Διηγούνται πως με την έναρξη του Τριωδίου κάλεσαν τον πατέρα της Ιταλικής Ψυχανάλυσης, τον Cesare Musatti, να εμψυχώσει το στράτευμα στις χιονισμένες Ιταλικές Άλπεις. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν προς το τέλος του. Το τάγμα των Αλπινίστι (το ορειβατικό τάγμα του Ιταλικού Στρατού) είχε πεσμένο ηθικό. Ο Καίσαρ Μουζάτι επέλεξε να τους μιλήσει για τις σεξουαλικές διαστροφές, όπου είχε επικεντρώσει το επιστημονικό του ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια, και η διάλεξή του περιστράφηκε γύρω από τις παρενδυμασίες, το φετιχισμό, την οφθαλμολαγνεία και τις άλλες ποικίλες λαγνείες, τις παραφιλίες και ούτω καθεξής. Χρησιμοποίησε όσο πιο απλά λόγια μπορούσε για να γίνει κατανοητός από όλους, αλλά παρ’ όλα αυτά, του έκανε εντύπωση πως στο τέλος της διάλεξης δεν βρέθηκε ούτε ένα φανταράκι να του απευθύνει μια ερώτηση. Απογοητευμένος, μετά το δείπνο γύρισε στη σκηνή που του είχαν παραχωρήσει για να διαβάσει κάποια σελίδα από τον αγαπημένο του Σίγκμουντ Φρόιντ, που τον κουβαλούσε πάντα μαζί του και δεν τον αποχωριζόταν ποτέ, αυτόν και το Θάνατο στη Βενετία του Τόμας Μαν, και τους δυο στο γερμανικό πρωτότυπο, φυσικά.

Εκείνη την κρύα βραδιά, όμως, ούτε κατάφερε να διαβάσει, ούτε να κοιμηθεί. Ένα ένα έρχονταν και του χτυπούσαν την είσοδο της σκηνής τα φανταράκια: «Δάσκαλε, αυτό που αναφέρατε στην ομιλία σας, το έχω κάνει κι εγώ. Μήπως είμαι διεστραμμένος;». Ο καθένας εστίαζε και σ’ ένα διαφορετικό θέμα, αλλά όλοι αυνανίζονταν μανιωδώς κι όλοι του απεύθυναν την ίδια πανομοιότυπη ερώτηση. Ο Καίσαρ εκείνο το άγρυπνο βράδυ κατάλαβε το θεμελιώδες λάθος της ομιλίας του, το αναγνώρισε στην αγωνία που ζωγραφιζόταν στα πρόσωπα των φαντάρων που έρχονταν διστακτικά κατά μόνας να του ζητήσουν διευκρινίσεις και διατύπωσε τον ορισμό των διαστροφών: «Διαστροφή είναι ό,τι προκαλεί την εκσπερμάτιση, την ολοκλήρωση της σεξουαλικής συνεύρεσης με έναν και μόνον αποκλειστικά τρόπο». Κατά τα άλλα, όλοι μας σε κάποια φάση της ζωής μας, ή με μια άλφα γυναίκα μπορούμε να παρεκκλίνουμε απ’ τον ευθύ δρόμο, χωρίς γι’ αυτόν το λόγο να θεωρούμαστε και διεστραμμένοι.

Όταν με ρωτάνε «γιατί έγινα ψυχίατρος», και μου το ρωτάνε πολύ συχνά, μία από τις εκδοχές που δίνω είναι «πως ήθελα να εξερευνήσω τις διαστροφές». Σαν τις πουτάνες έχω κι εγώ διάφορες εκδοχές να χρησιμοποιήσω, ανάλογα με την περίσταση και με το πρόσωπο που μου απευθύνει την ερώτηση. Εξάλλου, ούτε η ιστορία του Καίσαρα εξελίχθηκε στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και οι διαστροφές, στην πλειονότητά τους έπαψαν να αποτελούν αντικείμενο της Ψυχιατρικής. Το μόνο ταμπού που επιζεί στις μέρες μας, όπως παρατήρησε ο Ουμπέρτο Έκο, είναι το οικονομικό ταμπού: ενώ όλοι είναι πρόθυμοι να μιλήσουν ανοικτά για τη σεξουαλική τους συμπεριφορά γύρω από ένα τραπέζι με αγνώστους σε μια κοσμική συνάντηση, κανένας δεν αποκαλύπτει τον ακριβή αριθμό των καταθέσεών του, των μετοχών του και των ακινήτων του.

Αν ήταν να διηγηθώ την ιστορία του «Καίσαρα των διαστροφών» στις μέρες μας, θα την τοποθετούσα μέσα σε ένα πυρηνικό υποβρύχιο, σε μια κλειστοφοβική κοινωνία ανθρώπων ή σε ένα διαστημικό σταθμό, στην πρώτη ανθρώπινη αποικία στον πλανήτη Άρη.

Twitter