του ψυχιάτρου κι όχι η «άτυχος σύζυγος». Ως μουσίτσα κι ο Αρίστος δεν έμεινε ευχαριστημένος από μένα: τη σύζυγό του την παρακολουθούσε πασίγνωστος καθηγητής του Αιγινητείου και δεν μου έπεφτε λόγος. Θα μπορούσα να διορθώσω την υπερβολική δόση αντικαταθλιπτικών που της έδινε, αλλά για ποιόν λόγο;

Πριν σηκωθεί λοιπόν κι αναχωρήσει από το ιατρείο ο Αρίστος είπε και το αμίμητο (απευθυνόμενος προς τη σύζυγο, αλλά για να το ακούσω εγώ), «30 στον Παθολόγο, 50 στον Ψυχίατρο, 50 στα φάρμακα, 130 ευρώ μου στοίχησε η απογευματινή σου βόλτα στους γιατρούς, γυναίκα».

Twitter